Ντι Μαρία: «Δίνω τη ζωή μου για την Αργεντινή, άξιζε κάθε φορά που χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο»

Λύτρωση ή αλλιώς η απαλλαγή από κάποιο δεινό, από κάποια κατάσταση που προκαλεί πόνο, δυσάρεστα συναισθήματα και ψυχική φθορά για ένα ταξίδι προς μία πραγματικότητα διαφορετική. Εκείνη της δικαίωσης, εκείνη που αναγνωρίζει κάθε θυσία και κάθε σταγόνα δακρύων, χαρίζοντας σου την σπουδαιότερη ανταμοιβή.

Για την Εθνική Αργεντινής και τον Άνχελ Ντι Μαρία οι βραδιές του πόνου και της απογοήτευσης ήταν τόσες πολλές και τόσο έντονες, που θα πίστευε κανείς πως ακόμα και η δική τους αλύγιστη θέληση και λαχτάρα για ένα τρόπαιο, θα είχε τσαλακωθεί με τρόπο ανεπανόρθωτο.

Ο δικός τους δρόμος για τη λύτρωση έπρεπε πρώτα να διανύσει μια σειρά από μονοπάτια δύσβατα, γεμάτα εμπόδια και αναποδιές. Για παραπάνω από μία δεκαετία τα κατσουφιασμένα «αλμπισελέστε» πρόσωπα θα τέσταραν τις αντοχές όλων.

Για τον Άνχελ Ντι Μαρία όμως, κάθε θυσία, κάθε δάκρυ και κάθε λεπτό απογοήτευσης, αποτελούσε ένα θεϊκό σημάδι ότι δεν πρέπει να τα παρατήσει, ότι δεν πρέπει να σταματήσει να κάνει αυτό που του είχαν διδάξει όταν ακόμα ήταν παιδάκι, να δίνει δηλαδή μέσα στο χορτάρι για την Αργεντινή ακόμα και την ίδια του τη ψυχή.

Ο 35χρονος παίκτης της Γιουβέντους που σκόραρε το δεύτερο γκολ της Αργεντινής στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στη Γαλλία μίλησε στο ESPN και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην κατάκτηση του Μουντιάλ του Κατάρ, στις δύσκολες νύχτες της κριτικής, στον Λιονέλ Μέσι, τον Λιονέλ Σκαλόνι , τον Ντιέγο Μαραντόνα και τις επόμενες διοργανώσεις που ακολουθούν.

«Πάντα έδινα τη ζωή μου για την εθνική Αργεντινής, αυτό το φινάλε ήταν σαν ταινία»

«Η αλήθεια είναι πως νιώθω, πως όλες οι θυσίες μου, όλες οι φορές που χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο, άξιζαν τον κόπο. Κάθε φορά που έπρεπε να αντιμετωπίσω την κριτική, είχα την υποστήριξη της οικογένειας μου, ποτέ δεν ξέχασα ότι με δίδαξαν ως παιδί. Αυτό μου έδωσε την δύναμη να συνεχίσω να παλεύω και να μην σταματήσω. Πάντα έδινα τη ζωή μου για την εθνική ομάδα της Αργεντινής και τελείωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σαν ταινία».

«Η κόρη μου, μου έλεγε μην στεναχωριέσαι κάποια στιγμή θα συμβεί»

«Κάθε φορά που γύρναγα σπίτι μετά από τις ήττες, όταν με αντίκριζε η μεγαλύτερη κόρη μου, μου έλεγε πάντα το ίδιο. Δεν έχεις κάνει κάτι λάθος, μην στεναχωριέσαι, κάποια στιγμή θα συμβεί και όταν κερδίσαμε το πρώτο μας τρόπαιο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και γύρισα πίσω μου είπε το είδες; Επιτέλους συνέβη, ήμουν σίγουρη ότι μπορούσατε να κερδίσετε με την εθνική Αργεντινής. Τότε συνειδητοποιείς ότι και εκείνοι υπέφεραν μαζί σου και καταλάβαιναν πόσο άσχημα συναισθηματικά ήσουν».

«Το γκολ στον τελικό ήταν σαν ένα αγκάθι που κουβαλούσα από τον τελικό του 2014 και το ξεφορτώθηκα»

«Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα όλα όσα έχω ζήσει, περνούσαν από μπροστά μου, είχα όλη την οικογένεια μου εκεί και αυτό ήταν ό,τι ήθελα περισσότερο. Το να σκοράρω σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν σαν ένα αγκάθι που είχα επάνω στο σώμα μου από το 2014 και πλέον ήμουν έτοιμος να το ξεφορτωθώ».

«Ο Μέσι είναι ο καλύτερος αλλά ο Ντιέγο, έιναι ο Ντέγο»

«Για μένα ο Μέσι είναι ο καλύτερος αλλά ο Ντιέγο είναι ο Ντιέγο και πάντα θα είναι...του βγάζω το καπέλο, αλλά για τη γενιά μου για όσα έχω δει ο Μέσι είναι ο καλύτερος στην ιστορία. Θα ήταν υπέροχο να ήταν εδώ ο Ντιέγο και να μπορούσε να δει τον Λέο να σηκώνει το τρόπαιο. Τον αγαπούσε πάρα πολύ».

«Ο Σκαλόνι ήρθε πριν τον τελικό με δάκρυα στα μάτια και μας είπε ευχαριστώ που προπονείστε με τόσο μεγάλο πόθο»

«Έκανε τον κάθε παίκτη να πιστεύει πως όλα είναι πιθανά. Ήταν δίκαιος χρησιμοποιούσε πάντα αυτούς που είναι 100% ανταγωνιστικοί και συγκεντρωμένοι. Αντιμετώπιζε τους πάντες σαν ίσο προς ίσο, μόνο ο Μέσι ήταν ανέπαφος. Δύο μέρες πριν τον τελικό πλησίασε κάποιους που δεν είχαν αγωνιστεί πολύ στη διοργάνωση και τους ευχαρίστησε για τον πόθο και την επιθυμία που επιδείκνυαν σε κάθε προπόνηση, χωρίς εσάς δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ εδώ».

«Δεν νομίζω να είμαι στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτή τη στιγμή ονειρεύομαι να αγωνιστώ στο επόμενο Κόπα Αμέρικα»

«Όχι πλέον, δεν νομίζω να είμαι στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τώρα ονειρεύομαι μόνο το επόμενο Κόπα Άμερικα, θέλω να παραμείνω σε καλό επίπεδο, θα είναι πολύ σημαντικό για μένα. Θα κάνω τα πάντα για να είμαι εκεί το 2024. Για τον Λέο είναι διαφορετικό, είναι ο καλύτερος όλων των εποχών και πρέπει να είναι στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο».

Επιμέλεια:Χαράλαμπος Λέσσης