Ο Μάτα ταιριάζει γάντι, αλλά δεν αρκεί από μόνος του!

Η αίσθηση πως ολάκερη η φύση έχει συνωμοτήσει εις βάρος σου δεν είναι κάτι που παλεύεται εύκολα. Πρόκειται για ψυχολογικό βάρος που σε τραβάει κάτω από το νερό και δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσες! Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το γκολ του Ερνάντεζ έπρεπε να υπενθυμίσει σε πολλούς πως, όχι και τόσο παλιά μα μόλις πριν μερικούς μήνες ακόμη, αυτή η ομάδα σε «έπνιγε» γιατί κατάφερνε σαν τον Λάζαρο να ανασταίνεται διαρκώς! Θα έπρεπε με άλλα λόγια το τέρμα στο 120' και βάλε, να γκρεμίσει την όποια καλή ψυχολογία έχτιζε η Σάντερλαντ και να δώσει στη Γιουνάιτεντ φτερά πριν από τα πέναλτι, αφού το γκολ-δώρο από τον Ντε Χέα είχε διαγραφεί!

Κι όμως, μόνο που έβλεπες τα κοντινά πλάνα στους ποδοσφαιριστές του Ντέιβιντ Μόγες αντιλαμβανόσουν πως η διαδικασία ήταν χαμένη εκ των προτέρων. Χωρίς ηγετικές προσωπικότητες, πρόσωπα αυλακωμένα από το άγχος και την αγωνία σε πλήρες κοντράστ με τα χαλαρά των φιλοξενούμενων. Το «ναυάγιο» που ακολούθησε το καταλάβαινες από κάθε περπάτημα προς την άσπρη βούλα των γηπεδούχων. Βήματα σαν βαρυποινίτη ο οποίος σέρνει σιδερένια μπάλα στα πόδια! Ο Γουέλμπεκ, ο Τζόουνς, ο Ράφαελ κόντευαν να λιποθυμήσουν πριν πάνε να σουτάρουν! Ο μακράν καλύτερος παίκτης της Γιουνάιτεντ στο ματς, ο 18χρονος Γιανουζάι, φορτωμένος από υπέρμετρες ευθύνες έκανε ένα σουτ προπόνησης που απέκρουσε πανεύκολα ο Μανόνε. Αν έστω κι ένας αναρωτιόταν μέχρι χθες γιατί η Αγγλία πάντα αποκλείεται σε αυτή την ποδοσφαιρική εκδοχή της ρωσικής ρουλέτας, την απάντηση την είχε μπροστά του. Οποιοι Αγγλοι σούταραν και για τις δύο ομάδες αστόχησαν! Γιατί και τα σουτ της Σάντερλαντ δεν διεκδικούσαν βραβείο, αφού συνολικά δεν έχω δει χειρότερες εκτελέσεις σε διαδικασία πέναλτι από τον περιβόητο τελικό Στεάουα-Μπαρτσελόνα το 1986 (που έμεινε θρυλικός λόγω των τεσσάρων αποκρούσεων του Ντουκαντάμ). Παρ' όλα αυτά οι «μαυρόγατες» πήραν μία τεράστια πρόκριση που τους φέρνει και πάλι σε έναν τελικό ύστερα από το 1992.

Όσο για τη Γιουνάιτεντ, πέραν του προφανούς, δηλαδή της ευκαιρίας να κοντραριστεί για πρώτη φορά σε τελικό με τη μεγάλη αντίπαλό της, τη Μάντσεστερ Σίτι, διεκδικώντας έναν τίτλο που θα ήταν ο παρθενικός για τον Μόγες και της ομάδας στη μετά σερ Αλεξ εποχή, συνεχίζει να απογοητεύει. Όσο μάλιστα πλήττεται εκείνη η πανοπλία υπεροχής που είχε χτίσει με τόσο κόπο, τα προβλήματα θα μεγαλώνουν!

Γίνεται συχνά κουβέντα για το τι φταίει κι όλα της έχουν στραβώσει, ωστόσο υπάρχουν και βραδιές που κάποια πράγματα δεν εξηγούνται παρά μόνο μεταφυσικά. Σε μία χρονιά που όλα σου πάνε λάθος, αποδεικνύεται πως ακόμη κι εκεί που νομίζεις πως δεν μπορεί να ακολουθεί κάτι χειρότερο, αυτό έρχεται και σε στοιχειώνει! Ο Μόγες όμως έχει τεράστια ευθύνη για τον αποκλεισμό της Τετάρτης, αφού ενώ αντιλαμβανόταν τη σημασία του ματς, άλλαξε την ενδεκάδα που έπαιξε καλά εναντίον της Τσέλσι παρά την ήττα, αφήνοντας τον Βαλένσια, τον Εβρά, τον Τζόουνς, τον Κλέβερλι και τον Γιανγκ εκτός συν φυσικά την απουσία του τιμωρημένου Βίντιτς, με αποτέλεσμα η εικόνα να είναι στο πρώτο μέρος άθλια! Οσο πάντως και αν δεν θα το παραδεχτεί ανοιχτά, για λόγους ευνόητους, ο Σκωτσέζος τεχνικός αντιλαμβάνεται ολοένα και περισσότερο πόσο μέτριο ρόστερ του άφησε στα χέρια του ο σερ Αλεξ!

Έτσι αναγκάζεται να πάει σε μία πανάκριβη αγορά, αυτή του Χουάν Μάτα από την Τσέλσι, προκειμένου να δείξει πως η Γιουνάιτεντ ακόμη προσελκύει τοπ παίκτες! Μία εξαιρετική κίνηση, που όμως δείχνει πόσο λάθος εκτίμησε το καλοκαίρι ο Μόγες τη διαθεσιμότητα ενός ανάλογα ποιοτικού χαφ, του Οζίλ για τον οποίο αδιαφόρησε! Τότε προτίμησε την προσθήκη του Φελαϊνί την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Και τον πλήρωσε ακριβά αφού αν τον αποκτούσε με τη ρήτρα που είχε στην Εβερτον, μέχρι τις 31 Ιουλίου θα του κόστιζε επτά εκατομμύρια ευρώ λιγότερο!

Η έλευση του Μάτα, που θα χρυσοπληρωθεί 37 εκατομμύρια λίρες, καταδεικνύει την απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει ο τεχνικός της Γιουνάιτεντ. Με πολύ λιγότερα χρήματα θα μπορούσε να πάρει είτε τον Καμπάιγ της Νιούκαστλ είτε (ακόμη καλύτερα) τον Ερέρα της Αθλέτικ Μπιλμπάο, χρησιμοποιώντας τα υπόλοιπα για κάποιον αμυντικό, αφού θέλει γενικό λίφτινγκ όλη η άμυνα. Ωστόσο ξοδεύοντας σχεδόν όλο το διαθέσιμο μπάτζετ του Ιανουαρίου στον (πολύ χρήσιμο) Μάτα, δύσκολα θα ενισχυθεί περισσότερο αυτή τη στιγμή. Είναι μία καταπληκτική προσθήκη, αλλά μόνος του δεν αρκεί.

Σαφέστατα προσθέτοντας τον κορυφαίο παίκτη, επί δύο συναπτά έτη μάλιστα, της Τσέλσι στη μηχανή της (που θαρρείς είναι βιονικός αφού μέχρι τώρα στα 25 του χρόνια δεν είχε τραυματισμούς) ξεκάθαρα ενισχύεσαι κι ελπίζεις μόλις γυρίσουν γεροί ο Ρούνεϊ κι ο Φαν Πέρσι μαζί με τον Γιανουζάι, να είναι φωτιά η επίθεση!

Προς το παρόν τον Ολυμπιακό ο Μάτα δεν τον ανησυχεί! Ο Ισπανός έχει αγωνιστεί με την Τσέλσι στους ομίλους, οπότε η ερώτηση είναι αν θα περισσέψουν χρήματα για άλλη κίνηση που θα βελτιώσει τον πληγωμένο γίγαντα μέχρι τα ματς με τον πρωταθλητή Ελλάδας. Η προφανής απάντηση είναι «όχι». Ο βαθμός δυσκολίας για τον Ολυμπιακό δεν αλλάζει, ωστόσο δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς αν καλύτερη στιγμή για να βρεις απέναντί σου τη Γιουνάιτεντ υπήρχε ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν! Για μένα το κλειδί του Ολυμπιακού θα είναι να τελειώσει το πρώτο ματς χωρίς να δεχτεί γκολ στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Αν αυτό συμβεί, ακόμη και με 0-0 θα πάει με πιθανότητες στη ρεβάνς, «σπεκουλάροντας» στην κρίση αυτοπεποίθησης και ταυτότητας των «κόκκινων διαβόλων»! Μακάρι τα ματς να ήταν κι αυτή την εβδομάδα για την ελληνική ομάδα, αλλά σε τρεις εβδομάδες δεν ξέρεις τι γίνεται!

Όσο για τον Μάτα (που ήθελε να φύγει από τον Μουρίνιο και τον πάγκο της Τσέλσι για να μη χάσει το Μουντιάλ) εάν βοηθήσει ώστε να πάρει την τέταρτη θέση και να βγει ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ η Γιουνάιτεντ θα έχει κάνει άμεση απόσβεση! Δεν είναι μικρό πράγμα!