Ο Άρης προοδεύει καθημερινά και υπόσχεται

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Μια συστολή υπήρχε, ένας μικρός προβληματισμός για τις τρεις ήττες του Άρη στην Ολλανδία και τα 11 γκολ παθητικό με δεδομένο ότι δεν υπήρχε και εικόνα.

Η εμφάνιση (διευκρινίζω η εμφάνιση) και όχι η νίκη στο φιλικό με τον Ατρόμητο διέλυσε σε ένα μεγάλο βαθμό τις αμφιβολίες για την ομάδα του Σάββα Παντελίδη που και φέτος θα διεκδικήσει πράγματα και θα προσφέρει ωραίο ποδόσφαιρο στο κοινό.

Για 60-70 λεπτά για τα οποία μπορούμε να κάνουμε κριτική, αφού μετά άρχισαν οι συνεχείς αλλαγές, ο Άρης περιόρισε σε παθητικό ρόλο τον αλλαγμένο σε σχέση με πέρσι Ατρόμητο, ήταν σχεδόν αλάνθαστος μεσοαμυντικά και το μεγάλο του ατού μας έδειξε ότι θα είναι όταν κλέβει μπάλες και φεύγει στο χώρο.

Κι όλα αυτά χωρίς να είναι ακόμη στο ίδιο επίπεδο ετοιμότητας όλοι οι παίκτες του και να μην έχουν δουλευτεί ακόμη επαρκώς συγκεκριμένα τακτικά κομμάτια. Ιδίως αυτά που αφορούν το επιθετικό κομμάτι, τους λεγόμενους αυτοματισμούς, κοινώς όταν η μπάλα πηγαίνει στο μισό του αντιπάλου.

Η διαφορά σε αυτό θα φανεί όταν… μπει στο κλίμα ο «πιασμένος» Τόνσο και βάλει το κομμάτι των συνεργασιών στο ρεπερτόριό του ο φανερά μεταμορφωμένος προς το καλύτερο Φετφατζίδης. Ο Φέτφα, νιώθει καλύτερα, αισθάνεται σημαντικός στην ομάδα κι αυτό φαίνεται. Όταν μάθει να παίζει με τον Σούντγκρεν στην πλευρά του θα δούμε ωραία πράγματα.

Ο Σουηδός ήταν ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της χθεσινής αναμέτρησης. Σοβαρό μπακ, έτοιμο σωματικά αλλά λιγάκι… ψαρωμένος, εξ΄ ου και η απόφαση του Παντελίδη να τον αφήσει να βγάλει 90λεπτο.

Δεν βγήκε πολλές φορές, περιορίστηκε στο πρώτο μισό του γηπέδου αλλά είναι βέβαιο ότι μόλις προσαρμοστεί στα δεδομένα του Άρη αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος που έχει περισσότερη τακτική από ό, τι το σουηδικό πρωτάθλημα, θα είναι μια από τις σταθερές των κιτρινόμαυρων.

Ο Ιντέγιε επιβεβαίωσε αυτό που είδαμε και επί ολλανδικού εδάφους. Σφύζει από ενέργεια και διάθεση, του λείπει το τέμπο. Και κάτι ακόμη. Να κινείται περισσότερη ώρα στο… κουτί και όχι τόσο περιφερειακά. Μια φορά το έκανε καλά στη σέντρα του Ντιγκινί και πίεσε τον Γούτα να βάλει αυτογκόλ. Από τα υπόλοιπα νέα πρόσωπα, ο Ντουάρτε έχει ποιότητα, θα χρειαστεί όμως λίγο χρόνο ενώ ο Σάσα σε 20 το πολύ μέρες θα είναι θέση να μπει για τα καλά στο ροτέισον του Παντελίδη.

Τουλάχιστον, για το ματς της ερχόμενης Πέμπτης με την ΑΕ Λεμεσού δείχνουν να είναι πολύ καλά οι δυο «παλιοί», Μπάσα και Ματίγια (η ανασταλτική του προσήλωση είναι αξιοθαύμαστη και το πιστώνεται ο Παντελίδης). Όπως φυσικά και οι επίσης γνωστοί από πέρσι Βέλεθ, Ροζ, Ντιγκινί, Κόρχουτ (χθες έλειπε και ο Λάρσον) που στη δεύτερη χρονιά τους στην ομάδα θα είναι από τα σημεία αναφοράς.

Τι λείπει από τον Άρη; Τουλάχιστον 2-3 ακόμη προσθήκες για να έχει εναλλακτικές ο προπονητής στο πάντα υπαρκτό ενδεχόμενο τραυματισμών και τιμωριών. Το δίχως άλλο, έναν αριστερό μπακ που θα μπορεί να ανταποκριθεί σε γρήγορους εκτρέμ και έναν παίκτη που θα παίζει σε όλο το πλάτος της επίθεσης και να προσφέρει τα γκολ του Ματέο που λείπουν από την ομάδα. Εκτός και αν τα δώσει ο φουριόζος Φετφατζίδης….Ίσως αν βγαίνουν τα οικονομικά και ένας στόπερ που να είναι κοντά στα χαρακτηριστικά των Βέλεθ και Ροζ.

Υ.Γ Το Κλεάνθης Βικελίδης αλλάζει. Γίνεται πιο όμορφο, πιο λειτουργικό, πιο ελκυστικό και μακράν το πιο ποδοσφαιρικό γήπεδο της χώρας. Θα το διαπιστώσει την προσεχή Πέμπτη και η ΑΕ Λεμεσού.