Ο Μαρινάκης προκαλεί. Ο «Mr MIG» επιστρέφει;

Πως το είχε πει ο Ανδρέας Βγενόπουλος στην προ ενός μήνα συνάντηση με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, που τον προέτρεψαν να κάνει κίνηση για την αγορά της ΠΑΕ μετά την πρόσκληση από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη; «Αυτό δεν θα γίνει όπως το θέλει ο Βαρδινογιάννης, αλλά όπως το θέλω εγώ. Μη ξεχνάτε ότι υπάρχει μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα μας αυτή την εποχή. Έχω 58.000 εργαζόμενους, δεν θέλω να κάνω απολύσεις, δεν θέλω να μειώσω τους μισθούς. Είναι μια δύσκολη περίοδος και εγώ προσωπικά δεν θέλω να εμφανιστώ ως ένας άνθρωπος που δεν υπολογίζει τίποτα και προσφέρει ένα τεράστιο ποσό (σ.σ. 60 εκ. ευρώ) για μια ποδοσφαιρική ομάδα».

Με βάση την λογική του «Mr MIG», ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που προχώρησε στην αγορά του 67% των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός, πήρε μια απόφαση «ελαφρά τη καρδία», χωρίς να σκέφτεται την οικονομική κρίση και την δύσκολη περίοδο που περνάει η Ελλάδα, χωρίς να σκέφτεται τους εργαζόμενους στις εταιρείες του (προφανώς και αυτός έχει τέτοιους), κοινώς χωρίς να υπολογίζει τίποτε. Βάσει της ίδιας λογικής, τον 43χρονο εφοπλιστή μάλλον δεν τον ενδιέφερε αν θα προκαλέσει το κοινό αίσθημα με το να βγουν στη δημοσιότητα τα νούμερα (πάνω από 100 εκατ. ευρώ) της αγοραπωλησίας της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ εν μέσω οικονομικής κρίσης. Μάλλον είναι και λιγότερο ρομαντικός, αφού ούτε πριν την συμφωνία, ούτε μετά από αυτήν μίλησε για «εκατομμύρια ερυθρόλευκες καρδιές».

Επειδή, όμως, η δική μου λογική είναι διαφορετική, νομίζω ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης προφανώς και στάθμισε τις καταστάσεις πριν προχωρήσει στην πρόταση αγοράς της ΠΑΕ Ολυμπιακός και δεν πήρε καμία απόφαση αψήφιστα και αλόγιστα. Από την άλλη, αυτά που είπε ο Ανδρέας Βγενόπουλος στη συνάντηση με τους οπαδούς, αλλά και με την κίνηση να αποσυρθεί, χωρίς να παραδώσει τις μετοχές του, αποφασίζοντας παράλληλα να μην συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, για μένα είναι: «την κάνω με ελαφρότατα πηδηματάκια». Ή «κάνω μια μεγαλοπρεπέστατη κωλοτούμπα», αφού στο παρελθόν είχε δηλώσει ότι θα έβαζε χρήματα. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο…

Βέβαια, μπροστά στο ενδεχόμενο επιστροφής του Νικόλα Πατέρα στην προεδρία της «πράσινης» ΠΑΕ, διάβασα στο ρεπορτάζ ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος θα κάνει άλλη μια στροφή 180 μοιρών και θα συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Κάτι που ισχύει περίπου και για τον κ. Πατέρα. Αν επιστρέψει, φυσικά και θα βάλει το χέρι στην τσέπη, αλλά αν αυτό δεν γίνει, ξεκαθάρισε ότι θα αποφασίσει ανάλογα με το όνομα του προέδρου. Κι όλα αυτά ενώ στη δήλωση της παραίτησης είχε διαβεβαιώσει ότι θα βάλει χρήματα στην αύξηση. Κι αν για τον πρώτο δεν μου προκάλεσε έκπληξη, για τον δεύτερο η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα, αφού στα δύο χρόνια που ήταν στην προεδρία του συλλόγου, τα δείγματα γραφής ήταν εντελώς διαφορετικά.

Δηλαδή τι; Τα αισθήματα τους για τον Παναθηναϊκό εξαρτώνται από τα πρόσωπα; Είναι φίλαθλοι της ομάδας υπό προϋποθέσεις; Μήπως τελικά δεν ισχύει το περίφημο «ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από πρόσωπα»; Κι αν ισχύει αυτό γιατί δεν αποχωρούν πουλώντας τις μετοχές τους, αφού δεν τους εκφράζει; Το να μην θέλουν αυτοί και όποιοι άλλοι να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, μπορώ να το καταλάβω. Όπως και το να μην θέλουν να δώσουν λεφτά που θα μπουν στην τσέπη του «Τζίγκερ». Αλλά και στο στρατόπεδο του «αιωνίου» ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ήθελε αρχικά να δώσει χρήματα στον Σωκράτη Κόκκαλη για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών. Όμως, έβαλε τον εγωισμό του στην άκρη και μαζί νερό στο κρασί του, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του και να ασχοληθεί ενεργά με αυτό που αγαπάει από μικρό παιδί. Όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ…

Υ.Γ. 1: Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του και ουσιαστικά έβγαλε αγγελία μήπως και φιλοτιμηθεί κανείς και βοηθήσει. Από όλους όσοι δηλώνουν «Παναθηναϊκάρες», δεν υπάρχει ένας ή και περισσότεροι να δώσουν τον… οβολό τους για να μην διαλυθούν τα τμήματα της «Μάνας του λόχου»;

Υ.Γ. 2: Δύο μήνες μετά την κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό και ενώ θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί ουσιαστικά το ρόστερ της επόμενης σεζόν, στα ρεπορτάζ κυριαρχούν τα ονόματα των κ.κ. Δάβαρη, Πολέμη, Νίκα και Βεκρή… Αν ήταν υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι, δεν θα είχαν γραφτεί τόσες πολλές φορές και σε καθημερινή βάση. Κι αν κανείς δεν αφουγκράζεται την αγωνία των φιλάθλων, την ομάδα δεν την σκέφτεται; Που να μην εκπληρώνονταν και οι στόχοι...