Η λέξη ήττα έχει φτάσει στο μεδούλι της ΑΕΚ

Σε ένα ματς που κατάφερε σε μεγάλο μέρος του αγώνα να εξουδετερώσει τα ατού του Ολυμπιακού, η ΑΕΚ πάλι βρήκε τον τρόπο να χάσει εντελώς ένα παιχνίδι που ακόμα και η ισοπαλία θα της έδινε κάποιο κουράγιο για τη συνέχεια. Βλέπετε δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα ίχνος, ούτε το παραμικρό σημάδι πως μπορεί η μοίρα να λυπηθεί, να δώσει έστω κάτι σε αυτή την ομάδα. Στην χαρακτηριστική φάση με το «τσαφ» του Μανωλά, θα μιλούσαμε για το αυτογκόλ της χρονιάς. Η μπάλα χτυπά εξωτερικό δοκάρι και πάει κόρνερ. Κι όταν δεν μπαίνει αυτό το…γκολ έστω και από αντίπαλο και είσαι ΑΕΚ, αρχίζεις και συνειδητοποιείς, πως κάτι θα γίνει στο φινάλε, για να χάσει και πάλι το ματς η Ένωση.

H AEK είχε σε καλή μέρα, κατά την ταπεινή μου άποψη χωρίς αμφιβολία τον Αμραμπατ, οι Γκαρσία και Ανσαρφάρντ πάλεψαν πάρα πολύ με τον Ιρανό να δημιουργεί την πρώτη μεγάλη φάση του αγώνα με την εξαιρετική μπαλιά στον Μαροκινό, που έβγαλε σέντρα πάρε βάλε στον Τσούμπερ. Ο Ελβετός σε ένα ακόμα παιχνίδι, όχι απλά θα είναι μοιραίος γιατί δεν θα βάλει το γκολ, αλλά θα…σκύψει στην φάση του κόρνερ πριν φτάσει η μπάλα στον Εμβιλά, για να το σημειώσει με διπλή προσπάθεια. Για τον Τσιντώτα, είναι πραγματικά αμαρτία, να τα βάζεις με έναν τερματοφύλακα, που έχει δεχτεί γκολ από καθοριστικά λάθη του την τελευταία διετία και ακόμα αδυνατούν ορισμένοι να κατανοήσουν πως δεν είναι για πρώτος. Όχι επειδή δεν μπορεί να κάνει 2-3 καλά ματς, αλλά οι τερματοφύλακες που μπορούν να υπερασπιστούν τις εστίες μεγάλων ομάδων, πρέπει να είναι συνεπείς σε βάθος χρόνου. Βέβαια πρώτος φέτος δεν είναι, αλλά με αυτά που έχουν συμβεί στον Στάνκοβιτς, τελικά πάλι με Τσιντώτα τη βγάζει η ΑΕΚ.

Από εκεί και μετά το θέμα δεν είναι να βρει κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο για κάθε παιχνίδι που χάνει η Ένωση. Άλλωστε τον τελευταίο καιρό, ακόμα και ο Γιαννίκης με τις αλλαγές που πραγματοποιεί, φροντίζει να εξουδετερώνει την ίδια την ομάδα. Η έμπνευση να βγει ο σέντερ φορ της ομάδας, για να μπει ο Γέβτιτς και να περάσει φορ ο Άμραμπατ αποτελείωσε την ΑΕΚ. Εκείνη τη στιγμή δηλαδή που ο Μαρτίνς, φόρτωνε το κέντρο με Καρβάλιο και έβαζε και Βαλμπουενά. Οι δύο τους, πήγαν και σημάδεψαν την δεξιά μεριά της Ένωσης. Άσχετα με το αν το γκολ ήρθε από στημένο για την ΑΕΚ, την πτέρυγα τη σημάδεψαν. Έτσι ενώ ο ίδιος έκανε ένα από τα καλύτερα στησίματα της Ένωσης, στα χρόνια του νέου Καραϊσκάκη, βρέθηκε πάλι να χύνει την καρδάρα με το γάλα.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει ν’ αλλάξουν στην ΑΕΚ και πραγματικά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι πιο άμεσο. Τα αποτελέσματα του περίγυρου των Σπάτων και του χαϊδέματος που απολαμβάνουν πολλοί από άκυρους που δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση με τους ποδοσφαιριστές, αλλά υπάρχουν για να τους περάσουν αυτήν ακριβώς την ηττοπάθεια. Αυτή ήρθε προοδευτικά βέβαια στην πορεία των τεσσάρων ετών, που η ομάδα, έχανε τα ντέρμπι, αλλά αυτοί άκουγαν ότι είναι παικταράδες…