Ο Αναστασίου πέτυχε. Ο Αναστασίου απέτυχε

Κάθε σχέση έχει τα καλά και τα κακά της, τα πάνω της και τα κάτω της.

Αυτή όμως του Παναθηναϊκού με τον Γιάννη Αναστασίου έφτασε στο... απροχώρητο και όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες (μετά και τη χθεσινή οργή του κόσμου) ήταν αδύνατο να προχωρήσουν οι δύο πλευρές μαζί.

Ύστερα από 2,5 χρόνια (ανέλαβε τον Μάιο του 2013), ύστερα από επιτυχίες και αποτυχίες, ύστερα από μεγάλη στήριξη της διοίκησης, o «Ολλανδός» αποτελεί παρελθόν. Και όπως ήταν ο πρώτος που δεχόταν τα εύσημα για την πρόοδο (κυρίως στην πρώτη σεζόν με το Κύπελλο, αλλά και στο φίνις της δεύτερης) σε μια πολύ δύσκολη καμπή του συλλόγου, που άλλος δύσκολα θα αναλάμβανε το φορτίο, έτσι και τώρα είναι ο πρώτος (προφανώς κι όχι ο μοναδικός) που φέρει ευθύνη για την κακή εικόνα και πορεία.

Κάθε φέτος και χειρότερα ένα πράγμα...

Η «μαγική» πρώτη σεζόν

Μπορεί να μην είχε εμπειρία, μπορεί να μην ενθουσίασε το όνομα, αλλά ο Γιάννης Αλαφούζος πείστηκε από το «προφίλ» του Γιάννη Αναστασίου και το... ολλανδικό πρότζεκτ, δίνοντάς του τα κλειδιά, μετά τα... καταστροφικά αποτελέσματα επί Φάμπρι. Ο 43χρονος κόουτς πλαισιώθηκε από Νταμπίζα, από μεταγραφές (Μπεργκ, Αμπέντ, Καρέλης, Νάνο, Σίλντενφελντ) που «βγήκαν» και σιγά-σιγά άρχισε να φαίνεται η δουλειά. Ποιος θα ξεχάσει την προετοιμασία το καλοκαίρι του 2013 μόνο με πιτσιρίκια και τον Κοτσόλη; Ο πρώτος γύρος της σεζόν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Άλλωστε μιλάμε για μια ομάδα εντελώς νέα, που χτιζόταν, που δεν είχε σαν στόχο το πρωτάθλημα. Ο κόσμος ήταν εκεί και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το παρατεταμένο χειροκρότημα στη Λεωφόρο μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει.

Στο δεύτερο μισό, ο Παναθηναϊκός έπαιξε ομολογουμένως το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Με αυτοματισμούς, με πολλά γκολ, με εμφανίσεις που γέμιζαν και επ' ουδενί δεν έδειχναν πως μιλάμε για ένα καινούργιο σύνολο. Αλησμόνητο το 3-0 μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης», μια επιβλητική εμφάνιση, όπου ο Αναστασίου είχε πάρει την ταυτότητα του Μίτσελ και οι πράσινοι επιβεβαίωσαν πως εκείνο το διάστημα... δεν παίζονταν. Το αποκορύφωμα βέβαια ήρθε με τον εκκωφαντικό τρόπο κατάκτησης του Κυπέλλου. Στην αρχή της περιόδου κανείς δεν μιλούσε για τρόπαια. Η ομάδα έκανε restart, έχοντας μείνει εκτός Ευρώπης. Κι όμως... Η μπαλάρα που έπαιξε -αν μη τι άλλο έργο Αναστασίου ο Παναθηναϊκός που φτιάχτηκε τόσο γρήγορα- χάρισε ένα τρόπαιο, με εκείνο το εμφατικό 4-1 επί του ΠΑΟΚ. Τότε που ακούστηκε το «Ίου-Ίου-Αναστασίου».

Η προβληματική δεύτερη χρονιά

Αν και αλλαγές στο ρόστερ δεν έγιναν πολλές, με στόχο η ομάδα να «πατήσει» στο φίνις της περασμένης σεζόν, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά. Διαγνώστηκε έλλειψη επικοινωνίας με Νταμπίζα (ο οποίος και έφυγε), οι λίγες προσθήκες που έγιναν -πέραν του Στιλ- δεν απέδωσαν σχεδόν τίποτα, ενώ όπως και στην πρώτη της χρονιά, η ομάδα του Αναστασίου ξεκίνησε «περίεργα» σε πρωτάθλημα και Ευρώπη (λόγω και του τραυματισμού του Μπεργκ). Αν και τραγικές εμφανίσεις εκτός συνόρων, αν και από νωρίς μακριά απ' τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία (που μερίδιο έχει ο προπονητής), ο κόσμος στήριζε. Έκανε υπομονή, καταλάβαινε πως δεν μπορεί να έχει τις απαιτήσεις του παρελθόντος.

Ακόμα κι όταν ο Παναθηναϊκός δεν έπαιζε καλά, ακόμα κι όταν το τριφύλλι δεχόταν σοκαριστικό αποκλεισμό στη Λεωφόρο από την Ξάνθη για το Κύπελλο. Ακόμα και έτσι όμως, οι πράσινοι του Αναστασίου βρήκαν τον τρόπο -εν μέρει- να το σώσουν. Να συσπειρωθεί κόσμος και ομάδα. Παίζοντας καλό ποδόσφαιρο -με τη δουλειά στις προπονήσεις να φαίνεται- στους τελευταίους μήνες, νικώντας εύκολα τον Ολυμπιακό και μπαίνοντας με ντεμαράζ αποτελεσμάτων στη διεκδίκηση του τίτλου. Βέβαια εκείνο το -3 για τα επεισόδια έκοψε τα «φτερά» και τις όποιες πιθανότητες πρωταθλήματος, προτού το τριφύλλι κάνει πλάκα στα πλέι οφ, βγει πρώτο πανηγυρικά και κερδισμένο στη «σούμα» των εντυπώσεων.



Γκρεμίστηκαν τα πάντα...

Όλα στραβά, όλα ανάποδα. Σε μια χρονιά που ο πήχης ανέβηκε και ειπώθηκε για πρώτη φορά η λέξη «πρωτάθλημα» σ' αυτήν την τριετία, σε μια χρονιά που έγιναν οικονομικές υπερβάσεις με Εσιέν και Σάντσεθ, το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Ο Αναστασίου δεν μπόρεσε να τα φέρει... βόλτα για το βήμα παραπάνω. Οι μεταγραφές μέχρι και σήμερα έχουν παίξει ελάχιστα και οι ευθύνες είναι προς πολλούς. Η αποτυχία από την Καμπάλα κόστισε εκατομμύρια και αν γι' αυτό δεν φταίει ο «τιμονιέρης» του αγωνιστικού τμήματος, τότε ποιος; Ο Αναστασίου παρουσίασε απ' το καλοκαίρι μέχρι και τώρα μια ομάδα χωρίς πλάνο, χωρίς χημεία, μια ομάδα «άδεια» αγωνιστικά και ψυχολογικά, έναν Μπεργκ... ξενερωμένο, μια ομάδα που ώρες-ώρες δεν ήξερε τι κάνει στο γήπεδο, δεν μπορούσε να αλλάξει πάσες. Μια ομάδα που προκαλούσε θλίψη... Κι όταν σε όλα αυτά προσθέσεις τον τραγικό μεταγραφικό σχεδιασμό (που βέβαια είπαμε δεν φταίει μόνο αυτός), τότε πόση υπομονή να κάνει κι ο κόσμος; «Λαϊκά δικαστήρια» κάθε φορά στη Λεωφόρο, με τους φιλάθλους να ζητούν το «κεφάλι» του Αναστασίου για τις ντροπές (κυρίως με Καμπάλα). Μια κατάσταση «άρρωστη», με τον Παναθηναϊκό να μην βγάζει την υγεία παλαιότερων χρόνων, να 'χει μείνει στο -8 από την κορυφή, να 'χει μείνει εκτός Ευρώπης, να 'χει μείνει πλέον και χωρίς προπονητή...



Το μαύρο κουτί της Ευρώπης

Μόνο ως Panathinaikos δεν εμφανίστηκε επί Αναστασίου ο Παναθηναϊκός. Αυτό είναι κάτι που του χρεώνεται και που φυσικά έπαιξε ρόλο -με τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Καμπάλα- στο να δημιουργηθεί φέτος το σε βάρος του κλίμα. Το τριφύλλι φάνηκε κατώτερο των περιστάσεων στην Ευρώπη με τον Έλληνα τεχνικό, χάνοντας από κάτι... χωριά ορισμένες φορές. Ήττα στη Λεωφόρο (και μάλιστα με ανατροπή) απ' τη Σταντάρ Λιέγης και εκτός πλέι οφ Champions League. Ήττα στην Πορτογαλία από... κάποια Εστορίλ, στη χειρότερη εμφάνιση ever των πρασίνων, μόλις δύο βαθμοί σε έξι ματς ομίλων του Europa League πέρσι (με Εστορίλ, Ντιναμό Μόσχας και Αϊντχόφεν). Αποκλεισμός από την Κλαμπ Μπριζ φέτος, σχεδόν με κάτω τα χέρια στον επαναληπτικό του Βελγίου και φυσικά το σοκ με τους Καζάκους που όμοιό του δεν είχε γνωρίσει ποτέ ως τώρα η ομάδα. Εξ' ου και η κατρακύλα στη βαθμολογία της UEFA με τον Παναθηναϊκό να 'χει χάσει το πρεστίζ του, να 'χει χάσει την λάμψη του, να 'χει χάσει αυτό που είχαν να υπερηφανεύονται όλοι οι φίλοι του...



Έχασε την μπάλα και ο ίδιος

Προσπαθώντας να βγει απ' το αδιέξοδο, ο Γιάννης Αναστασίου βυθίστηκε ακόμα πιο βαθιά φέτος και ουσιαστικά αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του και τα όσα προσέφερε. Η σύγχυση που βρισκόταν και η πίεση που δεχόταν ήταν τόσο μεγάλη, που ορισμένες φορές απορούσες. Είναι χαρακτηριστικό το χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ. Τόσο οι δηλώσεις του μετά το ματς: «μας έλειψε μόνο το γκολ»... όσο και το ότι στο 37' βγάζει τον τραυματία Λαγό, βάζει τον Ατζαγκούν και στο 46' διορθώνει το λάθος του βάζοντας κόφτη τον Κουτρουμπή και «πετώντας» μια αλλαγή. Έχασε το μυαλό του διαμαρτυρόμενος σχεδόν επί μονίμου βάσεως για τη διαιτησία. Είτε έχεις δίκιο είτε όχι, όταν το κάνεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ, αυτομάτως -και υπάρχουν πολλά παραδείγματα- οδηγείσαι σε λάθος μονοπάτια. Δεν ήχησε καθόλου καλά στα αυτιά του κόσμου που σχεδόν πότε δεν είπε «φταίω εγώ για την εμφάνιση, για την ήττα». Τα κολλήματά του με ορισμένους ποδοσφαιριστές που δεν έβγαιναν σχεδόν ποτέ από την ενδεκάδα (πχ Ατζαγκούν-Πράνιτς) εξίσου του δημιούργησαν «θέμα», τόσο επικοινωνιακό, όσο και καθαρά αγωνιστικό. Στο τέλος της ημέρας, πέραν του Λαγού και του Καρέλη δεν υπάρχει άλλος Έλληνας παίκτης που επί Αναστασίου να έκανε σαφή βήματα προόδου, να έγινε βασικό γρανάζι της μηχανής.

Η... ασυνήθιστη -για Ελλάδα- στήριξη

Από την πρώτη στιγμή ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν λάτρης του Γιάννη Αναστασίου. Τον πίστευε μέχρι εκεί που δεν πάει, τον στήριζε απόλυτα, δεν σκεφτόταν πως ο Παναθηναϊκός θα πορευτεί χωρίς αυτόν. Εξ' ου και τον περασμένο Απρίλιο οι δύο πλευρές επέκτειναν τη συνεργασία τους ως το 2018. Φέτος, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ άσχημα για τον Έλληνα τεχνικό. Κάτι η Καμπάλα, κάτι οι εμφανίσεις της ομάδας δεν του επέτρεπαν να πάρει ανάσα. Σε κάθε ευκαιρία η Λεωφόρος γινόταν ένα «ποτάμι κατακραυγής» για τον Αναστασίου (απ' το καλοκαίρι μάλιστα). Γιούχα, αποδοκιμασίες, συνθήματα. Ένα βαρύ κλίμα, με τον κόσμο να ζητά την απομάκρυνση του Έλληνα τεχνικού. Ο Αλαφούζος όμως ήταν αμετακίνητος στη θέση του: Στήριζε μέχρι κεραίας τον Αναστασίου, δεν έμπαινε καν σε σκέψεις να τον απομακρύνει και τον θεωρούσε ικανό να αντιστρέψει το κλίμα και να φέρει εις πέρας το πλάνο. Κάτι που δεν θυμίζει ιδιαίτερα ελληνικές τακτικές. Μία, δύο, τρεις, πέντε... Δεν πήγαινε άλλο. Χθες το ποτήρι ξεχείλισε μετά τη νέα οργή του κόσμου (και προς το πρόσωπό του) και μπήκε τελεία.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube