Ο άθλος έγινε φέτος

Σαφώς και η περυσινή επικράτηση των ερυθρολεύκων επί της ρώσικης αρκούδας αντιστοιχούσε σε μια ευρωπαϊκή κούπα και όχι απλώς σε μια πρόκριση σε τελικό. Σαφώς και το περυσινό ρόστερ της ΤΣΣΚΑ είχε και Κιριλένκο και Σισκάουσκας και Σβέντ και γενικότερα έμοιαζε πιο πλήρες. Όλα αυτά σωστά και λογικά, όμως η φετινή νίκη του Ολυμπιακού είναι μεγαλύτερη, δυσκολότερη και ας μην κρίνει τίτλο. Γιατί; Οι λόγοι πολλοί.

Πρώτον φέτος οι κόκκινοι δεν είναι ο μεγάλος άγνωστος που ήρθε ξαφνικά, αλλά ο πρωταθλητής Ευρώπης που όλοι θέλουν να νικήσουν. Δεύτερον στην άκρη του πάγκου του δεν κάθεται ο σοφός Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά ο πρωτάρης Γιώργος Μπαρτζώκας.

Τρίτον στον απέναντι πάγκο δεν κάθεται ο συμπαθής αλλά λίγος Καζλάουσκας, αλλά ο Έτορε Μεσίνα εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τέταρτον το φετινό ρόστερ της ομάδας του Πειραιά έχει δεδομένα σοβαρές ελλείψεις και ανορθογραφίες που έχουν επισημανθεί από την αρχή του θεσμού. Αλλά κυρίως το δύσκολο δεν είναι να φθάσεις στην κορυφή αλλά το πως θα μπορέσεις να διατηρηθείς εκεί. Οι Ρώσοι μπλέχτηκαν στην διάθεση τους για ρεβανσισμό για το κάζο της Πόλης και τελικά έπαθαν μεγαλύτερη νίλα.

Στο αγωνιστικό κομμάτι ο Έλληνας τεχνικός πήρε το σκαλπ του αντιπάλου του. Με άμυνα που τσάκιζε κόκαλα έβγαλε από την αρχή σχεδόν του παιχνιδιού την ΤΣΣΚΑ εκτός ρυθμού. Έκλεισε την ρακέτα του εξουδετερώνοντας το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα των παικτών του Μεσίνα μέσα στο ζωγραφιστό, δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο Ιταλός ξέχασε για μεγάλα διαστήματα του ματς τον Κρίστιτς στον πάγκο.

Οι δύο πύργοι των Μοσχοβιτών πέτυχαν μόλις εννέα πόντους, με τον Σέρβο να είναι η μεγάλη απογοήτευση μένοντας στους δύο. Πέρα από το αμυντικό μέρος της αναμέτρησης ο Ολυμπιακός ήταν πολύ ώριμος και στην επίθεση του. Δεν βιάστηκε, δεν παρασύρθηκε από τη μεγάλη διαφορά και με υπομονή ροκανίζοντας το χρόνο έβρισκε το κατάλληλο σημείο για να χτυπήσει.

Οι Ρώσοι από την άλλη σε κανένα σημείο του ματς δεν φάνηκε να έχουν καθαρό μυαλό. Για μια ακόμα φορά ο Τεόντοσιτς με την εμφάνιση του σε ένα κρίσιμο ραντεβού απέδειξε γιατί δεν μπορεί να μπει στο κλαμπ των κορυφαίων γκαρντ της Ευρώπης. Ο Μεσίνα εκτός τόπου και χρόνου δεν έδωσε στην ομάδα του το κάτι παραπάνω κάνοντας ίσως το χειρότερο κοουτσάρισμα της καριέρας του.

Σε μια τέτοια βραδιά θα ήταν άδικο να σταθεί κάποιος σε έναν ή δύο παίκτες. Το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως η έκταση της νίκης είναι σαφέστατα προϊόν ομαδικής δουλειάς. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο προπονητής των ερυθρολεύκων, που τόσα άκουσε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Αν κανείς στεκόταν σε παίκτες νομίζω πως ένα παράσημο παραπάνω από τους υπόλοιπους αξίζει να δοθεί στους Χάινς και Άντιτς. Ο Ηρακλής τσέπης του Ολυμπιακού με την καρδιά, το μυαλό και την μπασκετική του ευφυΐα νίκησε όποιο θηρίο του έστειλε ο Μεσίνα, ενώ ο Σκοπιανός ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στην επίθεση βάζοντας πολλά κρίσιμα σουτ.

Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός θα κάνει το repeat αλλά και μόνο ότι κατάφερε να φθάσει στο τέρμα του δρόμου του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Η ΤΣΣΚΑ από την άλλη με βάση τα χρήματα που έχει ξοδέψει τόσα χρόνια οι δύο κούπες το 2006 και 2008 μοιάζουν απελπιστικά λίγες.