Θαρρείς η ζωή είναι γεμάτη συμβολισμούς που λειτουργούν ως φόντο των ωραίων και μεγάλων ιστοριών. Ιστοριών όπως εκείνη του 1588, όταν η τότε ανίκητη Ισπανική Αρμάδα, το... Ευτυχές Ναυτικό που συγκροτήθηκε από τον Φίλιππο τον Β', προσπάθησε να εισβάλει στην Αγγλία και να την κατακτήσει. Ωστόσο, ο Μεδίνα Σιδόνια δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει τους Άγγλους, στη μεγαλύτερη μάχη του ακήρυχτου Αγγλο-Ισπανικού πολέμου.
Η Μαδρίτη, η πρωτεύουσα της Ισπανίας, φιλοξενεί τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς ωστόσο να υπάρχει εκπρόσωπος το φινάλε μιας κορυφαίας ποδοσφαιρικής χρονιάς από την χώρα της Ιβηρικής. Η ισπανική ποδοσφαιρική αρμάδα, δέχεται φέτος μια σημαντική αμφισβήτηση, σε αυτόν τον... ακήρυχτο ποδοσφαιρικό πόλεμο ανάμεσα στο αγγλικό και ισπανικό ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πως μέχρι πέρσι και την επιστροφή της Λίβερπουλ στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, οι Άγγλοι, δέχθηκαν και δικαίως την αμφισβήτηση, αφού η τελευταία φορά που βρέθηκαν να διεκδικούν τον ευρωπαϊκό θρόνο, ήταν το 2012.
Χρειάστηκαν έξι ολόκληρα χρόνια, στα οποία οι Άγγλοι, με εξαίρεση την σφαλιάρα της Λίβερπουλ στον περσινό τελικό από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν απλά θεατές. Οι Ισπανοί όλα αυτά τα χρόνια, είχαν κυριαρχήσει απόλυτα στον θεσμό. Τέσσερις κατακτήσεις από τους "μερένχες" και μία από την Μπαρτσελόνα, την ώρα που η Ατλέτικο είχε δύο συμμετοχές στον τελικό, με τον ισπανικό εμφύλιο να αποτελεί... σχεδόν ρουτίνα για την ποδοσφαιρική Ευρώπη.
Τα δεδομένα όμως πλέον είναι άλλα. Η Λίβερπουλ για δεύτερη συνεχόμενη φορά, δίνει ραντεβού με την ιστορία και διεκδικεί το Ιερό Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πριν κλείσει εισιτήρια για τη Μαδρίτη, κατάφερε να ταπεινώσει την Μπαρτσελόνα, στέλνοντας σπίτι του τον Μέσι και την παρέα του. Όσον αφορά τις Ρεάλ και Ατλέτικο, πλήρωσαν και στην Ευρώπη μια γενικότερα μέτρια και ιδιαίτερα προβληματική χρονιά.
Ωστόσο, τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα. Πρόκειται για την απαρχή της αγγλικής κυριαρχίας, ή για έναν μύθο που θα ξεθοριάσει προϊούσης της ιστορίας;
Αγγλική νοοτροπία και... ξένες επενδύσεις
Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και αν μιλήσουμε για αγγλική κυριαρχία, θα διαπιστώσουμε, ότι μιλάμε για μια εποχή που οι ακόμα και οι σοβινιστές όσον αφορά το ποδόσφαιρο τους, Άγγλοι, στηρίζονται στους ξένους. Στους δύο πάγκους των φιναλίστ, ένας Αργεντινός και ένας Γερμανός, κάτι που είδαμε και στον πρόσφατο τελικό του Europa League, με τον Ιταλό, Μαουρίτσιο Σάρι στο τιμόνι της τροπαιούχου Τσέλσι και τον Ισπανό, Ουνάι Έμερι να οδηγεί στον τελικό του Μπακού την Άρσεναλ. Άγγλος προπονητής, ούτε για δείγμα. Για να μην μιλήσουμε δε για το Big 6 της Πρέμιερ Λιγκ, που συμπληρώνεται από τους Γκουαρδιόλα και Σόλσκιερ. Πάντως, η αγγλική σχολή, υστερεί και στα ρόστερ των ομάδων του Νησιού, που πρωταγωνίστησαν στις δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις φέτος.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι από τους συνολικά 61 παίκτες που χρησιμοποίησαν οι τέσσερις αγγλικές ομάδες στα ημιτελικά, οι 49 ήταν ξένοι, με την αναλογία σε βασικούς να είναι απογοητευτική.
Όλα όμως έχουν την εξήγηση τους. Όχι, οι Άγγλοι δεν έχουν αφήσει το αναπτυξιακό κομμάτι στη μοίρα του. Επενδύουν, βγάζουν και δημιουργούν παίκτες, άλλωστε είναι μέσα στην κουλτούρα τους. Ωστόσο, έχουν κάνει το προϊόν τους, το πιο ελκυστικό για κάθε ποδοσφαιριστή εκεί έξω. Η Πρέμιερ Λιγκ είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο και τραβάει σαν το λουλούδι τη μέλισσα, όλους εκείνους που θέλουν να περάσουν στο παραπάνω επίπεδο της καριέρας τους. Στο προσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο, 40 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στα ημιτελικά, προέρχονταν από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Οι 23 των Λιονταριών και ακόμα 17 από Κροατία, Βέλγιο και Γαλλία.
Αυτοί οι δύο παράγοντες, οδήγησαν φέτος στο να δούμε το κορυφαίο πρωτάθλημα που είδαμε ποτέ στο Νησί με τις μάχες σε όλα τα επίπεδα να κρατούν ως το τελευταίο σφύριγμα. Μιλάμε, εν πολλοίς, για το απόλυτο ποδοσφαιρικό προϊόν, εκείνο που όλοι θέλουν να αγοράσουν, να επενδύσουν ή να προβληθούν σε αυτό, αφού τα έχει όλα.
Τα λεφτά φέρνουν την ποδοσφαιρική ευτυχία
Όλα όμως έχουν την εξήγηση τους. Όλα όσα προείπαμε, έχουν λόγο που συμβαίνουν. Όλοι θέλουν να παίξουν μπάλα στην Αγγλία, γιατί εκ των προτέρων ξέρουν πως εκεί είναι η δόξα και φυσικά τα φράγκα.
Το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο, κυριαρχεί σε οικονομικό επίπεδο σε απόλυτο βαθμό σε σχέση με τα άλλα πρωταθλήματα του λεγόμενου Big 4 στο ποδόσφαιρο. Η εκτόξευση με τη νέα συμφωνία των τηλεοπτικών που έγινε την τελευταία τριετία στο Νησί, έχει δημιουργήσει ένα απίστευτο χάντικαπ με Ισπανία και Γερμανία.
Για παράδειγμα, τα έσοδα των 20 ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ την προηγούμενη χρονιά, έφτασαν περίπου τα 5 δισεκατομμύρια λίρες, την ώρα που το αντίστοιχο ποσό και για της δύο μεγάλες κατηγορίες στην Ισπανία και την Γερμανία, δεν ξεπερνάει τα 3,8 δισ.
Ο λόγος είναι ξεκάθαρος και κάνει... κύκλο. Τα λεφτά φέρνουν παίκτες και προπονητές. Αυτοί κάνουν το πρωτάθλημα ανταγωνιστικό. Αυτό φέρνει δημοφιλία και το κάνει νούμερο ένα προϊόν και η δημοφιλία φέρνει ακόμα περισσότερα χρήματα και πάμε από την αρχή.
Όσον αφορά το χρήμα που μπαίνει στα κλαμπ της Πρέμιερ Λιγκ, να έχετε στο μυαλό σας, ότι με την φετινή πορεία των Λίβερπουλ, Τότεναμ, Άρσεναλ και Τσέλσι στα Κύπελλα Ευρώπης, θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη εισροή κεφαλαίου στο Νησί. Όσο δε, περνάνε τα χρόνια, η ψαλίδα με τα υπόλοιπα πρωταθλήματα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη και δεν αποκλείεται να δούμε και νέους παίκτες στην ιστορία. Υπάρχει μια ροπή ήδη από ξένα κεφάλαια, να μπουν σε παραδοσιακές δυνάμεις του αγγλικού ποδοσφαίρου, όπως η Λιντς, η Γουλβς που ανεβαίνει, η Νιουκάστλ, ακόμα και η Άστον Βίλα.
Πάντως, ότι και να γίνει τα επόμενα χρόνια, το σίγουρο είναι πως η ισπανική κυριαρχία στο ποδόσφαιρο, αμφισβητείται τόσο έντονα για πρώτη φορά και ίσως, κρύβει μια γερή δόση αλήθειας, αυτό που είχε πει το 2016 ο Μανουέλ Πελεγκρίνι για τις ισπανικές ομάδες.
Δεν θα μπορέσουν στο μέλλον, όσο τεχνικές και αν είναι, να ανταπεξέλθουν στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η Πρέμιερ Λιγκ. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
