Ο Κλαφ πέθανε και ο Θεός έπρεπε να αφήσει την καρέκλα του

Το καλεντάρι έγραφε 20 Σεπτεμβρίου του 2004. Ήταν η μέρα που ο Θεός, έπρεπε να αφήσει την αγαπημένη του καρέκλα. Ο Μπράιαν Κλαφ αποχώρησε με προορισμό την αιωνιότητα και είχε προλάβει να στείλει το μήνυμα του, ακόμα και σε αυτόν που εξουσιάζει τα πάντα. Ο «Κλάφι» δεν φοβήθηκε ποτέ και τίποτα... Ήταν ικανός να προκαλέσει ακόμα και τον ίδιο το Θεό.

Το έκανε άλλωστε όταν είπε πως «όταν πεθάνω, ο Θεός πρέπει να αφήσει την αγαπημένη του καρέκλα».

Σήμερα συμπληρώνονται 12 χρόνια από το «φευγιό» του και το sportfm.gr τον τιμά όπως του αξίζει. Μέσα από τις ατάκες του...

Γεννημένος το 1935 στο Μίντλεσμπρο της Βορειοανατολικής Αγγλίας, ο Μπράιαν Κλαφ, ήταν μια από τις πιο χαρισματικές και συνάμα πιο αμφιλεγόμενες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Χαρισματικός όσο κανείς, έπιανε την πέτρα και την έκανε χρυσάφι με ένα ανεπανάληπτο χάρισμα, ή ίσως μαγικό ραβδί με το οποίο σαν «καλή νεράιδα» μεταμόρφωνε τις άσημες και φτωχές «Σταχτοπούτες» σε λαμπερές πριγκίπισσες.

Η μοίρα έμελλε να παίξει στον «Κλάφι» ένα περίεργο παιχνίδι, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο που τόσο λάτρευε σε ηλικία μόλις 27 ετών, μετά από έναν τραυματισμό στο γόνατο. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1962, τη μέρα που ο Μπράιαν Κλάφ τραυματίστηκε φορώντας τη φανέλα της Σάντερλαντ, το ποδόσφαιρο έχασε έναν καλό ποδοσφαιριστή. Ήταν η μέρα όμως που κέρδιζε έναν τεράστιο προπονητή, ο οποίος θα μεσουρανούσε τα επόμενα χρόνια.

Ο «Κλάφι» σε ηλικία μόλις 30 ετών, αναλαμβάνοντας την Χάρτλπουλ έγινε ο νεότερος προπονητής στο αγγλικό πρωτάθλημα, σε μια εποχή που για να γίνεις προπονητής σε ομάδα στο Νησί έπρεπε να είσαι τουλάχιστον μεσήλικας.

Το 1967 μαζί με τον προσωπικό του «Σάντσο Πάντσα», τον βοηθό του και φίλο του Πήτερ Τέιλορ θα αναλάβουν μια άσημη ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Αγγλίας, την Ντέρμπι Κάουντι. Δύο χρόνια αργότερα θα την οδηγήσουν στα «σαλόνια» του αγγλικού ποδοσφαίρου, ενώ με τον Κλαφ στο τιμόνι, η «Σταχτοπόυτα» Ντέρμπι, θα φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος καθώς και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1973.



Μάλιστα μετά από κάποια χρόνια αμφισβήτησης και περιπλάνησης, ο Μπράιαν Κλαφ, θα επαναλάβει σε μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό ένα ανάλογο θαύμα, οδηγώντας ακόμη μια «Σταχτοπούτα», τη Νότιγχαμ Φόρεστ από την δεύτερη επίσης κατηγορία της Αγγλίας, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1978 και στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών το 1979 και το 1980.



Ο «Κλάφι» ήταν ένας γνήσιος ρέκτης, ένας άνθρωπος που λάτρευε τις προκλήσεις και που ταυτόχρονα δεν μπορούσε να συμβιβαστεί εύκολα με τους κανόνες και όσα επίτασσαν οι συνθήκες της εποχής του.

Ήταν εραστής της νίκης. Μπορούσε να κάνει τα πάντα για αυτήν. Ζούσε από το χειροκρότημα και ήταν ικανός για όλα, αν έπρεπε να πετύχει τον στόχο του. Ακόμα και αν έπρεπε να πουλήσει τη μισή ομάδα... Ακόμα και αν έπρεπε να χτυπήσει έναν παίκτη του, για να του δείξει στην πράξη πως είναι να τρως γροθιά στο στομάχι.



Λάτρευε όμως τις προκλήσεις. Ακόμα και τις πιο ακραίες, όπως το να αναλάβει τις τύχες της μισητής Λιντς Γιουνάιτεντ, για εκείνες τις 44 καταραμένες μέρες.

Ο Κλαφ όμως δεν ήταν μόνο οι πράξεις του. Ήταν κυρίως τα λόγια του. Οι ατάκες του, που τον διατηρούν αθάνατο...

Μαζέψαμε και σας παρουσιάζουμε μερικές από αυτές που άφησαν εποχή

Με μισούν γι’αυτό που είμαι και με αγαπούν γι’αυτό που δεν είμαι

Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ο καλύτερος προπονητής, αλλά υπήρξα στο τοπ…1

Οι παίκτες χάνουν τους αγώνες όχι η τακτική. Ακούγονται τόσες πολλές σαχλαμάρες για την τακτική από ανθρώπους που ελάχιστα γνωρίζουν για το πώς κερδίζουν στο…ντόμινο.

Συζητήσαμε για περίπου είκοσι λεπτά και αποφασίσαμε πως είχα δίκιο

Μην μου στείλετε λουλούδια όταν είμαι νεκρός. Αν με συμπαθείτε στείλτε μου όσο είμαι ζωντανός.

Αν ο Θεός ήθελε να παίζουμε τη μπάλα ψηλά, θα έφτιαχνε το χορτάρι στον ουρανό

Δεν μπορώ καν να συλλαβίσω «σπαγκέτι», πόσω μάλλον να μιλήσω ιταλικά. Πώς θα πω σε έναν Ιταλό να πιάσει τη μπάλα, μπορεί να πιάσει τις δικές μου

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα. Βέβαια δε συμμετείχα εγώ στη δουλειά

Ο Μπέκαμ; Η γυναίκα του δεν μπορεί να τραγουδήσει κι ο κουρέας του δεν μπορεί να κουρέψει

Όταν πεθάνω δεν θέλω βαθυστόχαστους επιτάφιους και άλλα συναφή. Προσέφερα, ελπίζω να το λένε αυτό, και ελπίζω επίσης κάποιος να με συμπαθούσε

Γιώργος Σπανομανώλης

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube