Ο Ολυμπιακός της Βιτόρια, ήταν θρύλος!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μπορεί να άργησε να μας χαρίσει φέτος μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη ο Ολυμπακός, όμως φαίνεται πως κρατούσε για το τέλος την καλύτερη και την πιο χρήσιμη. Οι «ερυθρόλευκοι», έσπασαν μια παράδοση χρόνων και νίκησαν αντρίκεια και δίκαια την πανίσχυρη Τάου Κεράμικα μέσα στο σπίτι της, για πρώτη φορά στην ιστορία τους μετά από έξι αποτυχημένες επισκέψεις στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα». Το κέρδος είναι «χρυσό», αφού οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη χρειάζονται πλέον στα προημιτελικά απλά να υπερασπιστούν την έδρα τους, για τρείς φορές, κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης και να πάρουν την πρόκριση για το Final Four του Βερολίνου. Αυτή η πρώτη θέση του ομίλου στο Top-16, ήταν ο κρυφός πόθος όλων των συντελεστών της ομάδας από την αρχή της χρονιάς, αφού το πλεονέκτημα της έδρας είναι ισχυρό και ίσως δώσει τελικά το εισιτήριο για την κορυφαία ευρωπαϊκή τετράδα, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια.

Τα παιχνίδια της μοίρας πάντα είναι συναρπαστικά, αφού το 1999, οι Πειραιώτες συμμετείχαν για τελευταία φορά σε Final Four και πάλι επί γερμανικού εδάφους, στο Μόναχο. Για να μετουσιωθεί σε πράξη ο πόθος που ανέφερα πριν, χρειάστηκε να δούμε τον καλύτερο φετινό Ολυμπιακό στη χώρα των Βάσκων, κόντρα σε μια ομάδα που για να την πετάξεις στο καναβάτσο, θα πρέπει να παίξεις τουλάχιστον 30-35 λεπτά αψεγάδιαστου μπάσκετ. Η ελληνική ομάδα, μετά το γρήγορο 7-2 των γηπεδούχων, πήρε στα χέρια της εξ’ ολοκλήρου τον ρυθμό του αγώνα, έκλεισε σωστά τους διαδρόμους προς το καλάθι και, κυρίως, δεν επέτρεψε στους σουτέρ του αντιπάλου να επιχειρούν ανενόχλητα τρίποντα, που θα μπορούσαν αν ήταν εύστοχα να είχαν αλλάξει εντελώς την εικόνα του ματς. Ο Γιαννάκης παρουσιάστηκε σωστά διαβασμένος και σε ένα ακόμη δυνατό σημείο της Τάου που είναι η εκδήλωση Pick and roll, με κύριο εκφραστή των επιθέσεων τον Σπλίτερ, παρά το γρήγορο δεύτερο φάουλ του Μπουρούση.

Το μοναδικό «νεκρό» σημείο», παρουσιάστηκε στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, όμως ήταν λογικό οι γηπεδούχοι να πιέσουν και να προσπαθήσουν να ανακάμψουν. Στην επίθεση, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο όταν και χτίστηκε η διαφορά του +16 η οποία έκανε τον Ολυμπιακό να πιστέψει ότι μπορεί, υπήρχαν σωστές και ώριμες επιλογές, μέσα από τακτική και σύστημα. Αυτά τα στοιχεία μας τα παρουσιάζουν οι «ερυθρόλευκοι» τον τελευταίο μήνα, στον οποίο έχουν την τύχη να διαθέτουν τον Βούισιτς σε εξαιρετική κατάσταση. Πολύ δουλειά με κρίσιμα σουτ έκανε και ο Χαλπερίν, ενώ οι βοήθειες που προσέφεραν Βασιλόπουλος και Πάργκο δεν πέρασαν απαρατήρητες. Οι 51 πόντοι του πρώτου ημιχρόνου, αλλά και οι 88 συνολικά, λένε πολλά για την βελτίωση της ομάδας σε αυτό τον τομέα. Σε καμία περίπτωση όμως το ματς δεν κρίθηκε στα καλά ποσοστά ευστοχίας. Η συγκέντρωση και η αποφυγή των πολλών λαθών (11 σε όλο το ματς) και η καλή άμυνα σχεδόν όλων πάνω σε βασικά ατού της Τάου με προεξέχουσα αυτή στον Ρακόσεβιτς, νομίζω πως ήταν το «κλειδί».

Βάλτε και το πάθος των παικτών του Γιαννάκη και το σε γενικές γραμμές άρτιο κοουτσάρισμα του τελευταίου και θα καταλάβετε πως ο Ολυμπιακός έκανε το για πολλούς ακατόρθωτο στην Ισπανία. Η ουσία, είναι ότι οι Πειραιώτες ακόμη και όταν το ματς έδειχνε να «στραβώνει» και η Τάου γύρισε στο 74-75 τρία λεπτά πριν το τέλος, έδειξαν χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή, στοιχείο που φαίνεται πως σιγά-σιγά μεταλαμπαδεύουν οι πιο έμπειροι Παπαλουκάς-Βούισιτς στους υπόλοιπους. Ο αρχηγός, πέραν της άρτιας οργάνωσης του παιχνιδιού και τα πέντε κλεψίματα-τέσσερις ασίστ που πραγματοποίησε, έβαλε ένα καθοριστικό και παλικαρίσιο τρίποντο που έφερε τον Ολυμπιακό στο 80-74 και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Πλην του αρνητικού Γκριρ, ο οποίος λανθασμένα έμεινε τόση ώρα στο παρκέ από τον προπονητή μια και ο Πάργκο ήταν σε καλή κατάσταση, δύσκολα θα βρείς παίκτη που να μην πρόσφερε. Οι Έρτσεγκ και Βουγιούκας έβαλαν πόντους, έπαιξαν αρκετό «ξύλο» με τους ψηλούς της Τάου και έδωσαν «ανάσες» ξεκούρασης σε Βούισιτς, Μπουρούση όποτε χρειάστηκε.. Ο Τσίλντρες ήταν ουσιαστικός σε επίθεση-άμυνα και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού και δείχνει πόσο έλλειψε το τελευταίο δίμηνο. Φρονώ πως αν ο Ολυμπιακός είχε τον Πρίντεζη στη σύνθεσή του αλλά και τον παλιό καλό Σχορτσιανίτη διαθέσιμο, τότε τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα όχι μόνο στη Βιτόρια, αλλά και γενικότερα στο μέλλον.

Αυτές οι νίκες, πραγματικά κάνουν μια ομάδα μεγάλη και της δίνουν την απαιτούμενη ώθηση για τη συνέχεια. Παρότι το πλεονέκτημα της έδρας και η αστάθεια της Ρεάλ Μαδρίτης, σκορπίζει αρχικά ενθουσιασμό, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ίδια σοβαρότητα και ψυχραιμία με την οποία δέχονταν άπαντες στον Ολυμπιακό τις ήττες και τις κακές εμφανίσεις φέτος. Η ομάδα ακόμη «χτίζεται» και σε καμία περίπτωση δεν έγινε πρωταθλήτρια επειδή έκανε ένα μεγάλο «διπλό». Απλά έβαλε τα πρώτα λιθαράκια. Η ταπεινότητα που διακρίνει τον πρποπονητή, δίνει μια σιγουριά ότι υπάρχει επίγνωση της κατάστασης. Για να «ανοίξεις» την «πόρτα» του Final Four, πρέπει πρώτα να αποκλείσεις την Ρεάλ. Για να γίνει αυτό έχουμε ακόμη δρόμο. Να με συμπαθάτε, που δεν μπαίνω σε σενάρια και πιθανούς ημιτελικούς και τελικούς στο Βερολίνο. Προς το παρών, η πραγματικότητα που θα πρέπει να καταγράψουμε είναι πως ο Ολυμπιακός της Βιτόρια γέμισε υποσχέσεις. Σκόρπισε χαμόγελα και έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ. Η συνέχεια στο ΣΕΦ…

Απορίες, σχόλια, παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com