Ντε Ρόσι: «Μια νίκη πολύ… Ρόμα, παραλίγο να πάθουμε καρδιακό - Κρατιέμαι να μην πηδήξω στην κερκίδα»

Ρεσιτάλ έδωσε στη συνέντευξη Τύπου μετά την επική πρόκριση της Ρόμα επί της Φέγενορντ στα πέναλτι ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι.

Ο Ιταλός τεχνικός των «τζαλορόσι» δήλωσε πως ο τρόπος που ήρθε η πρόκριση ήταν πολύ… Ρόμα, αφού παραλίγο να προκληθούν πολλαπλά καρδιακά. Την ίδια ώρα, τόνισε πως κρατιέται για να μην πηδήξει στην κερκίδα, όπως έκανε στα 25 του ως ποδοσφαιριστής.

«Είναι υπέροχο να θυμόμαστε όλα όσα συνέβησαν απόψε. Ήταν η πρώτη μου ευρωπαϊκή βραδιά στη Ρώμη σε αυτόν τον ρόλο. Είμαι πολύ χαρούμενος που τελείωσε έτσι, πιστεύω ότι το άξιζε λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα κάναμε σε όλο τον αγώνα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο», ήταν το αρχικό του σχόλιο για τον αγώνα.

«Ήταν ένας πολύ ρομανίστα τρόπος νίκης, προκαλώντας καρδιακά επεισόδια! Νομίζω ότι αποτινάξαμε λίγο τη μοιρολατρία. Δεν είμαστε τα ασχημόπαπα, αρχίζουμε να κερδίζουμε, είμαστε μια καλή ομάδα σε ένα υπέροχο γήπεδο, είμαι ευχαριστημένος», συνέχισε.

Για τον Σβίλαρ που έβγαλε δύο πέναλτι και χάρισε την πρόκριση στην ομάδα του: «Είναι δυνατός γιατί τώρα έχει υποστήριξη από όλη την ομάδα, παίζει πιο τακτικά και υποστηρίζεται επίσης από τον Ρουί Πατρίσιο, ο οποίος είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, θέλω να το επισημάνω. Ξέρω ότι οι άνθρωποι λένε ότι τα πέναλτι είναι λοταρία, αλλά δεν είναι μόνο τύχη, γιατί δουλεύει σκληρά, μελετά τους αντιπάλους, έχει γρήγορα αντανακλαστικά, οπότε ξέρει τι κάνει και αυτό φέρνει την τύχη στο πλευρό σου».

Για τους πανηγυρισμούς στο φινάλε μπροστά στο πέταλο των οργανωμένων: «Έπρεπε να ευχαριστήσω τους οπαδούς. Νιώθω λίγο ντροπή που το κάνω τώρα ως προπονητής, ήταν πιο εύκολο όταν ήμουν παίκτης, αλλά με κάλεσαν. Ακόμη και πριν από τον αγώνα, όταν ήμασταν στο λεωφορείο εδώ, μόλις πάτησα το πόδι μου στο έδαφος, υπήρχε τόσος κόσμος. Μας έδωσαν τέτοια υποστήριξη και στοργή, μια τεράστια αγάπη ξεχύθηκε. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμος και μετριοπαθής, αλλά δεν θέλω να πιστεύουν ότι έχω αλλάξει πάρα πολύ. Κρατιέμαι να μην πηδήξω στην κερκίδα όπως έκανα στα 25 μου, επίσης γιατί δεν θα μπορούσα να φτάσω τώρα!».