Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Η λάμψη της Ευρωλίγκας και το Άγιο Πάσχα που ακολουθούσε, στέρησε μεγάλο μερίδιο από την προβολή που θα έπρεπε να τύχει η επιτυχία του. Ο Πανελλήνιος βρίσκεται δικαιότατα στις τέσσερις κορυφαίες ομάδες του Euro Cup, που βάσει ποιότητας και σημαντικών προσπαθειών που γίνονται από την ULEB τα τελευταία χρόνια, έχει ανέβει αρκετά επίπεδα. Οπότε, δεν μπορεί κανείς να μιλάει για πρόκριση…κατώτερης κατηγορίας. Το επόμενο σαββατοκύριακο στη Βιτόρια, οι «ολυμπιονίκες» θα…κυνηγήσουν ένα όνειρο που στην πραγματικότητα ζουν εδώ και καιρό. Ο Ηλίας Ζούρος και οι παίκτες του, μετουσίωσαν σε πράξη αυτό που φαινομενικά έδειχνε ακατόρθωτο στην αρχή της σεζόν. Όμως, όποιος δουλεύει μεθοδικά, έχει υπομονή και μεράκι σε αυτό που κάνει, νομοτελειακά δικαιώνεται.
Άλλωστε, η προσπάθεια της ομάδας να ανέβει ποιοτικά, αγωνιστικά και όχι μόνο, δεν είναι…χθεσινή. Η διοίκηση Κυριακού, παίρνει άριστα στον τομέα της οργάνωσης και του οράματος και έχει συμβάλει σημαντικά στην δημιουργία μίας ομάδας-μοντέλο που, τηρουμένων των αναλογιών, συγκαταλέγεται στην ελίτ των συλλόγων που ακολουθούν σε δυναμική Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Με αρκετούς ταλαντούχους παίκτες, αλλά και «εργάτες» στο ρόστερ, που είναι όμως έγκαιρα πληρωμένοι με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν γκρίνιες, πορεύεται τα τελευταία χρόνια ο Πανελλήνιος. Στον πάγκο, έχει έναν προπονητή που έχει βελτιωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου και έχει μεταφέρει τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του για το άθλημα στους παίκτες.
Η δουλειά είναι σκληρή και με στόχο, ο οποίος σε μεγάλο ποσοστό έχει επιτευχθεί, αφού ο Πανελλήνιος έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις ως υπολογίσιμη δύναμη στο πρωτάθλημα. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να τον μάθουν και οι Ευρωπαίοι. Μετά από συνεπή πορεία στις δυο φάσεις των ομίλων, η Γκραν Κανάρια υπέκυψε στην ανωτερότητα της παρέας του Παπαμακάριου, αφού το +11 του πρώτου αγώνα αποδείχθηκε ασφαλές στον επαναληπτικό της Ισπανίας. Στον ημιτελικό της Βιτόρια, αντίπαλος θα είναι η Βαλένθια του Νέβεν Σπάχια, που εκτός του ότι απέκλεισε εύκολα τον Άρη, προβάλει και ως το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.
Η ελληνική ομάδα κόσμο δεν έχει καλά-καλά στα ματς πρωταθλήματος, οπότε θα παίξει ουσιαστικά μόνη της για να καταφέρει ένα ακόμη θαύμα. Θεωρητικά οι ελπίδες είναι λίγες, αφού η λογική λέει ότι εκτός από την ανωτερότητα των «νυχτερίδων», η γεμάτη Ισπανούς εξέδρα και το άγνωστο της κατάστασης για τους περισσότερους παίκτες του Πανελληνίου, ίσως αποβούν στοιχεία ικανά για να τους «λυγίσουν». Όμως όλα αποδεικνύονται στο παρκέ. Εκεί όπου ο Πανελλήνιος θα αντιπαρατάξει σίγουρα πάθος, φιλοδοξία και «δίψα» για διάκριση. Άγχος θα υπάρχει, αλλά όχι περισσότερο από αυτό του αντιπάλου, αφού η πρόκριση και μόνο στα ημιτελικά, ισοδυναμεί με κούπα. Αν τώρα η μοίρα μας επιφυλάσσει να απολαύσουμε τον Πανελλήνιο στον τελικό, αλλά και πάνω στο βάθρο, δεν θα πούμε όχι! Καλή τύχη, μάγκες!
Υ.Γ. Μεγάλο όνειρο των ανθρώπων του Πανελληνίου είναι η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα. Το Final Four του Euro Cup δίνει την πρώτη ευκαιρία για ένα εισιτήριο της κορυφαίος διοργάνωσης στην Ευρώπη, όμως αίσθηση μου είναι ότι αργά ή γρήγορα οι «ολυμπιονίκες» θα τα καταφέρουν. Ίσως τότε γίνουν το νέο Μαρούσι και να μας χαρίσουν απίστευτες στιγμές. Τι καλά που θα ήταν αν τους στήριζε περισσότερος κόσμος.
Υ.Γ.1. Σήμερα το ελληνικό μπάσκετ σηκώνει κούπα. Τα κορίτσια του Αθηναϊκού, μετά την νίκη τους στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στη Νάβντεσντα, θα πρέπει απλά να διαχειριστούν σωστά την ρεβάνς και να φτάσουν στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου για πρώτη φορά στην ιστορία του γυναικείου μπάσκετ. Μετά τα κορίτσια του Εθνικού χθες στο Πόλο, δεν είναι και άσχημα ε;
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com