Ντελ Πότρο: «Δεν μπορώ ούτε να κουνήσω τα πόδια μου»

Ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο υπέστη κάταγμα επιγονατίδας το 2019, επέστρεψε και «καπάκι» υπέστη τον ίδιο τραυματισμό, με αποτέλεσμα να ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση του τένις και τα κορτ πριν μερικούς μήνες.

Ο 34χρονος Αργεντινός σταρ μίλησε στα ΜΜΕ της πατρίδας του και αποκάλυψε ότι οι αφόρητοι πόνοι που νιώθει τον εμποδίζουν ακόμα και από το να παίξει τένις. «Σήμερα, μπορώ μόνο να περπατήσω. Δεν μπορώ να κάνω διάδρομο, δεν μπορώ να ανέβω σκάλες χωρίς να πονέσω. Δεν μπορώ ούτε να οδηγήσω μεγάλες διαδρομές χωρίς να κάνω διάλειμμα και να τεντώσω τα πόδια μου. Αυτή είναι η πραγματικότητά μου. Είναι δύσκολη και λυπηρή, όμως πάντα προσπαθώ να βελτιώσω την κατάστασή μου. Η νέα πρόκλησή μου είναι να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ακόμα και ψυχολογικά, παρά τα προβλήματά μου».

Αν και συνεχίζει τις θεραπείες, καμία δεν τον έχει βοηθήσει και ο ίδιος αισθάνεται άσχημα ψυχολογικά. «Πρόσφατα, βρέθηκα στην Ελβετία και είδα άλλον γιατρό. Η θεραπεία προτάθηκε σε μένα από πολλούς τενίστες, όμως δεν είχες φέρει ακόμα θετικά αποτελέσματα. Φανταστείτε πώς είναι έπειτα από κάθε απόπειρα θεραπείας ή χειρουργείο, την αναστάτωση που αισθάνομαι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Ως συνήθως, αυταπατώμαι, ελπίζω, έχω πίστη σε κάθε νέα θεραπεία που δοκιμάζω και, όταν αυτή αποτύχει, το πλήγμα είναι ισχυρό. Για τριάμισι χρόνια, παρά τις πολλές επεμβάσεις και τις θεραπείες, πάντα συνέβαινε το ίδιο».

Το τέλος μιας καριέρας με 22 τίτλους μόνο εύκολο δεν ήταν. «Το μυαλό μου δεν μπορεί να αποδεχτεί τη ζωή χωρίς το τένις. Δεν είχα ήπια μετάβαση. Δεν μπορούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου και δεν είχα ιδέα τι κάνουν άλλοι τενίστες που περνούν αυτήν τη διαδικασία. Ήμουν το Νο 3 στον κόσμο. Μετά, ξαφνικά, έσπασα και τα δύο πόδια μου. Και είμαι εδώ χωρίς τίποτα. Όλον αυτόν τον καιρό επιχειρούσα να αναρρώσω, όπως έκανα με κάθε άλλον τραυματισμό, μέχρι που στο Μπουένος Άιρες είπα "αρκετά". Και από το Μπουένος Άιρες βρήκαν τον εαυτό μου και είμαι ακόμα εδώ, στη φάση της επεξεργασίας, να αναρωτιέμαι πως θα μπορούσαν να έρθουν καλύτερα τα πράγματα».