Ο Παναθηναϊκός ζει την… ημέρα της μαρμότας!

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση, λέει το... γνωμικό. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, δε, μάλλον καταντάει πλέον και κακόγουστο αστείο!

Η πρόσφατη ήττα με 1-0 στο ΟΑΚΑ από τον Ατρόμητο, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές και στις δύο περιπτώσεις αναφορικά με το «τριφύλλι», θα έλεγε δυστυχώς κανείς...

Γράφει ο Σπύρος Σιαμπλής

Κι εξηγούμαστε: Ο Παναθηναϊκός ήθελε το 3Χ3 πριν την διακοπή λόγω των εθνικών ομάδων, για να πάει με ηρεμία σε δύο εβδομάδες δουλειάς από πλευράς Λάζλο Μπόλονι, προκειμένου να διορθωθούν -όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες- τα κακώς κείμενα.

Αντ’ αυτού, έκανε το… 2Χ2, αφού με την ήττα τους από τους Περιστεριώτες, οι «πράσινοι» φρόντισαν να «κάψουν» την ευκαιρία αυτή. Όπως έκαναν, δηλαδή, και στην προηγούμενη διακοπή με την τότε ήττα τους από τον Άρη.

Ένα ακόμα deja vu από πλευράς ΠΑΟ είχε να κάνει με το χρονικό σημείο που δέχτηκαν το γκολ του Χριστοδουλόπουλου, ο οποίος σκόραρε στο 88’. Τα πρωτο από τα δύο προηγούμενα «χτυπήματα», με ΑΕΛ και το τέρμα του Πινακά στο 87’, άνηκε στην «εποχή Πογιάτος».

Οk. Ο Μπόλονι πάντως αρχικά ειδε τον Βόλο να ισοφαρίζει με τον Μπαρτόλο στο 92', τον Λισγάρα να αστοχεί επίσης στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων και να την γλιτώνει στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα Σμύρνης, ενώ «γεύτηκε» ξανά την πίκρα ενός ακόμα -περίπου- buzzer beater εναντίον της ομάδας του, προχθές!

Παρένθεση: καλή, χρυσή και… Άγια η σημείωση/καταγραφή των επιθετικών δυσλειτουργιών του Παναθηναϊκού, γιατί όντως αυτή υφίσταται. Δεν γίνεται, όμως να μην επισημανθεί και η αμυντική ανεπάρκεια, από την στιγμή που κι αυτή επαναλαμβάνεται.

Θέλετε λόγω της πίεσης; Θέλετε λόγω των αρκετών απουσιών σε κάποιες περιπτώσεις στα μετόπισθεν; Ή, ακόμα, επειδή για παράδειγμα ο Μπαρτ Σένκεφελντ δεν είναι στα περυσινά του στάνταρ, ή ο νεοφερμένος Φραν Βέλεθ δεν έχει προσαρμοστεί, ενώ έλειψε από δυο ματς και ήταν αυτά που η ομάδα του… κράτησε το μηδέν;

Το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό, ου μην και πιο «προβληματικό» από την επίθεση, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μπόλονι ζήτησε απερίφραστα νίκες «ακόμα και με μισό-μηδέν», αλλά το μηδέν ήδη δεν έχει διατηρηθεί σε δύο από τα τέσσερα παιχνίδια με εκείνον στον πάγκο…

Και γενικώς για να το κλείσουμε, εννοείται ότι τα εννιά τέρματα ενεργητικό και ακόμα περισσότερο η έλλειψη δημιουργίας/κάθετου ποδοσφαίρου και σωστών αποφάσεων/ενεργειών στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου ή κακή φυσική κατάσταση και τα ελλιπή «τρεξίματα» συνιστούν ζητήματα προς… άμεση επίλυση από τον Ρουμάνο τεχνικό.

Και ο μέσος όρος των 0,9 γκολ παθητικό, ωστόσο, δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητος, ούτε και μπορεί να προσφέρει κάποια σιγουριά για το μέλλον. Ειδικά όταν σχεδόν τα μισά εξ αυτών μπήκαν στα τελευταία λεπτά, με -πρακτικά- μηδενική δυνατότητα αντίδρασης.

Βέβαια, με την υπάρχουσα διαμορφωμένη κατάσταση, σε βαθμολογικό, ψυχολογικό αλλά και αγωνιστικό επίπεδο, δεδομένου ότι μόνο «μίνι» προετοιμασίες -και σποραδικά στα όποια κενά όπως τώρα- μπορούν να γίνουν, φαντάζει πιο πιθανό να ζήσουμε ξανά στο μέλλον φαινόμενα «μια μπρος και δύο πίσω», παρά το αντίθετο…

ΥΓ: Ο Τάσος Χατζηγιοβάνης έχει ακούσει/διαβάσει αρκετά σχόλια. Και από ΜΜΕ, αλλά και από οπαδούς. Λογικό, με βάση τις απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτόν αλλά και την απόδοσή του. Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, παρουσιάζεται βελτιωμένος με την σημερινή κλήση του στην Εθνική να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές και παράλληλα την αντικατάσταση του με τον Ατρόμητο να προκαλεί απορίες…