Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλά για πολλή ώρα!

Ο Παναθηναϊκός, από τις ελληνικές ομάδες που πήραν την πρόκριση, το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο. Οχι γιατί πήρε δύο νίκες απέναντι στην Καμπάλα. Αλλωστε, δεν μπορείς να συγκρίνεις τη δυναμικότητα των Αζέρων με εκείνη της πρωταθλήτριας Σερβίας, ας πούμε. Ο Ολυμπιακός, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες, πλήν ΠΑΟΚ ίσως, είχαν σίγουρα πολύ πιο δύσκολο έργο.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Καμιά φορά, όμως, κυρίως στους καλοκαιρινούς αγώνες, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα που μετράει. Μπορεί στο τέλος της ημέρας η πρόκριση να είναι εκείνη που έχει σημασία, αλλά αν από αυτήν θέλουμε να βγάλουμε κανονικά ποδοσφαιρικά συμπεράσματα, θα πρέπει να εξετάσουμε και το πώς αυτή ήρθε.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, το έκανε με πιο εμφατικό τρόπο από τους υπόλοιπους διότι ήταν ο εαυτός του και στους δύο αγώνες. Ηταν το ίδιο καλός και στα δύο ματς, με εξαίρεση ένα 15λεπτο στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου στην έδρα της Καμπάλα. Στα υπόλοιπα 165' στάθηκε μια χαρά, ίσως και καλύτερα από όσο θα περίμενε κανείς για τα μέτρα της εποχής.

Θα πρέπει λίγο να προσέξουμε τις λέξεις μας μιλώντας για τις ελληνικές ομάδες αυτή την περίοδο. Διότι χάνεται το μέτρο και τελικά αυτό προσφέρει κακή υπηρεσία. Ο Παναθηναϊκός ήταν καλός γιατί έπαιξε σωστό ποδόσφαιρο και γιατί το έκανε σε διάρκεια. Αυτό είναι προτιμότερο από διαστήματα που "χάνεται η μπάλα", τα οποία πολλές φορές έχουν πληρώσει οι ομάδες σε ροή σεζόν.

Η διάρκεια στο ίδιο επίπεδο απόδοσης αυτή την εποχή παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο. Ο Παναθηναϊκός την είχε και από τους υπόλοιπους, μόνο ο Πανιώνιος ακολούθησε, έχοντας μία πρόκριση και έναν αποκλεισμό παίζοντας περίπου στο ίδιο επίπεδο. Απλώς άλλαζε η δυναμικότητα του αντιπάλου. Στο παιχνίδι της ΑΕΚ, της άλλης ομάδας που μετράει αποκλεισμό, ψάχνεις 10λεπτα και 5λεπτα καλής απόδοσης στους δύο αγώνες με την ΤΣΣΚΑ. Στην ουσία, ξεπετάγματα...

Στους υπόλοιπους δύο, ο Ολυμπιακός στήριξε την πρόκρισή του στο καλό ξεκίνημα εκτός έδρας με την Παρτιζάν, στο καλό δεύτερο ημίχρονο στο ίδιο ματς και σε κάποια ¨ξεπετάγματα", όπως λέγαμε στο Καραϊσκάκη. Ενω ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός στην Ουκρανία, ήταν καλός στην Τούμπα, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο. Διάρκεια απόδοσης, όμως, δεν είχε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος.

Ο Παναθηναϊκός την είχε. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στο μυαλό των προπονητών, όταν μιλάμε για αγώνες που γίνονται τέλη Ιουλίου, αρχές Αυγούστου. Ο Παναθηναϊκός θα "πατήσει" σε αυτό και στην επόμενη προκριματική φάση του Europa League, όπως και στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Και η αλήθεια είναι ότι αν το δείγμα που πήραμε από τους Ευρωπαίους μας είναι όντως σωστό, στο ποδόσφαιρο καλύτερη δουλειά κάνεις με τη διάρκεια, παρά με τα "ξεπετάγματα".

Ασφαλώς και σε αυτό το σημαντικότερο ρόλο παίζει ο προπονητής. Είναι ξεκάθαρο πως αυτό που κάνει ο Παναθηναϊκός είναι δουλειά Μαρίνου Ουζουνίδη. Ο οποίος όχι μόνο έχει κάνει τον Παναθηναϊκό να παίζει έτσι. Εχει πετύχει και κάτι, που ίσως είναι ακόμη πιο σημαντικό και σε ολόκληρη τη σεζόν μπορεί να αποδειχθεί και πιο καθοριστικό. Εχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών του. Για έναν προπονητή αυτό είναι το πρώτο μεγάλο στοίχημα. Κι επειδή τόσο ξεκάθαρα μόνο ο Ουζουνίδης το έχει καταφέρει σε σχέση με τους υπόλοιπους, έχει πλεονέκτημα.

Οσο για τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, σίγουρα θα μιλήσει κάποιος για τον Λουντ, για τον Καμπέσας, τους σκόρερ δηλαδή, για τον Αλτμαν κάποιων εξάρσεων, για τον Βλαχοδήμο της εξαιρετικής επέμβασης στο 1-0. Πιθανόν και για άλλους. Ωστόσο, η κουβέντα στον Παναθηναϊκό ξεκινάει από Ζέκα και Κουρμπέλη. Αυτοί είναι που καθορίζουν ολόκληρο τον Παναθηναϊκό...