Ο Ολυμπιακός μεγαλώνει και γι’ αυτό…

Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού επί της πρωταθλήτριας Ισπανίας και φιναλίστ του περυσινού Champions League, είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ίσως και η κορυφαία, όχι τόσο λόγω του ονόματος του αντιπάλου, αλλά γιατί αυτή την στιγμή είναι ίσως η καλύτερη ομάδα στην γηραιά ήπειρο.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Στο ποδόσφαιρο, αλλά και σε όλα τα σπορ, χρειάζεται και τύχη για να φτάσεις στη νίκη, όταν είσαι το απόλυτο αουτσάιντερ, αλλά μόνο με τύχη και… προσευχές δεν γίνεται δουλειά. Χρειάζεται πλάνο και γι’ αυτό υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Και ο Ολυμπιακός έχει στον πάγκο του έναν άνθρωπο που δεν αφήνει τίποτε στην τύχη του.

Ο Μίτσελ είχε «διαβάσει» σωστά το παιχνίδι, έκαψε άψογη διαχείριση στη διάρκεια του 90άλεπτου και επί της ουσίας πλήγωσε την Ατλέτικο Μαδρίτης με τον τρόπο που εκείνη συνηθίζει να «σκοτώνει» τους εκάστοτε αντιπάλους της. Κι όλα αυτά με καινούργια ομάδα, με πολλούς παίκτες χωρίς εμπειρία στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, τον προερχόμενο από τραυματισμό Μανιάτη, αλλά και τον Μήτρογλου, που έχει να σκοράρει από… πέρυσι. Του «βγήκε» και πλέον μπορεί να πιστεύει βάσιμα σε πρόκριση, αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς.

Ο Ολυμπιακός έχει κάνει βήματα προόδου στην Ευρώπη και σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στον Μίτσελ. Αφενός λόγω των ικανοτήτων του, αφετέρου λόγω της νοοτροπίας του. Η φράση της χθεσινής συνέντευξης Τύπου ότι: «ως πρώην ποδοσφαιριστής της Ρεάλ, θέλω να τους κερδίζω όλους. Δεν μένω μόνο σε μία νίκη. Πάντα θέλω να κερδίζω τους πάντες», θεωρώ ότι περικλείει όλη την ουσία. Και είναι ένας από τους λόγους που ο Ολυμπιακός «μεγαλώνει» ευρωπαϊκά, κάνοντας τον κόσμο του να ονειρεύεται!

Μετά την περσινή σεζόν και μετά το ξεκίνημα της φετινής, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ μπορούν να πετύχουν πολλά. Όσο βέβαια ο Ισπανός βρίσκεται στην Ελλάδα και στον «ερυθρόλευκο» πάγκο. Γιατί πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η μέρα που θα το εξαργυρώσει, πηγαίνοντας σε μια κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα και γιατί όχι στη Ρεάλ Μαδρίτης, κάτι, άλλωστε, που αποτελεί και όνειρο του…

Υ.Γ.: Μην απορήσετε αν το Δεκέμβριο έρθουν προτάσεις για τον Κασάμι ή τον Μαζουάκου. Ο πρώτος μόλις έκλεισε τα 22 και ο δεύτερος δεν έχει κλείσει καν τα 21. Αν συνεχίσουν να «βγάζουν μάτια» στο Champions League, δεν αποκλείεται να «χτυπήσει» η πόρτα του Ολυμπιακού. Το αν θα πουληθούν, είναι μια άλλη ιστορία…