Ντρισμπιώτη στον bwinΣΠΟΡ FM: «Δεν παραπονιέμαι, θέλω να τελειώνει η προπόνηση να πάω για δουλειά»

Η φετινή σεζόν της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη ήταν... όνειρο. Η έμπειρη δρομέας κατέκτησε την 4η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 35χλμ και δύο χρυσά μετάλλια (35χλμ και 20χλμ) στο Ευρωπαϊκό, επιβεβαιώνοντας πως ανήκει στην ελίτ του βάδην.

Λίγες μέρες μετά τον θρίαμβο στο Μόναχο, μίλησε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 για τη διαδρομή που διήνυσε για να φτάσει ως τις τεράστιες επιτυχίες και την παράλληλη ενασχόλησή της με το μεζεδοπωλείο που διατηρεί η οικογένειά της στην Καρδίτσα.

Όπως ανέφερε, η πορεία της στο Παγκόσμιο της απέδειξε πως είναι εφικτό το μετάλλιο στο Μόναχο -παρότι δεν πίστευε ότι θα είναι το χρυσό. Παράλληλα, ξεκαθάρισε πως το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει ξεκούραση: «Θα γυρίσω στη δουλειά μου. Λείπω καιρό, πρέπει να ξεκουραστούν και οι άλλοι που ήταν πίσω όσο έλειπα. Ίσως πάρω ένα διήμερο για να ξεκουραστώ».



Αναλυτικά, όσα είπε στην εκπομπή Fast and... curious με τον Μιχάλη Τσόχο στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6:
Για το ότι πέφτουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας στις επιτυχίες: «Εμείς χρειαζόμαστε τα φώτα μόνο τότε, τον υπόλοιπο καιρό χρειαζόμαστε σκιά για να κάνουμε προπονήσεις. Έτσι πρέπει να γίνεται μάλλον, για να κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει και να αφοσιωνόμαστε σε αυτό».

Για τους λόγους που επέλεξε την ενασχόληση με το βάδην: «Με επέλεξε το αγώνισμα, δεν το επέλεξα. Έχω περάσει από διάφορα αθλήματα, στα 14 περίπου επέλεξα το βάδην. Δεν μου άρεσε στην αρχή, αλλά όταν πήρα το πρώτο μου μετάλλιο το αγάπησα».

Για το αν είχε όνειρο από μικρή τις διακρίσεις: «Ξεκίνησα γιατί ήμουν ζωηρό παιδί και έπρεπε να κουράζομαι για να κοιμάμαι. Δεν είχα τη φιλοδοξία, δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να πάω σε μεγάλη διοργάνωση. Το 2012 έβλεπα τους Ολυμπιακούς και έλεγα τι ωραία θα ήταν. Είχα ξεκινήσει ξανά τότε και δεν πίστευα ότι θα είμαι τον επόμενο χρόνο στο παγκόσμιο. Δεν το είχα σκεφτεί από μικρή ηλικία ότι θα μπορούσα να το καταφέρω».

Για την πρώτη συμμετοχή της σε παγκόσμιο πρωτάθλημα: «Ήμουν καλή αθλήτρια για την Ελλάδα. Όταν είσαι ο πρώτος Έλληνας ξέρεις ότι κάτι θα μπορείς να κάνεις και έξω. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που μπορούσα να είμαι σε μεγάλη διοργάνωση. Μου αρέσει στον τελικό αγώνα της χρονιάς να μπορώ να φέρνω το καλύτερο αποτέλεσμα. Αγωνιζόμουν με το εθνόσημο στο στήθος, δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνω τη μεγαλύτερη προσπάθεια»

Για τα 35χλμ: «Είναι αγώνισμα των τελευταίων ετών. Πριν υπήρχε το 50άρι. Δεν θα ήθελα να τρέξω 50άρι, είναι πολύ δύσκολο. Το σώμα καταπονείται πολύ με το βάδην. Τα 35χλμ είναι απόσταση που είναι θεαματική, μπορεί να την παρακολουθήσει ο κόσμος κι εμείς μπορούμε να την κάνουμε με μεγαλύτερη ευκολία. Μου ταιριάζει, όπως και τα 20χλμ. Ακόμα περνάει η μπογιά μου και στο 20άρι, νόμιζα ότι δεν ήμουν τόσο γρήγορη πια, αλλά αυτός ο αγώνας μου απέδειξε ότι μπορώ να κάνω μεγαλύτερα πράγματα»

Για το πώς είναι η καθημερινότητά της στις προπονήσεις: «Πάντα κοιτάζουμε τον επόμενο στόχο. Ξεκινάμε από το καλοκαίρι και κάνουμε τον σχεδιασμό μας. Στην αρχή της χρονιάς κάνουμε την πρώτη προετοιμασία. Ξεκινάμε σε ρυθμούς και κάνουμε μια προετοιμασία 6 εβδομάδων με πολλά χιλιόμετρα .Από 10 έως 40 χλμ έχει μια προπόνηση τη μέρα. Μπορεί να ασχολούμαι από 4 έως 7 ώρες, ανάλογα. Κάνω ένα κομμάτι προετοιμασίας στην Καρδίτσα, στον περιφερειακό δρόμο. Θα με δείτε παντού εκεί, γύρω γύρω».

Για το τσιπουράδικο: «Είναι η δουλειά μου εκεί. Ο κόσμος θα πει αν είναι καλό. Μας αγαπάει ο κόσμος, έρχεται, άρα κάτι σημαίνει. Όταν ξεκίνησα αθλητισμό το 2012 είχα πει ότι δεν θα αλλάξω τίποτα στη ζωή μου, για να είμαι ο εαυτός μου. Πριν δούλευα πάρα πολύ, συνέχισα να κάνω το ίδιο. Είναι η ρουτίνα μου, δεν μπορώ να την αλλάξω».

Για το αν την πιάνει το παράπονο: «Είμαι πολύ καλά με αυτό. Περιμένω να τελειώσει η προπόνηση για να πάω στη δουλειά μου, μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά. Κι όταν δεν δουλεύω, πηγαίνω και κάθομαι. Σίγουρα, είχα το παράπονο ότι δεν με στηρίζουν ενώ προσφέρω, αλλά δεν πειράζει. Θα ήθελα να στηρίζεται το αγώνισμα περισσότερο. Υπάρχουν νέα παιδιά που δεν έχουν τη δύναμη που έχω. Θέλουν κάποιον να τους στηρίζει. Εγώ έχω τη δύναμη και τους ανθρώπους γύρω μου. Αν υπήρχε κάποιος να δώσει σε αυτά τα παιδιά τη δύναμη να στηρίξουν το όνειρό τους... Δεν αρκεί ο χορηγός, χρειάζεται και ένα τηλέφωνο, κάποιος να σε ρωτήσει πώς πήγε η προπόνηση. Λείπει το ενδιαφέρον. Δεν πληρώνεται αυτό».

Για τα δύο μετάλλια στο Ευρωπαϊκό: «Από το Παγκόσμιο πήγα ως τέταρτη παγκόσμια πρωταθλήτρια. Μεγάλη συγκίνηση, ήταν απίστευτο. Είχα προετοιμαστεί πολύ καλά. Δεν ήμουν έτοιμη να ανέβω στο βάθρο, αν ήμουν θα είχα ανέβει. Σου δίνει κίνητρο ένας τέτοιος αγώνας. Χάρηκα τόσο πολύ που δεν είπα ποτέ κρίμα που δεν πήρα μετάλλιο. Δεν το μπορούσα, δεν ήμουν έτοιμη. Ούτε σωματικά, ούτε το μυαλό μου ήταν έτοιμο. Ήμουν η πρώτη Ευρωπαία και είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση στο Ευρωπαϊκό. Ήρθα έτοιμη για ένα μετάλλιο. Δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να πάρω το χρυσό. Ήξερα τη συνδιεκδικήτρια του χρυσού και την είχα κερδίσει στο Όρεγκον τρεις βδομάδες πριν. Βασιζόμενη ότι μπορώ να χειριστώ μια τέτοια κούρσα, ήμουν σίγουρη πως αν μείνω μαζί της θα μπορέσω να την κερδίσω. Έτσι έγινε».

Για τα επόμενα σχέδια: «Δεν θα κάνω διακοπές , θα γυρίσω στη δουλειά μου. Λείπω καιρό, πρέπει να ξεκουραστούν και οι άλλοι που ήταν πίσω όσο έλειπα. Ίσως πάρω ένα διήμερο για να ξεκουραστώ».

Για το πώς περιμένει την επιστροφή της στην Καρδίτσα: «Εγώ θα κρυφτώ στην κουζίνα να μη με βλέπει κανείς. Το ενδιαφέρον του κόσμου είναι τόσο μεγάλο, θέλουν να μάθουν τα πάντα, με αγαπούν πολύ. Είμαι από παιδί εκεί μέσα. Όταν γυρίζω θέλουν να μάθουν τα πάντα, την εμπειρία μου. Όταν βγαίνω να σερβίρω μπορεί να κάτσω και μισή ώρα σε κάθε τραπέζι. Δημιουργώ πρόβλημα στην κουζίνα. Είναι πολύ όμορφο να έρχεται ο κόσμος για σένα. Είναι φοβερό».