• Είχα εξηγήσει από χθες, εδώ, ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο ήταν κομβικό. Κάτι το οποίο το αντιλαμβάνονται όλοι πιο εύκολα τώρα, γιατί πολύ απλά συνέβη κάτι για το οποίο ήμουν απολύτως βέβαιος: κέρδισαν και οι τρεις προπορευόμενοι του στη βαθμολογία, όπερ σημαίνει ότι εάν ο ίδιος έπεφτε από μία τρικλοποδιά στο Αγρίνιο, θα ήταν (ακόμη κι αν δεν έχανε από τον Παναιτωλικό) στο -7 από την ΑΕΚ, στο -6 από τον ΠΑΟΚ και στο -4 από τον Παναθηναϊκό.
• Με το διπλό, όμως, που έκανε η ομάδα του Μεντιλίμπαρ διατήρησε την απόσταση της από την Ένωση στο -5, τον Δικέφαλο του Βορρά στο -4 και το τριφύλλι στο -2, έχοντας παράλληλα μία πιθανότητα, έστω μικρή, την τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος να την μειώσει κι άλλο, έστω από έναν εκ των τριών, υπό την έννοια ότι ο μεν Ολυμπιακός υποδέχεται (με κόσμο) το Βόλο, οι δε άλλοι τρεις παίζουν εκτός έδρας με την 5η, την 6η και την 9η ομάδα της βαθμολογίας, η μεν ΑΕΚ στο Χαριλάου με τον Άρη, ο δε ΠΑΟΚ στη Λαμία με την τοπική ομάδα κι ο ΠΑΟ στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ.
• Μικρή η πιθανότητα να έχουν απώλειες, αλλά θεωρητικά υπάρχει. Μικρή, λέω, γιατί και υπάρχει διαφορά δυναμικότητας και διαφορά στο κίνητρο, αλλά και γιατί βλέπουμε ότι π.χ. (και μέχρι τώρα…) ήδη η Λαμία έχει δηλώσει τρεις βασικούς να εκτίσουν την ποινή τους με τον ΠΑΟΚ και ο Άρης άλλους δύο-κι ο Βόλος, παρεμπιπτόντως, το έχει κάνει, αλλά αυτός παίζοντας εκτός έδρας.
• Τέλος πάντων, θα τα δούμε αυτά. Χθες ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός στο Αγρίνιο, είχε όμως θέληση και επιμονή για το τρίποντο: κατοχή μπάλας 58-42, τελικές 12-3, επιθέσεις 50-14, σέντρες 33-7, αντεπιθέσεις 6-1, κόρνερ 9-1. Τώρα, πώς τα φάουλ ήταν εις βάρος του 19-7 είναι κάτι…άλλο!
• Οι «ερυθρόλευκοι» ανταμείφθηκαν γι΄ αυτή την επιθυμία τους, να πάρουν τη νίκη, έστω χωρίς ποιοτική εμφάνιση, έστω χωρίς καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Ανταμείφθηκαν κι από τον παράγοντα τύχη, αλλά κι από το ίδιο το ποδόσφαιρο νομίζω, καθώς οι ίδιοι ήταν συνεχώς στην επίθεση κι ο (καλός) Παναιτωλικός σχεδόν συνεχώς στην άμυνα, μέσα στο ίδιο του το σπίτι, μπροστά στους οπαδούς του. Ένας Παναιτωλικός που και τον ΠΑΟΚ κέρδιζε την Κυριακή έως το 72ο λεπτό, και τότε, αλλά στο τέλος έφαγε τρία γκολ. όπως θα έτρωγε και χθες τρία γκολ εάν ο Ποντένσε είχε το καθαρό μυαλό να συνεργαστεί καλά στο 88’ με τον Ελ Κααμπί σε μία αντεπίθεση που έπρεπε να γίνει γκολ.
• Κοιτάξτε, δεν έχει νόημα να κρύψουμε ότι ο Ολυμπιακός είχε τη βοήθεια της τύχης στα δύο γκολ του, που έβαλε μέσα σε μόλις εφτά λεπτά (72-79). Διότι, στο 1-1 η μπάλα στην πράγματι επικίνδυνη σέντρα-σουτ του Ζέλσον Μαρτίνς βρίσκει το σώμα του Τορεχόν, αλλάζει πορεία και κάνει δύσκολη τη ζωή του γκολκίπερ και στο 2-1 δύο αμυντικοί του Παναιτωλικού δεν συνεννοούνται καλά, ο Ελ Κααμπί (με την όσφρηση ενός σκόρερ-λαγωνικού) το εκμεταλλεύεται, κλέβει μπάλα, περνάει και τον τερματοφύλακα και πλασάρει, με έναν άλλο αμυνόμενο να μην μπορεί να διώξει και να την σπρώχνει πιο βαθιά στα δίκτυα.
• Δυστυχώς, η (μεγάλη) τύχη του Ολυμπιακού έγινε (μεγάλη) ατυχία μόλις λίγα λεπτά αργότερα, με τον τραυματισμό του Ζέλσον Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος ήταν μακράν ο πιο δραστήριος επιθετικά παίκτης του Μεντιλίμπαρ στο διάστημα από το 58’ που μπήκε έως το 83’ που βγήκε. Σε αυτά τα 25 λεπτά πρόλαβε να σκοράρει, να κάνει καλές ενέργειες, να σεντράρει, να εκτελέσει κόρνερ, να κόψει, ήταν ρε παιδί μου ένας κυνηγός που τον ένιωθε η αντίπαλη άμυνα και δη επιστρέφοντας στην δράση μετά από ένα ολόκληρο μήνα, αφού είχε παίξει τελευταία φορά στο 3-1 επί του ΠΑΣ στις 28 Γενάρη…
• Θεωρώ δε πολύ μεγάλη απώλεια την επικείμενη απουσία του Πορτογάλου άσου. Διότι, μαζί με τους Φορτούνη, Ποντένσε, Μασούρα ο Ζέλσον θα μπορούσε να δώσει σοβαρές λύσεις στα πλάγια της επίθεσης. Γιατί πολύ απλά, τον έχουμε δει να κάνει τη διαφορά. Είχε μπει στην Κηφισιά κι από δική του σέντρα ακριβείας είχε κάνει το νικητήριο γκολ ο Ελ Αραμπί (3-2). Μπήκε χθες στο Αγρίνιο και με δικό του ουσιαστικά γκολ άρχισε η ανατροπή. Ήταν βασικός στο Χαριλάου με τον Άρη και είχε μία πραγματικά γεμάτη εμφάνιση σε εκείνο το 2-1.
• Ξέραμε λοιπόν ότι από αυτόν μπορούσαμε να περιμένουμε πράγματα και ειδικά σε μία εποχή που ο Ολυμπιακός έχει φουλ παιχνίδια σε πρωτάθλημα κι Ευρώπη, άρα με το ροτέισον στην ημερήσια διάταξη. Σκεφθείτε απλά ότι την Κυριακή με τον Βόλο θα λείπει (πάλι) ο τιμωρημένος Φορτούνης κι ο Μεντιλίμπαρα θα ήθελε να ξεκουράσει τον Ποντένσε, που έχει φορτωθεί πάρα πολύ χρόνο. Η μόνη επιλογή άρα είναι να έχει άκρα επίθεσης με Μασούρα και Ζέλσον και τον Ποντένσε στον πάγκο, να μπει άμα χρειαστεί.
• Μακάρι ο Ζέλσον να αρχίσει να δείχνει κι αυτός πράγματα, ώστε να βοηθήσει την ομάδα στη συνέχεια. Ο Μεντιλίμπαρ του δείχνει εμπιστοσύνη, τον έβαλε βασικό και στα δύο τελευταία παιχνίδια, ο Πορτογάλος κακός δεν ήταν, όμως χρειάζεται να γίνει πιο ουσιαστικός-άλλωστε εξτρέμ σημαίνει πρωτίστως βάζω γκολ και φτιάχνω γκολ. Εκεί πρέπει να εστιάσει. Προς το παρόν βγάζει μία καλή διάθεση να παίξει, «μπαίνει» στο παιχνίδι έχει δηλαδή συμμετοχή, μπρος και πίσω, όμως ένα καλούτσικο σουτ και μία καλούτσικη σέντρα, όπως χθες, δεν μπορεί να είναι αρκετά στο κομμάτι του παιχνιδιού που καίει η μπάλα, κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Ίσως του λείπει ακριβώς αυτή η καλή ενέργεια, μία ασίστ η, ένα γκολ, που θα τον ανεβάσει ψυχολογικά.
• Παρεμπιπτόντως, περίμενα χθες πολύ περισσότερα πράγματα από τον Μασούρα κόντρα σε μία ομάδα με την οποία έχει και καλή παράδοση σκοραρίσματος, ενώ ήταν και πιο φρέσκος, καθώς με τον Αστέρα την Κυριακή δεν είχε παίξει καθόλου. Ουσιαστικά φάνηκε σε εκείνο το πραγματικά καλό δίλεπτο 18-19, αρχικά με το ωραίο του γύρισμα προς τον Ποντένσε και μετά με το φαρμακερό ελάχιστα άστοχο σουτ. Έκτοτε, όμως, το μόνο που θυμάμαι από αυτόν είναι μία καλούτσικη σέντρα, γενικά ένας φτωχός απολογισμός.
• Πρέπει, πάντως, να υπάρξει ένας προβληματισμός στο Ρέντη, γιατί από την αρχή της σεζόν το ίδιο (θλάση πάνω στην θλάση) έχει συμβεί και με τον Ζέλσον τώρα και με τον Φρέιρε το φθινόπωρο και με τον Ελ Αραμπί τον χειμώνα. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_155038.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
