Μπορεί να έχει κακομάθει τον κόσμο της και να ανταποκρίνεται ακόμα και σε δύσκολα ματς με σωρεία απουσιών η ΑΕΚ, ειδικά στην τρέχουσα σεζόν, αλλά και σε μεγάλο μέρος της περσινής, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κάτι τέτοιο είναι και αυτονόητο.
Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, με εξαίρεση ένα 20λεπτο, που κατέβασε τους διακόπτες μετά το 0-3 και για αυτό δέχτηκε το γκολ και μια ακόμα διπλή φάση, πρόσφερε μια όμορφη ποδοσφαιρική παράσταση στο «Αθανάσιος Διάκος» και δείχνει πως πλησιάζοντας στα πλέι-οφ, παρά τα πυκνά προβλήματα, που της χτυπάνε την πόρτα πριν από κάθε παιχνίδι, είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα σκήπτρα της πρωταθλήτριας και δίνει την αίσθηση και τη σιγουριά, που πρέπει να έχει μια ομάδα, η οποία βρίσκεται σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτήν της διατήρησης του τίτλου.
Οι στημένες φάσεις και πάλι έδωσαν στην ΑΕΚ αυτό, που ζητούσε επιθετικά. Ο Βίντα από μια φάση, που θύμισε πολύ το γκολ με τον Άγιαξ, ήρθε από πίσω και εκτέλεσε με το κεφάλι, με οβίδα, από το σημείο του πέναλτι. Οι εικόνες, που ακολούθησαν με τα συγχαρητήρια στον πάγκο, έφεραν αυτόματους συνειρμούς με τους περσινούς εναγκαλισμούς και τα πανηγύρια. Το τέρμα του Ελίασον ήρθε να επιβεβαιώσει επίσης την άνεση με την οποία μπορεί η ΑΕΚ να παίρνει γκολ από τον αγαπημένο τρόπο παιχνιδιού της. Κλέψιμο πάνω από τη μεσαία γραμμή με την παγίδα στον Τόσιτς από Γιόνσον και Πινέδα, τον Μεξικανό να ξεχύνεται στο ανοικτό γήπεδο και τον Ελίασον να τελειώνει υποδειγματικά. Ο τελευταίος, που πέρυσι δεν είχε γκολ, φέτος έχει φτάσει ήδη τα πέντε και μπορώ να εκφράσω, πλέον, την άποψη πως, πέρα από τις ασίστ, έχει μπει στα παπούτσια του Γκατσίνοβιτς από τον οποίο η Ένωση πήρε πέρυσι πολλά γκολ. Η συγκομιδή του στο αποψινό ματς θα ήταν μεγαλύτερη αν είχε αξιοποιήσει την υπέροχη κάθετη του Τσούμπερ ή είχε βάλει με την κεφαλιά το γκολ από την άριστη σέντρα του Άμραμπατ.
Μαζί με αυτόν ασφαλώς θα βάλω στη σειρά των διακριθέντων τον Άμραμπατ με το εξαιρετικό παιχνίδι που έκανε μοιράζοντας δύο ασίστ από στημένες φάσεις, αριστοτεχνικά εκτελεσμένες, τον Τσούμπερ, που σημείωσε γκολ και σαφώς τον Πινέδα, που έκανε ένα παιχνίδι κανονικό για τα υψηλά του στάνταρ. Φυσικά η Ένωση θα μπορούσε να είχε σκοράρει και άλλες φορές, με τον Πήλιο να βλέπει την μπάλα να σταματά στο δοκάρι σε μια καταπληκτική ομαδική προσπάθεια στο φινάλε του ματς. Όσο περνούν τα ματς, ο αριστερός οπισθοφύλακαςτης Ένωσης πιστοποιεί την αγωνιστική του άνοδο και δικαιώνει απόλυτα τον Ματίας Αλμέιδα που τον πίστεψε.
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το ότι, κάποιες στιγμές, η Ένωση παραείναι χαλαρή με αποτέλεσμα να δέχεται γκολ ή να κινδυνεύει να δεχτεί και άλλο σε ένα τελειωμένο ματς. Κατανοώ πως υπάρχει κόπωση και πολλές φορές, δεν είναι και εύκολη η άμεση προσαρμογή των αλλαγών, σε ένα ματς, που μπορεί να έχει πέσει ο ρυθμός. Δεν θα ανησυχούσα ιδιαίτερα, αν δεν υπήρχε το σχετικά πρόσφατο παράδειγμα της Τούμπας, όταν οι αλλαγές, μόνο καλό δεν έκαναν, αλλά θεωρώ πως αυτό είναι κάτι που θα διορθωθεί άμεσα.
Σχετικά τώρα με τον Σωτήρη Τσιλούλη, με τον οποία η ΑΕΚ έχει φτάσει σε προφορική συμφωνία. Αποτελεί μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες περιπτώσεις πλάγιων επιθετικών τις τελευταίες σεζόν στο πρωτάθλημα, ένα παιδί, που και φιλότιμο είναι και πολύ γρήγορος και δείχνει να έχει εξελιχθεί σε δεινό σκόρερ, οπότε σαν λύση, που θα έρχεται από τον πάγκο, θεωρώ πως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, που ενισχύει και το ελληνικό στοιχείο.