O Άρης ξεκίνησε ως σούπερ φαβορί, μα πλέον η πραγματικότητα 11 στροφές πριν από το τέλος δείχνει εντελώς διαφορετική. Σε μία στιγμή που η ομάδα του Κωστένογλου όφειλε να κάνει μια υπέρβαση και να πάρει ένα σπουδαίο ματς, τα έκανε όχι απλά μούσκεμα, αλλά δεν υπήρχε στο γήπεδο. Επειδή είδα και το σημερινό ματς και αρκετά μεγάλο μέρος και από τον αγώνα κόντρα στη Λαμία, οφείλω να ομολογήσω πως η ομάδα του Περικλή Αμανατίδη διαθέτει ένα αξιόμαχο ρόστερ, που είναι αξιολογότερο κι από ομάδες της Super League και προφανώς η 5η θέση που έχει στον πίνακα δεν αντικατοπτρίζει την δυναμικότητα της.
Επιστρέφω στον Άρη, που μπήκε για ένα ακόμα κρίσιμο παιχνίδι, με την αίσθηση πως θα το πάρει με τη φανέλα. Μπορεί να είχε αυτή τη φορά ένα χρήσιμο σερί πέντε απανωτών νικών, ωστόσο αυτό δεν έλεγε απολύτως τίποτε. Γιατί; Εξαιτίας του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Άρης δεν έχει καταφέρει να πάρει κανένα ματς SOS εκτός έδρας από εκείνα που θα του κάνουν διαφορά για να καλύψει το χαμένο έδαφος από την ώρα που έμεινε πίσω ή που θα του έδινε την απαραίτητη δυναμική στην αρχή. Ο Άρης πρέπει να είναι κι ευχαριστημένος που μέχρι τη φάση του χαμένου πέναλτι των Τρικάλων δεν είχε ήδη δεχτεί τρία γκολ. Κάποια πράγματα φαίνονταν από την αρχή. Έστω και αν η αντικατάσταση του Αναστόπουλου έδωσε προσωρινά μια δυναμική, ο Άρης εξακολουθεί να προβληματίζει στα ματς «τελικούς» για την άνοδο. Ορισμένα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα, παρότι ορισμένοι αντιλαμβάνονται πως λες ή γράφεις κάτι λόγω εμπάθειας για την συγκεκριμένη ομάδα. Αυτός ο Άρης, με αυτή την εικόνα, δεν δικαιούται ν’ ανέβει.
Οι «κιτρινόμαυροι» μετά το σερί των πέντε νικών έχασαν στην Καλλιθέα. Ηττήθηκαν στη Λαμία, δεν μπόρεσαν να κερδίσουν τον Απόλλωνα ενώ προηγήθηκαν με 2-0, έφεραν ισοπαλία με τον Αγροτικό Αστέρα ενώ πάλι μπήκαν μπροστά στο σκορ, στη Σπάρτη πέρασαν και δεν ακούμπησαν και σήμερα το απόγευμα, θα μπορούσαν να έχουν χάσει κάθε επαφή με το σκορ από το πρώτο ημίχρονο. Το χειρότερο για τον Άρη είναι πως πολλοί από τους ποδοσφαιριστές του δεν δείχνουν καμία διάθεση, ο Τάτος βγάζει τραυματισμούς όπως και σήμερα και βέβαια δεν δείχνει να έχει τον χαρακτήρα για ν’ ανέβει.
Θεωρώ πως για το σημερινό ματς είναι αστείο να επικαλείται κακή αντιμετώπιση και από τον Σκουλά. Στη φάση που ο Γιαννιτσάνης πάει να χτυπήσει το πέναλτι, ο Διούδης κλωτσά την μπάλα, γίνεται η μανούρα, δέχεται κάρτα και εν συνεχεία δεν επιτρέπει, παίζοντας το Σταλόνε στην μεγάλη απόδραση των 11 να εκτελέσει το πέναλτι ο παίκτης των Τρικάλων για τουλάχιστον 2 λεπτά. Η δεύτερη κίτρινη του Μουμίν για Football League και αναλογικά με αυτά που βλέπουμε, τη θεωρώ μάλλον τραβηγμένη.
Το υπολειπόμενο πρόγραμμα παίζει τον ρόλο του. Όμως για να είμαστε δίκαιοι με την εικόνα που βγάζει ο Άρης δείχνει πως είναι πολύ δύσκολο. Να καλύψει την διαφορά με τον Απόλλωνα το βλέπω δύσκολο. Ο Άρης ρεαλιστικά κυνηγά τη Λαμία, αλλά έχει ακόμα τρία δύσκολα εκτός έδρας και τους δύο πρώτους εντός. Επί της ουσίας έχει ακόμα δέκα ματς καθώς υπάρχει στο πρόγραμμα και εκείνο με τον Πανθρακικό που το πάρει άνευ αγώνος. Όμως ο Άρης αγωνιστικά δεν σε πείθει πως μπορεί. Για μένα αν δεν πάρει τουλάχιστον 11-13 πόντους στην πεντάδα των εκτός έδρας ματς με Παναιγιάλειο, Σέρρες, ΟΦΗ εκτός και στα δύο ντέρμπι κορυφής στην έδρα του, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να κάνει όνειρα για επιστροφή φέτος και απομένει να κυνηγήσει μέχρι τέλους την υπόθεση Ντουρμισάι, την οποία ο κύριος Σιμιτζόγλου έβαλε στο αρχείο, αλλά η διοίκηση του Άρη θεωρεί πως μπορεί να την πάει μέχρι τέλους. Πάντως αυτή τη στιγμή ο 4ος ΟΦΗ βρίσκεται πιο κοντά του, απ’ όσο εκείνος στη Λαμία. Μήπως ο Άρης, πρέπει ν’ αρχίσει ν’ ασχολείται και με το τι γίνεται πίσω του;
Το πρόβλημα για τον Άρη είναι πως έφτιαξε ομάδα μιας χρήσεως. Σε περίπτωση που δεν πάρει την άνοδο, θα πρέπει να χτίσει από την αρχή μια ομάδα για να ξαναπαίξει σε αυτή την κατηγορία. Κι επειδή και τη νέα σεζόν οι ανταγωνιστές του για την άνοδο θα είναι σκληροί, τίποτε δεν θα είναι εύκολο. Ο Άρης με το αποτέλεσμα στα Τρίκαλα, απέδειξε πως είναι για τα φετινά δεδομένα τουλάχιστον, μια πολύ κακή ομάδα. Αν δεν είχε τη συγκεκριμένη φανέλα, αυτό το σύνολο, δύσκολα θα βρισκόταν ακόμα και στο μέσον του πίνακα.