Ντόρτμουντ… uber alles!

«Σταχτοπούτα» δεν τη λες. Μέχρι και την κούπα έχει ξανασηκώσει.

Ούτε και «περπατημένη» τη λες. Είχε χρόνια (από το ’97) να κάνει… κεφάλια να γυρίσουν στο Champions League.

Αυτή είναι όμως και η γοητεία της Μπορούσια Ντόρτμουντ:

Σαν γνήσια καψούρα (ποδοσφαιρική στην περίπτωσή μας) δεν μπορείς να εξηγήσεις ακριβώς πώς σου συνέβη φέτος.

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Διότι δεν γίνεται ν’ αγαπάς την μπάλα και να μην ένιωσες… σκιρτήματα με τον ενθουσιασμό που τη χάιδεψε στο γήπεδο. Να μη γοητεύτηκες απ’ τον αγωνιστικό αυθορμητισμό της. Να μη θαύμασες τη σχεδόν πρωτοφανή «κ…λα» (συγγνώμη, δεν υπήρχε καταλληλότερη λέξη) που έβγαλαν τα διαολεμένα πιτσιρίκια της. Κι αν δεν την ερωτεύτηκες μ’ όλα αυτά, σίγουρα δεν αντιστάθηκες μαθαίνοντας λεπτομέρειες της -σαν παραμύθι- πρόσφατης ιστορίας της.

Αυτής που μιλά για μια ομάδα που έφτασε στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής, αλλά άντεξε. Που αναγκάστηκε να πουλήσει τους καλύτερους παίκτες -μέχρι και το «σπίτι» της- αλλά τελικά σηκώθηκε. Που είδε τους οπαδούς της να πικραίνονται, αλλά να μην την εγκαταλείπουν ποτέ.

Και σαν ανταμοιβή του θεού του ποδοσφαίρου -οκτώ χρόνια από τότε που το αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ κατακλυζόταν από πιστωτές της ομάδας που θ’ αποφάσιζαν για τα χρέη 150 εκατ. ευρώ- εκείνο του Λονδίνου ετοιμάζεται να υποδεχθεί ατέλειωτα καραβάνια «πιστών» της που θα τη συνοδεύσουν στο ναό του «Γουέμπλεϊ».

Άλλωστε, το θρυλικό πέταλό τους στο «Βεστφάλεν» είχε προειδοποιήσει από νωρίς ότι «βλέπει» κούπα. Κι ότι οι αντίπαλοι που θα βρίσκονταν στο δρόμο του συλλόγου μόνο με… κιάλια θα μπορούσαν να δουν κάτι παρόμοιο…



Και η ίδια η ομάδα όμως είχε φροντίσει να στείλει από νωρίς το μήνυμά της. Απ’ τη φάση των ομίλων ακόμα. Τότε που -κάνοντας τον Χαρτ να μοιάζει σούπερ ήρωας και τη Μάντσεστερ Σίτι υπερτυχερή που πήρε ισοπαλία στην έδρα της- τρόμαξε για πρώτη φορά την Ευρώπη…



Πέρασε καιρός όμως από τότε. Στο πρωτάθλημα τα πράγματα δεν πήγαιναν το ίδιο καλά με τα δυο προηγούμενα χρόνια (όταν σήκωσε την κούπα). Ο Γιούργκεν Κλοπ και τα πιτσιρίκια του, όμως, συνέχιζαν να δουλεύουν. Με όρεξη, σχέδιο και πρωτοποριακές μεθόδους όπως το περίφημο «Footbonaut»…



Αν το «κουτί» όμως είναι μια ακόμα απ’ τις αποδείξεις της εκπληκτικής δουλειάς του Κλοπ, η πρώτη απόδειξη πως ο… Μεγαλοδύναμος σκοπεύει να τη δικαιώσει ήρθε στο δεύτερο προημιτελικό με τη Μάλαγα (κι αφού προηγουμένως είχε καθαρίσει με συνοπτικές διαδικασίες τη Σαχτάρ).

Τότε που στο 91’ οι παίκτες του βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο. Και στο 94’ -μετά από δυο γκολ στις καθυστερήσεις- βρίσκονταν με χέρια και πόδια στα… κάγκελα της εξέδρας!



Για να διεκδικήσει όμως το στέμμα της πρωταθλήτριας, η Ντόρτμουντ έπρεπε να κλέψει -λέει- εκείνο της «βασίλισσας» Ρεάλ. Ή κάπως έτσι το είπαν στον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Κι εκείνος… εξαγριώθηκε! Με αποτέλεσμα να της το πάρει μαζί με το σκαλπ!

Τόσο εμφατικά (παρά το άγχος του τελευταίου δεκαλέπτου στη Μαδρίτη) ώστε η χειραψία που έτεινε ο Ζοσέ Μουρίνιο στον Κλοπ να περιέχει… ένα μόλις δάχτυλο λιγότερο απ’ τα τεμάχια που εισέπραξε στο «Βεστφάλεν».



Και κάπως έτσι, η Ντόρτμουντ έφτασε ένα βήμα πριν την κορυφή της Ευρώπης. Ο Ρόμαν Βάιντενφελερ (που έζησε μαζί της όλες τις δύσκολες στιγμές) ένα βήμα πριν ολοκληρώσει τη διαδρομή κόλαση-παράδεισος. Ο Ματς Χούμελς μπροστά στην υποχρέωση να σταματήσει την πιο φορμαρισμένη επίθεση του κόσμου. Οι Λεβαντόφσκι και Ρόις απέναντι στην πρόκληση των γλυκύτερων γκολ της ζωής τους.

Και όλα τα υπόλοιπα παιδιά του Γιούργκεν Κλοπ αντιμέτωπα με την αντίπαλο που ανέκαθεν πρωταγωνιστούσε (ως χαμένη) στις φαντασιώσεις των οπαδών του συλλόγου. «Μια ομάδα, ένα παιχνίδι, ένα όνειρο», όπως περιγράφει και το εξαιρετικό video που ετοιμάστηκε ενόψει του μεγάλου τελικού του Σαββάτου…