Ο ΠΑΟΚ έχει προπονητή και για τη νέα σεζόν

Όπως έγραψα μετά την ισοπαλία του ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ, ο Ίβιτς πήρε ένα σκορποχώρι στα πρόθυρα της διάλυσης και το έκανε ομάδα. Μπορεί όχι με σούπερ ποδόσφαιρο και τεράστιες περγαμηνές. Όμως ο Βλάνταν έκανε αυτά που έπρεπε. Πρώτα απ’ όλα ο κάθε παίκτης έπαιζε στη θέση του. Ο «Δικέφαλος» του Βορρά από ένα σκορποχώρι τακτικά άρχισε να γίνεται συμπαγής ομάδα. Με τη βοήθεια και του μεταμορφωμένου Βίτορ προς το τέλος της περιόδου, η αμυντική λειτουργία, άρχισε να δίνει οξυγόνο στον ΠΑΟΚ που κρατώντας όσο μπορούσε πίσω, μπροστά έφτανε κάποια στιγμή στην πηγή. Και όταν ξεκίνησε η διαδικασία των πλέι-οφ, με τις επιστροφές μετά από μια σεζόν γεμάτη προβλήματα, είχε το απαραίτητο βάθος. Ο ΠΑΟΚ έκλεισε τη διαδικασία αήττητος κι αυτό είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα.

Ο ΠΑΟΚ του Ίβιτς είναι η δεύτερη ομάδα στην ιστορία των πλέι-οφ μετά τον Παναθηναϊκό που τερματίζει αήττητος την διαδικασία. Ωστόσο αυτή την περίπτωση έχουμε ένα επίτευγμα πιο σημαντικό, αφού η ομάδα της Θεσσαλονίκης άφησε από κάτω τους δύο που είχε μπροστά του, τον Παναθηναϊκό αλλά και την ΑΕΚ. Όλα τα ματς ο Σέρβος τ’ αντιμετώπισε με τεράστια ψυχραιμία. Ας μην ξεχνάμε πως έπαιξε από το 20ο λεπτό με 10 στη Λεωφόρο και τα έβγαλε πέρα, παρά το γεγονός πως δέχτηκε γκολ στο 46’, αφού απάντησε με τον Χαρίση στο 49’. Και στο ΟΑΚΑ με δέκα έμεινε, αλλά ο Ίβιτς δεν έχασε την διαύγεια του και διαχειρίστηκε σωστά τις αλλαγές.

Μια κουβέντα για τη σημερινή διαιτησία. Ο Αρετόπουλος έπαιξε ΠΑΟΚ και δεν έδινε ούτε τον...πυρετό του στον Παναθηναϊκό, τουλάχιστον σε φάσεις που θα έφεραν στημένα έξω από την περιοχή. Δεν έγινε η κραυγαλέα φάση που μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό να φωνάζει, αλλά είχε κόντρα την διαιτησία. Στο ματς αυτό μπορώ να βρω θετικά για τους «πράσινους», όπως ήταν η παλικαρίσια εμφάνιση τους, αλλά και ο Λουντ που μου άρεσε πολύ σε όλα τα πλέι-οφ. Οι «πράσινοι» δεν διαχειρίστηκαν σωστά τον παίκτη, στέλνοντας τον για προετοιμασία πέρσι, ενώ εκείνος βρισκόταν στα μέσα μιας σεζόν που γι’ αυτόν ήδη είχε ξεκινήσει με την Ελσίνκι. Στο φινάλε του ματς μπορούσε να νικήσει και αν υπάρχει κάτι παρήγορο γι’ αυτή τη σεζόν.

Κλείνω με τα όσα έγραψε η στήλη στον επίλογο για το αν μπορούσε ο Ίβιτς να υπηρετήσει ένα project αλά Σάντος στις 9 Μαρτίου.

«Δεν είμαι βέβαιος αν ο ΠΑΟΚ και ο κόσμος του που η αλήθεια είναι πως έχει κάνει μεγάλη υπομονή θα μπορούσε ν' αντέξει πάλι ενα project με συνταγή Σάντος. Δεν ξέρω κιόλας αν υπάρχει μια τέτοια πρόθεση, δηλαδή να κινηθεί ο δικέφαλος σε μια τέτοια φιλοσοφία. Αποτελεί μια παράτολμη εκτίμηση, αλλά ο Ίβιτς έστω και σαν μαθητευόμενος πρώτος προπονητής ίσως θα μπορούσε να υπηρετήσει μια τέτοια φιλοσοφία. Ο Βλάνταν ήταν απο τα βασικά γρανάζια της τελευταίας ομάδας του ΠΑΟΚ που σου έδινε τουλάχιστον την αίσθηση ενός συνόλου που ανταποκρινόταν στο βάρος της φανέλας και έβγαινε πολλές φορές νικήτρια από δύσκολα παιχνιδια ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Ο ποδοσφαιρικός εγωισμός σε συνδυασμό με την απαραίτητη γνώση για τον σύλλογο που έχει ο Ιβιτς αυτή τη στιγμή είναι στοιχεία απαραίτητα. Ο Ιβιτς έστω και σαν μαθητευόμενος πιθανόν λόγω του ότι έχει τα φόντα να είναι ικανός, να υπηρετήσει ένα πλάνο Σαντος. Ακόμα και μετά το καλοκαίρι...»

Ο τρόπος που πήρε ο ΠΑΟΚ την πρωτιά με άμυνα-μπετόν και συμπαγείς τις γραμμές θυμίζει πολύ τον τρόπο του Πορτογάλου, ενώ και σε τακτική ο Ίβιτς όσο κι αν θέλει ν' αποφύγει τις παρομοιώσεις, τα κατάφερε σαν τον Σάντος.