Ο αναλώσιμος στρατιώτης Λεμονής και το ρίσκο του Μαρινάκη

Όταν ο Τάκης Λεμονής δεχόταν να επιστρέψει τον περασμένο Σεπτέμβριο στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, ήξερε ότι έχει μπροστά του μια ακόμη πρόκληση-ευκαιρία, όπως και ότι παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο, αφού θεωρήθηκε προσωρινός εξ αρχής. Άλλωστε, δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τη λήξη της τρίτης θητείας του, που έληξε κατά κάποιο τρόπο άδοξα, παρότι κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης του Βαγγέλη Μαρινάκη, που αλλάζει με μεγάλη συχνότητα τους προπονητές (8 στους τελευταίους 18,5 μήνες και συνολικά 14 από το 2010 μέχρι σήμερα), σίγουρα θα… υποπτευόταν ότι και η τέταρτη θητεία του μπορεί να τελείωνε με… βίαιο τρόπο. Τόσα χρόνια στο χώρο, δεν μπορεί επίσης να μην γνωρίζει ότι ο προπονητής είναι το «εύκολο θύμα» όταν κάτι δεν πάει καλά, όπως επίσης ότι οι «στρατιώτες», όπως έχει δηλώσει ότι είναι για τον Ολυμπιακό, είναι αναλώσιμοι. Σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο. Όπως οι προπονητές, ένα πράγμα…

Ανεξάρτητα από το αν ο Τάκης Λεμονής είναι καλός ή κακός προπονητής και από το αν κάνει ή όχι για τον πάγκο του Ολυμπιακού, η ουσία είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» αλλάζουν τεχνικό ηγέτη για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τείνει να γίνει συνήθεια, αφού την τελευταία οχταετία, μόνο το 2011-12, το 2013-14 και το 2015-16 υπήρξε ένας προπονητής από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν.

Θα πει κάποιος ότι από τη στιγμή που η ομάδα πετυχαίνει τον βασικό στόχο της, δηλαδή την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όλα βαίνουν καλώς και το μοντέλο κρίνεται πετυχημένο. Από την άλλη, όμως, μοιάζει αδιανόητο για μια ομάδα που κρίνεται πετυχημένη βάσει τίτλων, έχει ισχυρή διοίκηση και κανένα οικονομικό πρόβλημα, να μην μπορεί να βρει έναν προπονητή, που θα τον εμπιστευθεί απόλυτα και θα του δώσει τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος για πολλά χρόνια. Και όσο αυτό δεν αλλάζει, τόσο θα γίνεται πιο δύσκολη η προσπάθεια να βρεθεί ο επόμενος...

Προφανώς, η συγκεκριμένη αλλαγή δείχνει ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκρινε ότι ο Τάκης Λεμονής δεν θα μπορέσει να πάρει και φέτος το πρωτάθλημα. Ξέρει επίσης ότι η αλλαγή προπονητή, ανεξάρτητα με το όνομα και το βιογραφικό, εμπεριέχει ένα τεράστιο ρίσκο. Ο Όσκαρ Γκαρθία, ο οποίος δεν έχει δουλέψει ξανά στην Ελλάδα, θα πρέπει να ανεβεί ένα… βουνό, έχοντας να διαχειριστεί ένα ρόστερ, που δεν είναι δικό του και πιθανότατα θα εμπλουτιστεί και με νέους παίκτες.

Συν τοις άλλοις, ο ανταγωνισμός για τον Ολυμπιακό είναι φέτος πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δείχνουν ότι… αντέχουν τον πρωταθλητισμό, ενώ στο κάδρο πρέπει να μπει δικαίως και ο Ατρόμητος. Συνεπώς, στη μάχη της κατάκτησης του πρωταθλήματος, κάθε λάθος μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό. Το σίγουρο είναι ότι, μετά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία σε αυτό το χρονικό σημείο, ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι αυτός που θα «χρεωθεί» είτε την επιτυχία, είτε την αποτυχία. Και είναι κάτι που το ξέρει και ο ίδιος…