Τι σχέση μπορεί να έχει ο Εθνικός Πειραιώς και η Ρεάλ Μαδρίτης; Φαινομενικά καμία, ουσιαστικά απόλυτη. Απόλυτη, διότι μια μεταγραφή που χάλασε στο «παρά ένα», ήταν χωρίς αμφιβολία ικανή να αλλάξει τον ρου στην παγκόσμια αθλητική σκηνή.
Ο Εθνικός διαθέτει την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του (Φερλέμη, Καρνασόπουλο, Κλικόπουλο, Καραουλάνη, τον εκπληκτικό γκολκίπερ Μανταλόζη, γνωστό με το προσωνύμιο «Ιπτάμενος αγριόγατος», Λαιμό και τόσους άλλους). Έχοντας παρουσιάσει ποδοσφαιρικές παραστάσεις σπάνιας ομορφιάς βρίσκεται ένα βήμα μακριά από το όνειρο.
Σεζόν 1957. Τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε της περιόδου κατοικεί στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό. Μοιάζει ικανός να πετύχει ό,τι δεν κατάφερε ένα χρόνο πριν, χάνοντας το πρωτάθλημα στο νήμα για ένα βαθμό από τους «ερυθρόλευκους».
Ο οραματιστής
Γόνος οικογένειας επιχειρηματιών, ιδιοκτήτης της εταιρείας κλωστοϋφαντουργίας «ΑΙΓΑΙΟΝ» -τότε κολοσσού σε ευρωπαϊκό επίπεδο- οραματιστής, φιλόδοξος, αλλά και με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, ο αείμνηστος Δημήτρης Καρέλλας κρυβόταν πίσω από την μεταμόρφωση του Εθνικού. Εξελίχθηκε ουσιαστικά σε έναν από τους πρώτους ηγέτες που προσπάθησε να ανατρέψει το κατεστημένο.
Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, οι Ούγγροι επαναστατούσαν ενάντια στους Σοβιετικούς και το έθνος υφίστατο τα αποτελέσματα μιας αιματηρής εξέγερσης που κόστισε τη ζωή πολλών ανθρώπων.
Ο πρόεδρος των «κυανόλευκων» του Πειραιά και ενώ η κατάσταση στην Ουγγαρία ήταν έκρυθμη, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Με άλλα λόγια, επιδίωξε να πείσει ορισμένα αστέρια από την περίφημη «Αράντσιπατ» (σ.σ. χρυσή ομάδα) να δεχθούν να έρθουν στην Ελλάδα.
Η «Αράντσιπατ» προτού απολέσει απροσδόκητα το τρόπαιο στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1954 από τη Δυτική Γερμανία, μετρούσε πέντε χρόνια αήττητη (31 νίκες σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια). Οικοδομώντας ένα απίστευτο σύνολο με παίκτες θρύλους όπως οι: Γκρόσιτς, Τσίμπορ, Κόσιτς, Πούσκας, Μπόζικ, Χιντεγκούτι, υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου Γκούσταβ Σέμπες, προσέφερε μερικές μαγικές στιγμές στο κοινό.
Το «πάντρεμα» του διορατικού Σέμπες με τους Πούσκας, Μπόζικ, Λόραντ (ως προπονητής έμελλε να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στο παρθενικό του πρωτάθλημα το 1976), Τσίμπορ και Κόσιτς στο σύλλογο της Κίσπεστ, επέφερε ευεργετικά αποτελέσματα. Η Κίσπεστ, η οποία είχε περάσει στη δικαιοδοσία του στρατού από το 1949 και μετονομάστηκε σε Χόνβεντ, δηλαδή «οι υπερασπιστές της πατρίδας» διέγραψε έξοχη πορεία. Πιο συγκεκριμένα, είχε ως αποτέλεσμα την κατάκτηση πέντε πρωταθλημάτων ως το 1955.
Ένα χρόνο αργότερα η «σταχτοπούτα» Χόνβεντ επρόκειτο να συμμετάσχει στο νεογέννητο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών αντιμετωπίζοντας την Αθλέτικ Μπιλμπάο στον πρώτο γύρο.
Το πρώτο ματς διεξήχθη κανονικά στη Χώρα των Βάσκων και οι Ίβηρες επικράτησαν με σκορ 3-2.
Εν αναμονή του ορισμού της δεύτερης μεταξύ τους αναμέτρησης, η αποστολή του Ουγγρικού συλλόγου καταλύει στην Αμβέρσα. Η UEFA εντέλει ορίζει τη ρεβάνς στις Βρυξέλλες, λόγω των ταραχών.
Η Σοβιετική Εισβολή στη χώρα με χίλια τανκς γνωστή και ως «Ουγγρική Επανάσταση του 1956» «βάφτηκε» με αίμα και είχε ως συνέπεια οι λαμπεροί άσοι να μεταναστεύσουν προς τη Δύση. Αυτό οδηγεί στη σύγκρουση με τη FIFA, η οποία απαγορεύει τη χρήση του ονόματος Χόνβεντ. Η εν λόγω εξέλιξη «γεννάει» την Hungaria.
Η «βόμβα»
Την ίδια ώρα, η δήλωση του «Καλπάζοντα Συνταγματάρχη» -όπως ήταν το προσωνύμιο του Πούσκας- ότι η αρμάδα του τελευταίου και των υπολοίπων έχουν συμφωνήσει για να έρθουν στην Αθήνα και να δώσουν μια σειρά από φιλικά ματς, πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία.
Εκείνο το διάστημα η αποκάλυψη στον Τύπο πως η διοίκηση του Εθνικού διαπραγματεύεται με τη Χόνβεντ και την ίδια την κυβέρνηση για την αποστολή πέντε δελτίων ποδοσφαιριστών της ομάδας, με σκοπό να συνεχίσουν την καριέρα τους στους «κυανόλευκους» δεν έγινε από πολλούς αντιληπτή.
Μοναδική εκκρεμότητα από πλευράς των παικτών αποτελούσε να πάρουν το «πράσινο φως» από τις οικογένειές τους. Αρχικά δεν κατονομάστηκαν, πάντως οι δημοσιογραφικοί ψίθυροι της εποχής «φωτογράφιζαν» τους Πούσκας, Τσίμπορ και Κόσιτς. Παράλληλα, μια φήμη της εποχής υποστήριζε ότι ο Καρέλλας ήθελε να εντάξει στο δυναμικό των «κυανόλευκων» τους νεαρότερους, μα εξίσου ταλαντούχους, Σάμπο, Τσόλνοκ, Σάγκι και Γκαραβέλγκι.
Η ισοπαλία στο δεύτερο παιχνίδι ανάμεσα σε Χόνβεντ και Αθλέτικ (3-3) και ο αποκλεισμός της πρώτης λειτούργησε ως θείο δώρο για τον Δημήτρη Καρέλλα.
Λίγο αργότερα, με τη συνδρομή του μάνατζερ Σωτήρη Βολωνάκη, προσκλήθηκαν σε φιλικά ματς στην Ελλάδα, την περίοδο μάλιστα που διεξαγόταν το λεγόμενο «Τουρνουά Πάσχα». Αγωνίστηκαν κόντρα σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Απόλλωνα Σμύρνης. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει ότι στο παιχνίδι κόντρα στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» φόρεσαν τη φανέλα του Εθνικού οι «Πάντσο» (σ.σ. Πούσκας) και Κόσιτς.
«Ψαλίδισε» τα όνειρα το ΠΟΚ
Οι τρεις «μεγάλοι» της Αθήνας, δηλαδή Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ, μπροστά στον κίνδυνο του τερματισμού της ηγεμονίας τους, συνασπίστηκαν. Έτσι, εξαπέλυσαν πυρά κατά του Εθνικού καταγγέλλοντας ότι χρησιμοποιούσε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στα φιλικά με την Hungaria σε μια εποχή, κατά την οποία το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είχε ερασιτεχνικό χαρακτήρα. Βασιζόμενοι σε αυτό, απαίτησαν την τιμωρία του. Οι αφόρητες πιέσεις των τριών τους αποφέρουν καρπούς, μιας και η ΕΠΟ επιβάλλει εξοντωτικό πρόστιμο (125 φορές μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο)! Έκτος αυτού, ορίζει τον αποκλεισμό δύο μηνών από κάθε αγωνιστική υποχρέωση με αναστολή.
Η δωροδοκία
Και επειδή, βάσει του νόμου του Μέρφι, τίποτα δεν πάει τόσο στραβά που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο, προέκυψε και καταγγελία δωροδοκίας εναντίον του Εθνικού.
Συγκεκριμένα, αφορούσε τον ποδοσφαιριστή της Προοδευτικής Νίκο Φίλιο και σύμφωνα με αυτήν σε ματς της Προοδευτικής απέναντι στους «κυανόλευκους» του είχε ζητηθεί να έχει μειωμένη απόδοση.
Στις 20 Μαΐου του 1957 η ΕΠΟ ανακοινώνει την απόφασή της να αποβάλει από το πρωτάθλημα τον Εθνικό, εξαιτίας της «διεξαγωγής φιλικών αγώνων με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της αυτοεξόριστης εθνικής Ουγγαρίας».
Κάπως έτσι, ο Εθνικός όχι μόνο δεν έδωσε ποτέ τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της τελικής φάσης του πρωταθλήματος, όντας στη δεύτερη θέση, με δύο βαθμούς διαφορά από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, αλλά μηδενίστηκε.
Ο «Πάντσο» μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης, κατακτώντας τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών. Στον αντίποδα, οι Κόσιτς και Τσίμπορ επέλεξαν τη συμπολίτισσα Μπαρτσελόνα.
Πόσο διαφορετικό θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν είχε μείνει η «φονική» τριάδα, συνιστά κάτι που κανείς δεν θα μπορέσει να απαντήσει. Ωστόσο, η ιστορία θα γράψει ότι μια φορά και έναν καιρό ο Εθνικός θα γινόταν «Βασιλιάς» στη θέση της «Βασίλισσας», εντούτοις δεν τον άφησαν…
Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
