Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που γεννά καθημερινά διάφορες ιστορίες, οι περισσότερες εκ των οποίων αφήνουν κόσμο και… κοσμάκι, με το στόμα ανοιχτό. Πόσω μάλλον όταν μπλέκονται και άλλοι παράμετροι στη μέση! Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων, αυτό του πρώτου σκόρερ της Λέστερ και της Premier League, του Τζέιμι Βάρντι, ο οποίος πριν κάμποσα χρόνια, δούλευε για να καταφέρει να συντηρήσει τον εαυτό του και την ίδια ώρα, πάλευε σε μια ερασιτεχνική ομάδα να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, κλωτσώντας το τόπι!
Ωστόσο, δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα -προς μίμηση- από το φετινό πρωτάθλημα της Αγγλίας. Υπάρχει ακόμη μια -παρόμοια- ιστορία, που ελάχιστος κόσμος την γνωρίζει και έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Αυτή του Ντιμίτρι Παγιέ, του 29χρονου μεσοεπιθετικού της Γουέστ Χαμ και το sportfm.gr σας την δίνει στο… πιάτο.
Γράφει ο Γιώργος Τσανάκας
Γεννημένος στο Island of Reunion, ένα μικρό νησί δίπλα στον Μαυρίκιο και σχετικά κοντά στη Μαδαγασκάρη, έμοιαζε εξ’ αρχής αρκετά δύσκολο να παίξει μπάλα. Άλλωστε στην χώρα του, δεν ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός αποτελεί είδος υπό… εξαφάνιση! Ότι έχει βγει από αυτή την περιοχή είναι όλοι κι όλοι δύο αθλητές. Μία ιδιαίτερα πετυχημένη αθλήτρια του καράτε (Lucie Ignace) και ο βερετάνος αρχηγός της Εθνικής Χάντμπολ της Γαλλίας (Jackson Richardson). Συν τις άλλοις, η πατρίδα του είναι γνωστή πάνω απ’ όλα για τα εντυπωσιακά μέρη και τις παραλίες που έχει, για το… καταπράσινο αλλά κυρίως για το ηφαίστειο που υπάρχει, το οποίο δίνει μια ιδιαίτερη ομορφιά στον τόπο.
Ο Παγιέ, βέβαια, είχε φιλοδοξίες για τον εαυτό του. Δεν ήθελε να είναι ένα απλός… ψαράς ή ένας χωρικός, αλλά ένας ποδοσφαιριστής. Κάπως έτσι, το 1999 άφησε τα μέρη του για τη Γαλλία και μία από τις καλύτερες ακαδημίες παγκοσμίως, αυτή της Χάβρης. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια, ωστόσο δεν κατάφερε να στεριώσει. Αιτία, ήταν η πολύ κακή και προβληματική του συμπεριφορά, ενώ και οι προπονητές δεν διέκριναν στον τότε πιτσιρικά κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο και του είπαν πως δεν μπορεί να αγωνιστεί στη δεύτερη (!) κατηγορία της Γαλλίας. Τον είχε χαρακτηρίσει μάλιστα ο προπονητής του στην Χάβρη, ονόματι, Μίκαελ Λεμπαγίφ, «ευπαθή, αδύναμο και παίκτη χωρίς ρυθμό»! Αυτό ήταν! Ο Ντιμίτρι σε ηλικία 16 ετών ήταν ο πιο απογοητευμένος άνθρωπος του πλανήτη. Ήθελε απλώς να γυρίσει στην πατρίδα του για να παίξει μπάλα στο χωριό του. Πράγμα που έγινε, φορώντας τη φανέλα της ΑΣ Εξέλσιορ, με την οποία πανηγύρισε και την κατάκτηση ενός κυπέλλου.
Ο Παγιέ ήταν ένα βήμα πριν σταματήσει τη μπάλα. Το πέρασμά του από τις ακαδημίες της Χάβρης «ήταν μια τραυματική εμπειρία», όπως το είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος. Κάπου εκεί, όμως, μπαίνει στο παιχνίδι η Ναντ, που τον παρακολουθούσε στο πρωτάθλημα της χώρας του και αποφάσισε να του κάνει πρόταση. Ο ίδιος δεν θέλησε να πάει, φοβούμενος μια νέα αποτυχία στη Γαλλία, ωστόσο ο πατέρας του και ο θείος του τον έπεισαν να κάνει μια νέα προσπάθεια. Όπερ και εγένετο! Η μεταγραφή έγινε το καλοκαίρι το ’05 και ο Γάλλος χαφ άρχισε να ξεδιπλώνει στο γήπεδο τις αρετές του. Τι τον είχε βοηθήσει, όμως, να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού του και να μην είναι «ευπαθής, αδύναμος και παίκτης χωρίς ρυθμό»; Μα φυσικά η επιστροφή στην πατρίδα του.
«Μου έκανε καλό που δεν με κράτησαν στη Χάβρη. Πήγα και έπαιξα μερικά χρόνια στο πρωτάθλημα της πατρίδας μου και εκεί έγινα πιο σκληρός, έμαθα πώς να αντέχω στην κλωτσιά αλλά και πώς να τις αποφεύγω», ανέφερε ο Παγιέ! Επειδή, όμως, η φήμη του… κακού παιδιού τον ακολουθούσε παρότι ήταν πιτσιρικάς, το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο είχε ρήτρα αποδέσμευσης, εάν στο πρώτο εξάμηνο είχε υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα. Βέβαια, τα χρήματα που είχε πάρει τότε ως 17χρονος ήταν πολύ λίγα, οπότε θέλοντας να έχει κάποια παραπάνω έξοδα αλλά και να στείλει στους γονείς του, δούλευε στα καταστήματα πώλησης ρούχων, Marks & Spencer.
Το 2007 πήρε νέα μεταγραφή στη Σεντ Εντιέν, καθώς η Ναντ υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία. Πέραν των καλών εμφανίσεων, όμως, ο Παγιέ έδειξε ξανά το… κακό του πρόσωπο. Μετά από μια ήττα από την Τουλούζ, ο νυν παίκτης της Γουέστ Χαμ τα είχε με τον συμπαίκτη του, Μπλεζ Ματουιντί. Η παρεξήγησε δεν άργησε να γίνει, ο Παγιέ δεν ήθελε και πολύ να… φορτώσει και κτύπησε με κουτουλιά τον νυν άσο της Παρί σεν Ζερμέν. Λίγο καιρό αργότερα δεν άργησαν να τα βρουν!
Τον Ιούλιο του 2011, ο Παγιέ μεταγράφηκε στη Λιλ και δύο χρόνια μετά άλλαξε ξανά ομάδα, μετακομίζοντας στη Μασσαλία και τη Μαρσέιγ, η οποία κατάφερε να τον πάρει την ώρα που ακουγόταν ότι Τσέλσι, Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ τον είχαν στο στόχαστρο. Η δεύτερη χρονιά του με τη φανέλα της Μαρσέιγ ήταν καταπληκτική, ενώ λίγο έλειψε να πετύχει ένα ασύλληπτο στατιστικό στις ασίστ (16), ωστόσο ο Μέσι ήταν ο μόνος που τον πέρασε, έχοντας μία παραπάνω.
Στις 26 Ιουνίου του 2015, η Γουέστ Χαμ ξόδεψε 12 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της. Η πρώτη σεζόν δεν κύλησε όπως θα περίμενε τόσο η ομάδα όσο και ο παίκτης, ενώ ένας τραυματισμός λίγο έλειψε να του κοστίσει τη σεζόν. Μέχρι που φθάσαμε στο παρόν! Έχει πάρει τα… σφυριά από το χέρι και τα οδηγεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ ο ίδιος πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη που αγωνίζεται σε ομάδα του Λονδίνου και έχει θέσει υποψηφιότητα γι’ αυτό του καλύτερου ποδοσφαιριστή της σεζόν στην Premier League.
Όσον αφορά την Εθνική ομάδα; Φυσικά και παίζει με τα χρώματα της Γαλλίας! Άλλωστε και το νησί απ’ όπου κατάγεται, αποτελεί γαλλική αποικία. Έκανε το ντεμπούτο του στις 9 Οκτωβρίου του 2010 κόντρα στη Ρουμανία. Μπήκε στο 86’ στη θέση του Καρίμ Μπενζεμά και έδωσε την ασίστ Γιόχαν Γκουρκίφ για να γράψει το τελικό 2-0. Τρεις μέρες αργότερα, μπήκε ξανά αλλαγή και έδωσε ακόμη μια τελική πάσα στον ίδιο παίκτη, για να σκοράρει ξανά. Το πρώτο γκολ του Παγιέ, πάντως, άργησε να έρθει, αφού το πέτυχε στις 7 Ιουνίου του 2015 στη εντός έδρας ήττα με 4-3 από το Βέλγιο σε φιλικό.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
