Ο «ορατός» Ζιλμπέρτο και ο «κέρβερος» Τζόρβας

Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία για τις φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού, οι οποίες στο 1/3 του πρωταθλήματος που έχουμε διανύσει, έχουν αρχίσει να κάνουν απόσβεση των χρημάτων (και ήταν πολλά) που δαπάνησε η διοίκηση για να τους αποκτήσει. Ο λόγος φυσικά για τους Σισέ, Κατσουράνη, Λέτο, οι οποίοι έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το επίπεδο της ομάδας και έχουν δώσει ακόμη μεγαλύτερη ποιότητα στο ρόστερ. Συμφωνώ και εγώ και με αυτή την άποψη. Άλλωστε τα 16 από τα 20 γκολ που έχουν σημειώσει μέχρι τώρα οι «πράσινοι» τα έχουν πετύχει αυτοί οι παίκτες, έχουν δώσει πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα και είναι από τους λόγους, που ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει τώρα την μοναξιά της κορυφής.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, υπάρχουν κι άλλες δύο μεταγραφές, οι λεγόμενες εσωτερικές, που ο Παναθηναϊκός έχει κάνει αυτό το ξεκίνημα με εννιά νίκες και μια ισοπαλία σε δέκα αγωνιστικές. Η πρώτη αφορά τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο οποίος δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με τον περυσινό, για τον οποίο οι περισσότεροι κάτι είχαν να πουν και όχι απαραίτητα θετικό. Το παρατσούκλι «αόρατος τοίχος» που τον συνόδευε όταν ήρθε το καλοκαίρι του 2008 φάνηκε στα περισσότερα παιχνίδια της περυσινής σεζόν και με βάση αυτή την εικόνα, δεν ντρέπομαι να πω ότι θα με «χαλούσε» αν το καλοκαίρι που μας πέρασε ερχόταν μια καλή πρόταση και αποχωρούσε από την ομάδα αυτός αντί του Μαρσέλο Μάτος.

Ωστόσο, δεν μπορώ να παραγνωρίσω και να παραδεχθώ ότι ο φετινός Σίλβα είναι ένας διαφορετικός παίκτης στο γήπεδο. Είναι «ορατός τοίχος» που κάνει την διαφορά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και όταν έλειψε κάποιες φορές η απουσία του ήταν αισθητή. Ίσως πέρυσι να μην μπόρεσε να εγκλιματιστεί γρήγορα στην ομάδα, ίσως να μην προσαρμόστηκε στα «θέλω» του προπονητή του, ίσως οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν με την έλευση του να ήταν λανθασμένες. Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η έλευση του Κατσουράνη τον απελευθέρωσε, «ασχολείται» περισσότερο με το ανασταλτικό κομμάτι της λειτουργίας της ομάδας, βγάζει ηρεμία στο παιχνίδι του και ηρεμεί γενικά την ομάδα και όταν του δοθεί η ευκαιρία βγάζει και 35άρες μπαλιές, όπως η χθεσινή στον Σισέ, που σκόραρε και «κλείδωσε» τη νίκη στο ματς της Λειβαδιάς.

Η δεύτερη αφορά τον Αλέξανδρο Τζόρβα. Ο 27χρονος τερματοφύλακας, μπορεί να έχει λίγες παραστάσεις αναλογικά με την ηλικία του, αλλά θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό έχει συμβάλει και αυτός στην μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού. Το «πιστεύω σε σένα» που του είπε σε αόριστο χρόνο ο Χενκ Τεν Κάτε, το έκανε πράξη ο Ολλανδός και ο Τζόρβας τον έχει βγάλει ασπροπρόσωπο. Είναι αρκετά χρόνια που λέω και πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει πάρει νωρίτερα ευκαιρίες από τους εκάστοτε προπονητές των «πρασίνων», αλλά αυτή που πήρε από την 4η αγωνιστική και μετά, την «άρπαξε από τα μαλλιά» και δύσκολα θα την «πετάξει στα σκουπίδια».

Μπορεί να έχουν ακουστεί τόσα και τόσα για την άμυνα του Παναθηναϊκού, αλλά μεγάλο ρόλο παίζει και ο τερματοφύλακας. Ο Τζόρβας φαίνεται ότι εμπνέει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του από ό,τι ο Γκαλίνοβιτς, που δικαιολογημένα παραμένει καθηλωμένος στον πάγκο και μολονότι έχει πράγματα να βελτιώσει στο παιχνίδι και τις αντιδράσεις του, θεωρώ ότι μπορεί να εξελιχθεί σε έναν μεγάλο τερματοφύλακα. Και για να κλείσω με κάτι που αφορά την εθνική ομάδα εν όψει των μπαράζ πρόκρισης στα τελικά του Μουντιάλ με την Ουκρανία. Ανεξάρτητα με το αν θα είναι τελικά έτοιμος ο Κώστας Χαλκιάς, που αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού, προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτός που βάσει εμφανίσεων δικαιούται την φανέλα του βασικού, τουλάχιστον για αυτά τα δύο παιχνίδια, είναι ο Τζόρβας.

Υ.Γ. Το παραμύθι με την διαιτησία κάπου πρέπει να τελειώσει. Κάθε αγωνιστική τα παράπονα είναι πολλά και οι ανακοινώσεις έρχονται η μια μετά την άλλη. Και αν οι λεγόμενοι «μικρομεσαίοι» έχουν τα δίκια τους, οι μεγάλοι δεν δικαιούνται να ομιλούν. Είχα γράψει και σε ένα προηγούμενο κείμενο, τι ακριβώς εννοούν οι «μεγάλοι» όταν μιλούν για 50-50 και τα… κουκούτσια στη μέση. Φέτος είναι ο Ολυμπιακός που γκρινιάζει και φωνάζει για τα σφυρίγματα από την αρχή της σεζόν. Η απορία μου είναι η εξής: Η γκρίνια και η οργή προέρχονται γιατί θεωρούν στο λιμάνι ότι ευνοείται ο Παναθηναϊκός ή γιατί πιστεύουν ότι αδικούνται οι ίδιοι;