Ο «13αρης» ΣπορFm και η ζωή στον «πλανήτη» Άρη

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Έχουν περάσει πέντε μέρες από την στιγμή που η κόρνα της γραμματείας στο «Αλεξάνδρειο» ήχησε για τελευταία φορά για την φετινή Α1 μπάσκετ και παράλληλα σήμανε τον αποκλεισμό του Άρη από τα προκριματικά της Ευρωλίγκας. Η λέξη «αποτυχία» μπήκε φαρδιά-πλατιά πλάι στο όνομα του «θεού του πολέμου» και οι ιθύνοντες της ομάδας, έχουν έναν σκόπελο να ξεπεράσουν, ώστε να ορθοποδήσει ο σύλλογος τη νέα περίοδο. Το χειρότερο, μετά τον δεύτερο σερί αποκλεισμό από την κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι ο Άρης του χρόνου. Τι στόχο θα έχει, με πόσα χρήματα θα «χτιστεί» η ομάδα, ποιος θα βάλει τα λεφτά, ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις, ποιος θα είναι προπονητής, ποιοι οι παίκτες και στο δια ταύτα, αν υπάρχει μπασκετική ζωή στον…πλανήτη Άρη.

Ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ, Θανάσης Τζιβελέκης, έχει δηλώσει «παρών», χωρίς όμως να ξεκαθαρίσει με ποιόν τρόπο θα προσφέρει, με αποτέλεσμα τα θέματα των παικτών που θα παραμείνουν ή θα αποχωρήσουν, αλλά και το μέλλον του Αντρέα Ματζόν στην ομάδα να έχει περάσει, προς το παρών, σε δεύτερη μοίρα. Ο Ιταλός τεχνικός, αν και έχοντας στη διάθεσή του μόλις το έκτο-έβδομο μπάτζετ στην κατηγορία, κατάφερε η ομάδα να διεκδικεί την έξοδο στην Ευρωλίγκα έως το τέλος, όμως αυτό δεν αρκεί στον κόσμο των «κίτρινων» και δικαίως. Πολλοί -εκτός των άλλων- του καταλογίζουν αδράνεια στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς με το Μαρούσι και εύλογα, αφού το +11 που είχαν και απώλεσαν οι Θεσσαλονικείς μόλις σε τρία λεπτά πριν το τέλος, δύσκολα «χωνεύεται».

Κάποιοι περίμεναν σαν «λύτρωση» την παραίτηση του Ματζόν, όμως αυτή δεν ήρθε και η απόφαση αποδέσμευσής του είναι δύσκολη, αφού ο ένας χρόνος συμβολαίου του που απομένει, αποτελεί οικονομικό «αγκάθι». Τα λάθη του προπονητή είναι πολλά και τα καλά του άλλα τόσα. Όσοι ασχολούνται με τον Άρη τα γνωρίζουν καλύτερα, αλλά η απορία που έχει γεννηθεί, είναι πως είναι δυνατόν να μην έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο «μεγάλος» πιτσιρικάς, που λέγεται Κώστας Παπανικολάου. Ο πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Εφήβων το καλοκαίρι, αποτελεί ένα ακατέργαστο διαμάντι στις τάξεις της ομάδας, η οποία θα έπρεπε ήδη να «χτίζει» πάνω στο ταλέντο του το μέλλον.

Πλέον, ο Άρης καλείται να ψάξει την ταυτότητά του άμεσα. Η περυσινή αποτυχία δεν στοίχισε τόσο πολύ όσο φέτος και αυτό φαίνεται από την αντίστοιχη εικόνα που είχε η ομάδα που φαινόταν δυνατή, παρά το στραπάτσο. Οι έχοντες εξουσία στην ΚΑΕ, θα πρέπει τις επόμενες ημέρες να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους, διότι ο αγνός φίλος του Άρη και του μπάσκετ γενικότερα, ανησυχεί και πολύ μάλιστα. Θέλει τους «κίτρινους» ανταγωνιστικούς και έτοιμους να διεκδικήσουν ξανά αυτό που τους αναλογεί. Σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος στο ξεκαθάρισμα των προθέσεων των διοικούντων, η απειλή της διάλυσης -ήδη ο Τσαλδάρης δείχνει να μετακομίζει και μοναδική θετική εξέλιξη ήταν η παραμονή του Μπετς- και της…κατάντιας που επικρατεί λίγα χιλιόμετρα μακριά, στην Πυλαία και τον ΠΑΟΚ, δεν θα αργήσει να φανερώσει τις συνέπειες της.

Τα δεκατρία χρόνια της…ζωής μας

Ομολογώ πως τα γενέθλια και οι επέτειοι δεν είναι το καλύτερό μου. Ένα περίεργο συναίσθημα μελαγχολίας με κυριεύει. Ναι μεν χαίρομαι, ανταλλάσω ευχές, τρώω τα καθιερωμένα…γλυκά, αλλά η σκέψη είναι κυρίως απολογιστική και αφιερώνω το μεγαλύτερο κομμάτι της, στο πως ο προηγούμενος χρόνος θα λειτουργήσει εποικοδομητικά στην εξέλιξη μου ως άνθρωπος, ως φίλος και ως επαγγελματίας. Σε ότι αφορά τον τελευταίο τομέα, η ζωή -Χρήστο Σωτηρακόπουλε σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς- μου έδωσε τα τελευταία περίπου έξι χρόνια την μεγάλη ευκαιρία και τύχη να εργάζομαι στον Σπορ Fm 94,6. Από την πρώτη…λέξη που πληκτρολόγησα στον υπολογιστή για λογαριασμό του σταθμού και έχοντας εργαστεί σε τρία ακόμη ΜΜΕ έως τότε, κατάλαβα πολλά. Έζησα πολλά καλά, αρκετά άσχημα, αλλά το κυριότερο είναι ένα και ήρθε να επιβεβαιώσει την αίσθηση που είχα τα προηγούμενα χρόνια που υπήρξα ακροατής του σταθμού, από το πρώτο δευτερόλεπτο λειτουργίας του.

Ποιο ήταν αυτό; Όλα όσα άκουγα και φανταζόμουν, ήταν αληθινά, αυθόρμητα και αυθεντικά! Προϊόν μιας καλής και μεγάλης ραδιοφωνικής παρέας που είχε αγάπη, μεράκι και όρεξη για τον αθλητισμό. Για ενημέρωση με σεβασμό και συντροφικότητα στον ακροατή. Όπως ανέφεραν σωστά σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι που έχουν αρθρογραφήσει σήμερα με αφορμή τα δεκατρία μας χρόνια, μαζί με τον Σπορ Fm, μεγαλώνουμε και εμείς. Ηλικιακά, όπως είναι φυσικό, αλλά κυρίως επαγγελματικά. Τα όσα βιώνουμε καθημερινά, μας κάνουν καλύτερους σε όλους τους τομείς. Τα όσα έχουμε ζήσει αμέτρητα και σπαρταριστά είτε είναι όμορφα είτε άσχημα. Τα περισσότερα κείμενα που προηγήθηκαν στο site από ανθρώπους πιο έμπειρους και παλαιότερους από μένα στο σταθμό με καλύπτουν απόλυτα.

Το σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια συνεχίζεται και θα εξακολουθήσει, κυρίως, λόγο της αγάπης για αυτό που κάνουμε. Με βασικό όπλο την σκληρή δουλειά και την ταπεινότητα. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στα αφεντικά του σταθμού (Χρήστο Σωτηρακόπουλο, Γιώργο Χελάκη, Γιώργο Δήμα, Μπάμπη Χριστόγλου), για ΌΛΑ όσα έχουν κάνει για μένα, τις ευκαιρίες καριέρας αλλά και κυρίως για την ελευθερία που έχω στο να λέω και να γράφω αυτά που πιστεύω. Είναι το πολυτιμότερο αγαθό που υπάρχει στην δημοσιογραφία και οι συντάκτες αυτό του «μαγαζιού» το απολαμβάνουμε σε τεράστιες ποσότητες. Ιδιαίτερες ευχαριστίες και χρόνια πολλά στον Τάσο Νικολόπουλο, διότι για μένα, που έκανα την αρχή σε εφημερίδα όπου τα δημοσιογραφικά «σεντόνια» κυριαρχούν, το να μάθω να βάζω το «ζουμί» της είδησης σε τρεις-τέσσερις σειρές έγινε πράξη χάρη σε αυτόν. Τι έχουμε περάσει φίλε ε;

Πολλά χρόνια πολλά και ευχαριστώ στους νυν και τέως παροικούντες την αίθουσα σύνταξης, Διονύση, Θανάση, Κωνσταντίνο, Σάντυ, Άρη, Παναγιώτη, Γιώργο και ίσως κάποιους που ξεχνάω. Τον Χρήστο (Ρομπόλη) που μαζί κάναμε τα πρώτα «βήματα» στον ραδιοφωνικό αέρα, αλλά και τον Λάμπρο, τον Κώστα, τον Ανδρέα, τον Γιώργο (Παπαθανασόπουλο), τον…«καλό μεσημέρι Δεσύλα», την Έυη, τον Μπάμπη, τον Μίμη, την Τασία, τον Βαγγέλη (Νέρι), τον Βασίλη και όλα μα όλα τα παιδιά, δημοσιογράφους, παραγωγούς, ηχολήπτες, υπεύθυνους διαφημιστικού και τις κοπέλες στην γραμματεία, που μοιραζόμαστε τα ίδια γραφεία και εργαζόμαστε για να φτάνει στα αυτιά και τους υπολογιστές σας αυτό το αποτέλεσμα.

Y.Γ.: Κόουτς, εγώ ποδόσφαιρο δεν ξέρω να παίζω για να τεθώ υπό τις οδηγίες σου. Με κέρδισε η άτιμη η πορτοκαλί για την οποία επιμένω ότι ενδιαφέρονται περισσότεροι από ότι εκτιμάς...Προτιμώ όμως τις δημοσιογραφικές σου συμβουλές. Σ' ευχαριστώ για αυτά τα υπέροχα χρόνια και για πολλά άλλα. Ξέρεις εσύ...Μακάρι να πάνε όλα καλά. Εγώ το πιστεύω και το εύχομαι...

Χρόνια μας πολλά με υγεία και επιτυχίες!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com