Η υπομονή αποτελεί ένα συναίσθημα με το οποίο θα πρέπει να πορευθούμε το φετινό καλοκαίρι. Όπως όλοι οι φίλοι της «Ένωσης» θα ήθελα κι εγώ να έχει προχωρήσει το πράγμα στα μεταγραφικά. Να έχει αποκτηθεί τουλάχιστον ένας ακόμα από τους πέντε-έξι ποδοσφαιριστές που χρειάζονται ακόμα για να συμπληρωθεί το παζλ των κινήσεων για αυτό το καλοκαίρι. Η ΑΕΚ φαίνεται να φορτσάρει αυτή την ώρα για τον παίκτη που θα επωμιστεί το βάρος στην επίθεση, τον άνθρωπο που θα έχει το εύκολο γκολ. Κι όχι μόνο αυτό.
Θα προσπαθήσω να «δέσω» λίγο το στόρι του επιθετικού με τις δύο επιλογές που θα επωμίζονταν με βάση τις προσδοκίες, το παραγωγικό κομμάτι την χρονιά που πέρασε. Η Ενωση έκλεισε σχετικά γρήγορα τον Τζεμπούρ, ενώ και ο Μπουονανότε, ήρθε μέσα Αυγούστου περίπου. Δεν το λες νωρίς, αλλά δεν το λες και αργά. Οι δύο αυτές προσθήκες δεν έδωσαν σε διάρκεια τις λύσεις που περίμενε και επιθυμούσε να πάρει η ομάδα απ’ αυτούς. Τουλάχιστον ο Γαλλοαλγερινός έκανε πράξη την υπόσχεση του και βοήθησε πάρα πολύ στην κατάκτηση του Κυπέλλου με το γκολ στο Περιστέρι, αλλά και στον τελικό. Ο Μπουονανότε από την άλλη δεν κατάφερε, παρά σε ελάχιστες στιγμές, να πείσει οποιονδήποτε από τους προπονητές που πέρασαν από τον «κιτρινόμαυρο» πάγκο πως θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στις βασικές επιλογές. Μάλιστα όσο κυλούσε η σεζόν, ο ρόλος του περιορίστηκε μέχρι που εκμηδενίστηκε.
Οι παραπάνω περιπτώσεις «δένουν» απόλυτα με το γεγονός πως η ΑΕΚ το...ψειρίζει για τον σέντερ-φορ. Η Ενωση οφείλει να προχωρήσει σε μια επιλογή τέτοια, που οι πιθανότητες αποτυχίας, δηλαδή το ποσοστό να μην πιάσει ο παίκτης, να μειωθεί δραστικά. Ο Κετσπάγια, απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, έχει θετική άποψη για τον υπ’ αριθμό 1 στόχο της ΑΕΚ στη θέση του σέντερ-φορ που είναι ο Μπαλντέ. Γνωρίζω καλά πως τα στατιστικά του από την περασμένη χρονιά δεν ενθουσιάζουν. Πλην όμως η «Ενωση» νομίζω πως ψάχνει για έναν φορ που δεν θα της δώσει μόνο γκολ, αλλά θα συμμετέχει ενεργά και σε όλη την παραγωγική διαδικασία. Έναν στράικερ που θα βοηθά με την παρουσία του και την ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Προφανώς η ΑΕΚ έχει και άλλες περιπτώσεις στα υπόψη. Και τις εξετάζει όλες προσεκτικά, χωρίς να πιστεύω βέβαια πως και το οικονομικό δεν παίζει το ρόλο του. Η ΑΕΚ με την αποχώρηση των δύο συγκεκριμένων παικτών, αδειάζει χώρο από δύο συμβόλαια και αναζητά την καλύτερη δυνατή λύση. Ο Κετσπάγια σίγουρα θέλει τον σέντερ-φορ στην προετοιμασία για να δουλέψει σωστά την ομάδα. Και θεωρώ απαραίτητο τουλάχιστον ν’ αποκτηθεί όσο η ομάδα θα βρίσκεται στην Πολωνία και τουλάχιστον ένας εξτρέμ.
Από εκεί και μετά οι επιπλέον λύσεις στις θέσεις, του αριστερού μπακ, του χαφ, αλλά και του στόπερ μπορούν να βρεθούν και αργότερα. Η ΑΕΚ οφείλει όμως να τελειώσει σύντομα του φορ και μετά του εξτρέμ. Έστω και αν η κίνηση για την θέση του βασικού στράικερ πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεγμένη και μελετημένη, πρέπει να τελειώσει σχετικά γρήγορα.
Εύχομαι και στον Μπουονανότε που φαίνεται πως τα βρίσκει με την Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα, αλλά και στον Τζεμπούρ, που πλέον δείχνει σχεδόν βέβαιο πώς δεν θα συνεχίσει, τα καλύτερα. Ο Ράφικ θ’ αποτελεί στα δικά μου στάνταρ, την περίπτωση ενός παίκτη που είχε τεράστιες δυνατότητες, αλλά ο ίδιος αδίκησε τον εαυτό του. Δεν μιλάω για τον τελευταίο χρόνο στην ΑΕΚ, αλλά σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.