Ο Ίβιτς καλείται να συμμαζέψει το χάλι της διετούς επιμονής του Μελισσανίδη στον Λυμπερόπουλο

Σε τέσσερις μέρες κλείνει ένας χρόνος από την ημέρα που οι περισσότεροι είχαν συνειδητοποιήσει πως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το τρένο εκτροχιάστηκε από τις ράγες.

Ευτυχώς για την πρωταθληματική χρονιά της ΑΕΚ που είχε προηγηθεί, το σχέδιο των μεταγραφών μαζί με έναν επιτυχημένο Ιανουάριο και καλοκαίρι του 2017 είχε φροντίσει ο Μαϊστόροβιτς.

Από εκεί και μετά ο Μελισσανίδης, αλλάζοντας ξαφνικά τελείως την αρνητική άποψη που είχε για τον Λυμπερόπουλο, για όσους ξέρουν καλά, αποφάσισε να του δώσει τα κλειδιά του μαγαζιού. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος έκρυψε προβλήματα, αλλά πιστεύω πως η μοίρα της ΑΕΚ, ήταν προδιαγεγραμμένη από την ημέρα που μάθαμε οριστικά, πως η Ένωση η οποία είχε ήδη μπει στους ομίλους, δεν θα ενισχυόταν άλλο, παρά τη δέσμευση του τότε προπονητή, Μαρίνου Ουζουνίδη για 2-3 προσθήκες ακόμα, μετά την πρόκριση με τη Βίντι.

Στις 31.8 του περσινού έτους, η στήλη έκανε λόγο για φιάσκο και δίχως να παραγνωρίζει την συνεισφορά Μελισσανίδη έγραφε:

«Από εκεί και μετά, αυτό που (δε) συνέβη σήμερα, είναι κάτι που δεν αφορά μόνο τον Μελισσανίδη, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει για όσα έχει πετύχει. Δυστυχώς όμως το γεγονός πως η ΑΕΚ προκρίθηκε στους ομίλους της κορυφαίας διοργάνωσης, αλλά δεν υπήρξαν ενισχύσεις που είναι κοινώς αποδεκτό πως ήταν υπερ-απαραίτητες, με δεδομένες τις γνωστές απώλειες, έχει αντίκτυπο πάνω του.

Η ζωή είναι έτσι που ο αρχηγός, καλώς ή κακώς τα χρεώνεται όλα. Το να μην έχει εναλλακτικές λύσεις η ομάδα, όταν δεν προχωρούν προσθήκες δεν είναι ευθύνη του προέδρου, μην τρελαθούμε. Γι' αυτό και φώναζα πως δεν μπορεί όλες τις φορές τα πάντα να τα σώζει ο Μελ. Όμως ο Μελισσανίδης χρεώνεται μοιραία την επιλογή αυτών που χειρίζονται τα μεταγραφικά. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι πως θα ήταν η ΑΕΚ, αν δεν είχε ανοίξει με δική του πρωτοβουλία κάποιες πόρτες για να γίνουν οι τρεις μαζεμένες μεταγραφές. Όμως το γεγονός πως δεν υπήρξαν άλλες εναλλακτικές, ώστε η ΑΕΚ να τρέξει μετά την πρόκριση αντανακλά στον ίδιο».

Ο Λυμπερόπουλος είχε κριθεί ανεπαρκής από πέρσι αυτόν τον καιρό. Μαζί με άλλα που έκανε και σίγουρα δεν διευκόλυνε την κατάσταση στο να κατακτήσει η ΑΕΚ τον τίτλο. Ίσα-ίσα που αντί να προσπαθεί να ηρεμεί τον πάντοτε εκρηκτικό και αγχώδη Μανόλο, αυτοί που γνωρίζουν του χρεώνουν πως έκανε το ακριβώς αντίθετο, καθοδηγώντας τον Ανδαλουσιανό λανθασμένα, στον χειρισμό κάποιων παικτών. Με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κινδυνεύσει πολλές φορές να χάσει τον τίτλο, τρώγοντας μέσα στη σεζόν τις σάρκες της και παίζοντας πάντα στο όριο των ψυχικών αντοχών. Κάπου εκεί βοήθησε και η αυτοκτονία των άλλων, γιατί διαφορετικά, ούτε τον τίτλο αυτό η ΑΕΚ θα είχε πανηγυρίσει.

Ειλικρινά δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ, γιατί ο Μελισσανίδης εμπιστεύτηκε τόσο πολύ και έδωσε τόσες ευκαιρίες στον Λυμπερόπουλο, ενώ πριν το καλοκαίρι του 2017, δεν το συζητούσε καν για να του έδινε αυτό το πόστο, μετά τον Ιούλιο του 2014, όταν και είχε αποχωρήσει. Πιθανολογώ πως δεν θέλησε να δεχτεί ποτέ πως έβαλε ένα λάθος στοίχημα με τον ίδιο του τον εαυτό. Φτάσαμε λοιπόν στην καλοκαιρινή επιλογή, όπου ο Λύμπε αν και δεν μπορεί να χρεωθεί εξ’ ολοκλήρου την επιλογή Καρντόσο, την έσπρωξε, μιας και άρεσε στον ισχυρό άνδρα της ΑΕΚ.

Ο Λυμπερόπουλος σαφέστατα και δεν έδωσε την πραγματική διάσταση αυτών που διαδραματίζονταν στο Κίελτσε. Αυτή η έλλειψη σαφούς εικόνας που είχε η διοίκηση παραλίγο να κοστίσει και στον Βασίλη Δημητριάδη. Ο Καρντόσο είχε τις περισσότερες προπονήσεις κλειστές, οπότε δεν μπορούσαν να έχουν εικόνα οι ρεπόρτερς. Η μόνη εικόνα που υπήρχε ήταν από τα φιλικά της Πολωνίας και μετά τα δύο εγχώρια, όπου η εικόνα ήταν σχετικά καλή, με ανησυχία πάντως για το μεσοαμυντικό κομμάτι, γι’ αυτό και συζητούσαμε και γράφαμε για στόπερ και αμυντικό χαφ. Αυτά βέβαια δεν ήταν τίποτα, μπροστά σε αυτά που είχαν συμβεί. Τα πρώτα σύννεφα έρχονται με το ταξίδι Λιβάια στην Κροατία και βέβαια η κάπως δύσκολη εικόνα με την Μπασακσεχίρ.

Το ματς που άνοιξε τις εξελίξεις ήταν ο αγώνας με την Κραϊόβα. Μέσα στο ματς από το πρώτο μέρος είναι έκδηλος ο εκνευρισμός του Λιβάια με τον προπονητή, που στο 60’ κοντά τον πετάει έξω. Κάπου εκεί στο ημίχρονο, αρχίζουν και ανοίγουν στόματα για περιστατικά στην Πολωνία, για το επεισόδιο του Κροάτη που κλωτσούσε μπάλες με τον Καρντόσο να ρίχνει 20εύρα για κάθε κλωτσιά, αλλά και για ένα πιο βαρύ επεισόδιο που υπήρξε μεταξύ τους. Ακούω για προπονήσεις που οι παίκτες έκαναν τους κώνους. Προφανώς ούτε η διοίκηση ήταν ενήμερη γι’ αυτά και αυτό ήταν που εξόργισε τον Μελ. Στα ματς με Τραμπζονσπόρ και Ξάνθη, απλώς περίμενες το μοιραίο. Άλλωστε το τέλος ήταν βέβαιο για αυτούς που έφυγαν και ο διοικητής της Ένωσης είχε "παγώσει" τον Καλαματιανό από το βράδυ της 15ης Αυγούστου.

Ο Μελισσανίδης μοιάζει σα να ξύπνησε από έναν διετή λήθαργο. Δεν θέλω να πιστεύω πως ο Λυμπερόπουλος ήταν βολικός σε τέτοιο σημείο που να μην βλέπει την κατρακύλα, ειδικά από το περσινό καλοκαίρι, αλλά σε εμένα είναι ανεξήγητο το πόσες ευκαιρίες του έδωσε. Προφανώς το δεκαήμερο που σόκαρε την ΑΕΚ ήταν πολύ βαρύ για να τον σοκάρει σε τέτοιο βαθμό. Ο Μελισσανίδης έκανε την σωστή κίνηση με την επιλογή Ίβιτς που είναι ο μόνος ο οποίος μοιάζει να μπορεί να συμμαζέψει τα ερείπια της λαίλαπας.

Σίγουρος δεν μπορείς να είσαι για κανέναν, αλλά τουλάχιστον ο Ίβιτς έχει αποδείξει πως μπορεί να πετύχει. Επίσης θέλω να πιστεύω πως ο Μελισσανίδης, κατανοεί όχι πως είναι ξεπερασμένος, αλλά πως τουλάχιστον, δεν λειτουργεί πλέον το ποδόσφαιρο με εγωισμούς. Παίρνεις έναν άνθρωπο και του δίνεις τα κλειδιά, εφόσον ξέρεις πως μπορεί να πάει το μαγαζί και έχει τα φόντα. Επίσης να κατανοήσει πως δεν μπορούμε ακόμα να πουλήσουμε παίκτες στα επίπεδα που πουλάνε οι ανταγωνιστές, αλλά σε ρεαλιστικά ποσά, που θα διευκολύνουν ταμειακά την ομάδα. Επίσης είναι αλήθεια πως πάνω στην πρεμούρα η ιδέα ήταν πως με τον Καρντόζο ίσως μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς. Έναν προπονητή που του παίρνουμε τους παίκτες που θέλει, εν λευκώ.

Για λόγους υλικού που έχει αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ και επειδή επίσης το έχει σημειώσει μεγάλη μερίδα και συναδέλφων, το 4-3-3 αυτή τη στιγμή ίσως έμοιαζε μια κάποια λύση και ο Πογέτ παίζοντας αυτό το σύστημα, ίσως να μπορέσει να βγάλει μιαν άκρη. Η αίσθηση που υπάρχει πως η ζημιά που έχει γίνει από τον Καρντόσο είναι ανεπανόρθωτη και πως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνέλθει η ομάδα. Αλλά για όλα τα θέματα, τουλάχιστον στο ποδόσφαιρο, υπάρχει η σωστή γιατρειά. Γρήγορο και θεαματικό ποδόσφαιρο μπορείς να παίξεις, αν έχεις τους σωστούς παίκτες, δίχως να παραγνωρίζεις πως τα πάντα ξεκινάνε όμως από πίσω, με τα κατάλληλα στόπερ και τους κατάλληλους χαφ.