Νιώθεις πως κυκλοφορεί ακόμη ανάμεσά μας...

Παραμένει ο πιο πετυχημένος Ελληνας προπονητής όλων των εποχών. Ο Λάκης Πετρόπουλος δεν πήρε ποτέ τα εύσημα που του αντιστοιχούσαν για μία καριέρα γεμάτη τίτλους. Δεκαεννιά χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατό του σε αγώνα παλαιμάχων του Παναθηναϊκού στην Αμερική η ανάμνηση από την παρουσία του είναι έντονη σαν να κυκλοφορεί ακόμη ανάμεσά μας. Τελευταία φορά τον είχα συναντήσει στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, σε μία εκδήλωση το βράδυ της 8ης Ιουνίου 1996. Ήταν η μέρα που εξέπεμπε για πρώτη φορά ο ΣΠΟΡ FM.

«Μου άρεσε το ύφος και το στυλ του σταθμού. Μόνο που χρειάζεται και λίγη ξένη μουσική» μου έλεγε ο Λάκης με το μειλίχιο ύφος του, που αποτελούσε σήμα κατατεθέν! Είχε δίκιο. Όπως και για το ποιος θα έπαιρνε το Euro που άρχιζε εκείνη την μέρα. «Η Αγγλία ήρθε η ώρα να κάνει την υπέρβαση» του είπα. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι: «Η Γερμανία θα είναι η νικήτρια. Έχει περισσότερη ποιότητα». Τα γεγονότα τον δικαίωσαν πανηγυρικά.

Ήταν πανέξυπνος. Χρειαζόταν να του μιλήσεις λίγα λεπτά για να το καταλάβεις. Τα μάτια του σε περιεργάζονταν όση ώρα μιλούσες. Ένιωθες πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον ξεγελάσεις.

Έπαιξε μπάλα στην καριέρα του, αλλά έμελλε σαν προπονητής να κάνει το άλμα. Στον Παναθηναϊκό το 1968 δημιούργησε τις βάσεις για την ομάδα που έφτασε στο Γουέμπλεϊ το 1971. Έκανε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου το '69 και το '70 πήρε και πάλι τον τίτλο με χαρακτηριστική άνεση. Κάποια στιγμή δούλεψε ταυτόχρονα στον ΠΑΟ, στον Βύζαντα Μεγάρων και στην Εθνική ομάδα! Μάλιστα παραλίγο να οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970.

Αν είχε αναλάβει στη θέση του Νταν Γεωργιάδη νωρίτερα πιθανόν και να τα είχε καταφέρει. Με τις δικές του οδηγίες η ομάδα διέλυσε 4-1 την Ελβετία και στη συνέχεια έμεινε στο 1-1 στο Βουκουρέστι με τη Ρουμανία αποκλειόμενη μόλις για έναν βαθμό!

Το 1972 ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Ήταν μία απόφαση που δεν άρεσε στους φίλους των «ερυθρολεύκων» λόγω του «πράσινου» παρελθόντος του. Ο αείμνηστος Νίκος Γουλανδρής όμως που έβλεπε την ομάδα του χωρίς τίτλο από το 1967 παρά τα λεφτά που είχε ξοδέψει, επέμεινε και δικαιώθηκε! Ο Ολυμπιακός του Λάκη Πετρόπουλου έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ και δημιούργησε μερικά που παραμένουν ακατάρριπτα! Έμεινε για 58 ματς αήττητος από τον Οκτώβριο του '72 (ήττα 1-0 στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ) μέχρι τον Απρίλιο του '74 (ξανά 1-0 στην Τούμπα). Δέχτηκε τη σεζόν '72-'73 μόλις 13 γκολ βελτιώνοντας το ρεκόρ του Παναθηναϊκού με 15 γκολ από το 1970. Που είχε προπονητή τον... Πετρόπουλο!

Και για όποιον του έλεγε πως αγωνίζεται αμυντικά η καλύτερη απάντηση ήρθε τη σεζόν '73-'74 όταν ο Ολυμπιακός πέτυχε 102 γκολ, απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, συντρίβοντας σε ένα ματς τον Φωστήρα με 11-0 που και αυτό είναι ακατάρριπτο έως και σήμερα.

Το σημαντικότερο για τον Πετρόπουλο ήταν πως έκανε νταμπλ, κάτι που ο Ολυμπιακός δεν είχε πετύχει από τη δεκαετία του 1950. Και επί των ημερών του οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν τις πρώτες αληθινά μεγάλες προκρίσεις τους στην Ευρώπη, πρώτα με την ιταλική Κάλιαρι του διάσημου Τζίτζι Ρίβα το 1972 με δύο νίκες (2-1 και 1-0) και το '74 με την πανίσχυρη Σέλτικ (1-1, 2-0). Η ήττα από την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες με 5-1 θα είχε ανατραπεί αν δεν μεσολαβούσε στην ρεβάνς της Πάτρας ο Ούγγρος Παλοτάι. Το 3-0 με τα γκολ του Γαλάκου θα έπρεπε -και μπορούσε να είναι- εύκολα διπλάσιο, όμως δεν συνέβη και αυτή ήταν η πιο πικρή στιγμή του στον Ολυμπιακό. Όπου με τους οπαδούς δεν τα πήγε ποτέ καλά και πριν ολοκληρωθεί -με ακόμη ένα νταμπλ- η σεζόν 74-75 αποφάσισε να αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι.

Δούλεψε ξανά στην Εθνική ομάδα, στον ΠΑΟΚ και στον Παναθηναϊκό αλλά ενδιάμεσα έγινε και ο πρώτος Ελληνας τεχνικός που εργάστηκε στο εξωτερικό. Η βελγική Σερκλ Μπριζ τού πρότεινε ένα μυθικό συμβόλαιο το 1977, αλλά η νοσταλγία του για την Ελλάδα τον ανάγκασε να επιστρέψει, ενώ τον ήθελαν αρκετές ομάδες.

Το '81 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απογοητευμένος -όπως κάποτε ο Γουλανδρής- για τα λεφτά που πετούσε δεξιά και αριστερά χωρίς να παίρνει κάποιον τίτλο τον φώναξε πάλι στην Παιανία. Έμοιαζε ακόμη ένα σίγουρο νταμπλ με το «τριφύλλι» να οδηγεί την κούρσα με έξι πόντους διαφορά, αλλά ο Ολυμπιακός μπόρεσε να καλύψει το χάντικαπ και να πάρει τον τίτλο στο μπαράζ του Βόλου. Το Κύπελλο επί της Λάρισας με 1-0 ήταν πάντως ο πρώτος τίτλος της εποχής Βαρδινογιάννη και ο τελευταίος του ίδιου.

Τις μέρες του Μουντιάλ του 1994 όταν όλοι βγήκαν να κατασπαράξουν τον Παναγούλια και τους παίκτες ο Πετρόπουλος προς τιμήν του αρνήθηκε κάθε δήλωση! Καλεσμένος στην εκπομπή του Mega «Λεπτό προς λεπτό» στο ξεκίνημα της περιόδου 92-93 είχε προβλέψει την πρόκριση στα τελικά, εξηγώντας τη συμβολή του Αλκέτα στις επιτυχίες. Όταν ήρθαν ταστραβά, λοιπόν, θεωρούσε υποκριτικό να καταφερθεί εναντίον του!

Σε εκείνη την εκπομπή είχε πει ακόμη πως ο Μπάγεβιτς θα καταρρίψει εύκολα το ρεκόρ των δικών του πέντε τίτλων, κάτι που έγινε στη συνέχεια όταν πια ο Σερβοέλληνας ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Και μιλώντας για τους νέους τεχνικούς είχε σημειώσει τον Γιάννη Κυράστα χαρακτηρίζοντάς τον αληθινό ηγέτη. «Θα κάνει καριέρα ως προπονητής, διότι έχει την ικανότητα να σχεδιάζει τις κινήσεις του».

Ο Λάκης για όποιον δεν τον ήξερε έμοιαζε ελιτιστής. Απόμακρος. Δεν ήταν όμως. Κάθε άλλο. Απλά είχε ένα δίχτυ προστασίας γύρω του που το άνοιγε μόνο αν εμπιστευόταν κάποιον. Θεωρώ τιμή μου που με θεωρούσε φίλο του. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε φτωχότερο από εκείνη την μέρα το 1995 που έφυγε από τη ζωή τόσο πρόωρα!