Ο… ναός της κορυφής

Στο Λονδίνο και στον τόπο των θρύλων, το καινούργιο «Γουέμπλεϊ», Μπορούσια Ντόρτμουντ και Μπάγερν Μονάχου διασταυρώνουν τα Σάββατο (25/05) τα ξίφη τους για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή θα είναι η έβδομη φορά από το 1955, όταν έκανε το ξεκίνημά της η διοργάνωση, που θα φιλοξενηθεί στο αγγλικό γήπεδο ο μεγαλύτερο τελικός σε διασυλλογικό επίπεδο.

Το sport-fm.gr καταγράφει όλους τους τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών – Τσάμπιονς Λίγκ από το 1955 μέχρι και το δρόμο για την φετινή μάχη.

Για τα μάτια της μόνο…

Με το ξεκίνημα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης φάνηκε ποια ομάδα θα είναι το μεγάλο αφεντικό δημιουργώντας με το «καλημέρα» τη δική της παράδοση. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατάφερε να φτάσει στους πέντε πρώτους τελικούς της διοργάνωσης και να σηκώσει και στους πέντε το βαρύτιμο τρόπαιο.

1955-56: Ρεάλ Μαδρίτης – Ρεμς 4-3 (Παρκ ντε Πρενς)
1956-57: Ρεάλ Μαδρίτης – Φιορεντίνα 2-0 (Μπερναμπέου)
1957-58: Ρεάλ Μαδρίτης – Μίλαν 3-2 (Χέιζελ)
1958-59: Ρεάλ Μαδρίτης – Ρεμς 2-0 (Νεκαρστάντιον, Στουτγκάρδη)
1959-60: Ρεάλ Μαδρίτης – Άιντραχτ Φρανκφούρτης 7-3 (Χάμπτεν Παρκ)
Στον τελευταίο τελικό της 5ετίας που κυριάρχησε η «βασίλισσα», οι Φέρεντς Πούσκας και Αλφρέντο Ντι Στέφανο σημείωσαν και τα επτά τέρματα της ομάδας τους, με τον Ούγγρο να πετυχαίνει τέσσερα και τον γεννημένο στην Αργεντινή με ισπανική υπηκοότητα χατ-τρικ, αντίστοιχα.

Η ώρα των «αετών»

H… μοναρχία των «μερένχες» έλαβε τέλος από μια άλλη ομάδα της Ιβηρικής χερσονήσου, αλλά από διαφορετική χώρα, την Πορτογαλία. Ο λόγος για την Μπενφίκα, που για δύο συνεχόμενα χρόνια γύρισε με το τρόπαιο στη Λισαβόνα, επικρατώντας ισάριθμες φορές ισπανικών ομάδων.

1960-61: Μπενφίκα – Μπαρτσελόνα 3-2 (Βανκντορφ Παρκ, Βέρνη)
Το πρώτο τρόπαιο για τους «αετούς» της Λισαβόνας ήρθε με το πρώτο αυτογκόλ σε τελικό της διοργάνωσης του Αντόνιο Ρόμαλετς.

1961-62: Μπενφίκα – Ρεάλ Μαδρίτης 5-3 (Ολίμπις, Άμστερνταμ)
Στον τελικό της ολλανδικής πρωτεύουσας μπορεί ο Φέρεντς Πούσκας να έκανε τα πάντα, σημειώνοντας χατ τρικ για τους Ισπανούς, όμως τα δύο γκολ του Εουσέμπιο ήταν αρκετά για να δώσουν την κούπα στην Μπενφίκα.

Μία πόλη, τρία Κύπελλα
Η επόμενη μεγάλη δύναμη που κάνει αισθητή την παρουσία της στη διοργάνωση είναι η Ιταλία με αντιπροσώπους τις δύο ομάδες του Μιλάνο. Πρώτα η Μίλαν, βάζει «stop» στο σερί της Μπενφίκα και εν συνεχεία η Ίντερ, που «λάνσαρε» με τον Χελένιο Χερέρα το κατενάτσιο, έβαλαν για τρεις συνεχόμενες χρονιές τη χώρα του στο ψηλότερο ευρωπαϊκό σκαλοπάτι.

1962-63: Μίλαν – Μπενφίκα 2-1 (Γουέμπλεϊ)
Με τον Τζέζαρε Μαλντίνι να φορά το περιβραχιόνιο για τους «ροσονέρι», δείχνοντας το δρόμο στον γιο του, Πάολο, που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης σχεδόν τριάντα χρόνια μετά.

1963-1964: Ίντερ – Ρεάλ Μαδρίτης 3-1 (Πράτερ, Βιέννη)
1964-1965: Ίντερ – Μπενφίκα 1-0 (Σαν Σίρο)

«Βασίλισσα» ξανά
Για κάθε ομάδα που είχε ξεκινήσει μια διοργάνωση με πέντε σερί κατακτήσεις και στη συνέχεια μετρούσε δύο χαμένους τελικούς, η επιστροφή στην κορυφή θα ήταν μονόδρομος. Η Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε τα… δόντια της απέναντι στην Παρτιζάν και έκανε έξι τα τρόπαια της, όπως και ο Φρανσίσκο Χέντο που είχε σηκώσει και τις προηγούμενες πέντε φορές μαζί με τους «μερέχνες» την κούπα.

1965- 1966: Ρεάλ Μαδρίτης – Παρτιζάν 2-1 (Χέιζελ)

Η δικαίωση μιας πόλης
Το 1967 ήταν η σειρά του «Νησιού» να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, με την Σέλτικ να επικρατεί της Ίντερ με όλους της παίκτες να προέρχονται από τη Γλασκώβη.

1966- 1967: Σέλτικ – Ίντερ 2-1 (Εστάντιο Νασιονάλ, Λισαβόνα)

Τα… μωρά στην κορυφή
Ένα χρόνο αργότερα η κορυφή ανήκει και πάλι σε ομάδα του «Νησιού», αυτή τη φορά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που με τον Ματ Μπάσμπι και τα… μωρά του επικράτησε στην παράταση της Μπενφίκα στο «Γουέμπλεϊ» πηγαίνοντας το τρόπαιο μερικά χιλιόμετρα βόρεια του Λονδίνου.

1967-1968: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπενφίκα 4-1 (Γουέμπλεϊ)

Η κατάρα του Βάσοβιτς, η χαρά της Μίλαν
Η κούπα επιστρέφει σε ιταλικά χέρια έπειτα από τρία χρόνια. Η Μίλαν νικάει τον Άγιαξ, επιστρέφει το τρόπαιο στην Ιταλία και ισοφαρίζει σε κατακτήσεις τη συμπολίτισσα Ίντερ. Τραγική φιγούρα του τελικού του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», ο Βέλιμπαρ Βάσοβιτς που είχε βρει δίχτυα όπως και στον πρώτο του τελικό (με την Παρτιζάν απέναντι στη Ρεάλ), όμως η ομάδα του ήταν και πάλι αυτή που έφυγε με άδεια χέρια.

1968-1969: Μίλαν – Άγιαξ 4-1 (Σαντιάγκο Μπερναμπέου)

Ολλανδική κατοχή
Την επόμενη τετραετία οι Ολλανδοί έχουν την απόλυτη κυριαρχία στη διοργάνωση. Πρώτα η Φέγενορντ και μετ’ έπειτα ο Άγιαξ έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης δημιουργώντας τη δικιά τους αυτοκρατορία.

1969-1970: Φέγιενορντ – Σέλτικ 2-1 (Σαν Σίρο)
1970-1971: ‘Αγιαξ – Παναθηναϊκός 2-0 (Γουέμπλεϊ)
Ο Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς, μόνο εύκολος αντίπαλος δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί για τον Παναθηναϊκό του Φέρεντς Πούσκας, που ήθελε να γευτεί τη χαρά της κορυφής από τα χρόνια του ως παίκτης της Ρεάλ. Οι «πράσινοι» πάλεψαν αλλά δεν τα κατάφεραν με τον «Αίαντα» να στέφεται για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ευρώπης.

1971-1972: Άγιαξ – Ίντερ 2-0 (Ρότερνταμ)
1972 -1973: Άγιαξ – Γιουβέντους 1-0 (Γήπεδο Ερυθρού Αστέρα)
Ο πρώτος τελικός σε πόλη της Ανατολικής Ευρώπης ήταν γούρικος για τους Ολλανδούς, που έφτασαν στην τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση στο Βελιγράδι.

Βιομηχανία… ποδοσφαίρου
Το 1974 είναι η σειρά της Γερμανίας και του Μονάχου να «χτίσουν» τη δικιά του αυτοκρατορία. Η Μπάγερν κατακτά τρία συνεχόμενα Κύπελλα και βάζει το όνομά της στην «ελίτ» της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.

1973- 1974: Μπάγερν – Ατλέτικο Μαδρίτης 1-1 και 4-0 (Χέιζελ)
Ο πρώτος τελικός των Βαυαρών ήταν και ο μοναδικός της διοργάνωσης που κρίθηκε σε επαναληπτικό.
1974-1975: Μπάγερν – Λιντς 2-0 (Παρκ ντε Πρενς)
1975- 1976: Μπάγερν – Σεντ Ετιέν 1-0 (Χάμπτεν Παρκ)

Και στο τέλος νικούν… οι Άγγλοι
Τα επόμενα έξι χρόνια το Κύπελλο δεν το… κουνάει από το «Νησί». Την αρχή κάνει η Λίβερπουλ με δύο σερί κατακτήσεις, για να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο η Νότινγχαμ Φόρεστ. Το 1981 η κορυφή ανήκει και πάλι στους «Ρεντς» ενώ ένα χρόνο αργότερα είναι η σειρά της Άστον Βίλα να βάλει τη σφραγίδα της στην απόλυτη αγγλική κυριαρχία.

1976-1977: Λίβερπουλ – Γκλάντμπαχ 3-1 (Ολίμπικο)
1977 -1978: Λίβερπουλ – Μπριζ 1-0 (Γουέμπλεϊ)
1978 -1979: Νότιγχαμ Φόρεστ – Μάλμε 1-0 (Ολυμπιακό Στάδιο Μονάχου)
1979 – 1980: Νότιχαμ Φόρεστ – Αμβούργο 1-0 (Σαντιάγκο Μπερναμπέου)
1980 – 1981: Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης 1-0 (Παρκ ντε Πρενς)
1981 – 1982: Άστον Βίλα – Μπάγερν 1-0 (Ρότερνταμ)
Αξίζει να σημειωθεί, πως τη Λίβερπουλ οδήγησε και στις τρεις κατακτήσεις της ο Μπομπ Πέισλι, ενώ «πρωτομάστορας» της Νότιχγαμ Φόρεστ ήταν ο Μπράιαν Κλαφ.

H τελευταία δεκαετία…
Στην τελευταία δεκαετία της διοργάνωσης με το όνομα «Κύπελλο Πρωταθλητριών» τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, αφού το βαρύτιμο τρόπαιο κατέκτησαν ομάδες από οκτώ διαφορετικές χώρες και μόνο η μία (Μίλαν) κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια για δύο σερί χρονιές.

1982-1983: Αμβούργο – Γιουβέντους 1-0 (ΟΑΚΑ)
1983 – 1984: Λίβερπουλ – Ρόμα 1*-1 (Ολίμπικο)
1984 -1985: Γιουβέντους – Λίβερπουλ 1-0 (Χέιζελ)
Ίσως η γνωστότερη και πιο σοκαριστική τραγωδία στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Οπαδοί των «ρέντς» κατευθυνθήκαν με άγριες διαθέσεις προς την κερκίδα των Ιταλών με αποτέλεσμα αυτοί θέλοντας να σωθούν να κατευθύνονται προς το εξωτερικό διάζωμα, το οποίο δεν άντεξε το βάρος και κατέρρευσε, στερώντας τις ζωές 39 ατόμων.
1985 – 1986: Στεάουα Βουκ. – Μπαρτσελόνα 0*-0 (Σάντσεζ Πιθχουάν)
1986 -1987: Πόρτο – Μπάγερν Μονάχου 2-1 (Πράτερ)
1987 -1988: Αϊντχόφεν – Μπενφίκα 0*-0 (Νεκαρστάντιον, Στουτγκάρδη)
1988 -1989: Μίλαν – Στεάουα Βουκ. 4-0 (Καμπ Νου)
1989 -1990: Μίλαν – Μπενφίκα 1-0 (Πράτερ)
1990 – 1991: Ερυθρός Αστέρας – Μαρσέιγ 0*-0 (Σαν Νικολά, Μπάρι)
1991 – 1992: Μπαρτσελόνα – Σαμπντόρια 1-0 (Γουέμπλεϊ)

«Σφραγίδα» από τη Μασσαλία
Το πρώτο τρόπαιο της διοργάνωσης, με το σημερινό της όνομα κατέληξε σε γαλλικά χέρια και συγκεκριμένα σ’αυτά των Μασσαλών. Η Μαρσέιγ στον πρώτο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ επικράτησε στο Μόναχο της Μίλαν και έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ.

1992-93: Μαρσέιγ – Μίλαν 1-0 (Ολυμπιακό Στάδιο, Μόναχο)

Η σειρά των Ιταλών
Η Μίλαν απάντησε ένα χρόνο αργότερα από τον χαμένο τελικό του Μονάχου κατακτώντας το Κύπελλο στην Αθήνα, συντρίβοντας τη Μπαρτσελόνα με σκορ 4-0 στο ΟΑΚΑ.

1993- 1994: Μίλαν – Μπαρτσελόνα 4-0 (ΟΑΚΑ)

Η… αρμάδα του Φαν Χαάλ
Η νέα αυτοκρατορία του Άγιαξ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι γεγονός. Ο «Αίαντας» με τον Λουίς Φαν Χαλ δημιουργό μιας εκπληκτικής ομάδας βάζει τέλος στην κυριαρχία της Μίλαν, ωστόσο, χάνει την ευκαιρία ένα χρόνο μετά να φτάσει τις δύο σερί κατακτήσεις.

1994 – 1995: Άγιαξ – Μίλαν 1-0 (Ερνστ Χάπελ, Βιέννη)
1995 – 1996: Γιουβέντους – Άγιαξ 1*-1 (Ολίμπικο)

«Καταραμένο» σερί
Η Μπορούσια Ντόρτμουντ κατακτά στο Μόναχο το πρώτο της και μοναδικό μέχρι σήμερα Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Γιουβέντους και έκανε το ξεκίνημα για την κακοδαιμονία των «μπιανκονέρι» στη διοργάνωση, αφού από τότε μετρούν τρεις χαμένους τελικούς.

1996 -1997: Ντόρτμουντ – Γιουβέντους 3-1 (Ολυμπιακό Στάδιο, Μόναχο)
1997 – 1998: Ρεάλ Μαδρίτης – Γιουβέντους 1-0 (Άμστερνταμ Αρίνα)

Κι’ όμως γυρίζει
Ο τελικός που ανέβασε στο κατακόρυφο της μετοχές της διοργάνωσης, καθώς απέδειξε πως στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να συμβούν ήταν ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Μπάγερν. Οι «κόκκινοι» διάβολοι αν και βρέθηκαν να χάνουν μέχρι το 90’, ήταν αυτοί που πανηγύρισαν την κατάκτηση της κούπας με δύο γκολ σε τρία λεπτά. Πρώτα ο Τέντι Σέριγχαμ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων και στο 90+3’ ο Όλε Γκούναρ Σόλσκερ έδωσε τη νίκη στην ομάδα τους και το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

1999 – 2000: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπάγερν 2-1 (Καμπ Νου)

Η «ταμπέλα» του Κούπερ
Τα επόμενα δύο χρόνια η Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ φτάνει δύο φορές στον τελικό και τις δύο όμως επιστρέφει με άδεια χέρια στο «Μεστάγια». Οι χαμένοι τελικοί απέναντι σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου αποτέλεσαν την αιτία για τον χαρακτηρισμό «looser» στον Αργεντινό τεχνικό.

1999 – 2000: Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 3-0 (Σταντ ντε Φρανς)
2000 – 2001: Μπάγερν Μονάχου – Βαλένθια 1*-1 (Σαν Σίρο)

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα
Το 2002 η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε για τελευταία φορά το Τσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας τα εννέα συνολικά, απέναντι στην Μπάγερ Λεβερκούζεν. Από τότε, δεν έφτασε ποτέ σε τελικό και η κατάκτηση του 10ου τροπαίου της ιστορίας της συνεχίζει να αποτελεί διακαή πόθο.

2001 – 02: Ρεάλ Μαδρίτης – Μπάγερ Λεβερκούζεν 2-1 (Χάμπτεν Παρκ)
2002 – 03: Μίλαν – Γιουβέντους 0*-0 (Όλντ Τράφορντ)

Ο «Special One» και ο «Akis»
Το 2004, Πόρτο και Ζοσέ Μουρίνιο φτάνουν για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης απέναντι στη Μονακό του Άκη Ζήκου. Η παρουσία του Ζήκου, ήταν και η μοναδική Έλληνα ποδοσφαιριστή σε τελικό.

2003-04: Πόρτο – Μονακό 3-0 (AufSchalke Arena)

O άθλος των «Ρεντς»
Το 2005 η Λίβερπουλ έκανε το απίστευτο, ανατρέποντας το εις βάρος της 3-0 απέναντι στη Μίλαν και με τη βοήθεια της «άσπρης βούλας» επέστρεψε στην κορυφή.

2004 -2005: Λίβερπουλ – Μίλαν 3*-3 (Ατατούρκ, Κωνσταντινούπολη)
2005-2006: Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ 2-1 (Σταντ ντε Φρανς)
2006-2007: Μίλαν – Λίβερπουλ 2-1 (ΟΑΚΑ)
2007 – 2008: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Τσέλσι 1*-1 (Λουζνίκι, Μόσχα)
2008 – 2009: Μπαρτσελόνα – Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (Ολίμπικο)
2009-2010: Ιντερ – Μπάγερν Μονάχου 2-0 (Σαντιάγκο Μπερναμπέου)
2010-2011: Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Σίτι 3-1 (Γουέμπλεϊ)
2011-2012: Τσέλσι – Μπάγερν Μονάχου 1*-1 (Allianz Arena)

Και τώρα οι δυο τους
Στον φετινό τελικό η Μπάγερν Μονάχου θέλει να σπάσει την κατάρα των χαμένων τελικών τα τελευταία χρόνια και η Ντόρτμουντ να ξαναγράψει με χρυσά γράμματα το όνομά της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η αυριανή, θα είναι και η πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης όπου δύο γερμανικές ομάδες φτάνουν στον τελικό.

2012-13: Μπορούσια Ντόρτμουντ – Μπάγερν Μονάχου

Σάββατο 25 Μαΐου, 21.45, «Γουέμπλεϊ»

Γιάννης Σταυρόπουλος