Αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους πιο εμβληματικούς παράγοντες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Νίκος Καμπάνης έδωσε πολλά όχι μόνο στον Άρη, αλλά και σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.
Γεννήθηκε το 1910 στην Άνδρο και το 1943 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ενεπλάκη επίσημα στα διοικητικά του Άρη το 1952, καθώς ανέλαβε χρέη έφορου στο ποδοσφαιρικό τμήμα, ωστόσο η δράση του ξεκινά από το 1946, όταν σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, οργάνωσε εκδρομή 2.000 φιλάθλων των «κίτρινων» για την τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, το οποίο κατέκτησαν οι «Αρειανοί».
Φύσει ανυπότακτο πνεύμα, δεν δίστασε στιγμή να διατρανώσει με θάρρος την αντίθεση του ενάντια στις δυνάμεις του Π.Ο.Κ (Ποδοσφαιρική Ένωση Κέντρου), όταν θεωρούσε ότι πλήττονταν τα συμφέροντα της αγαπημένης του ομάδας και κατ ‘επέκταση τους πόλης του.
Ήρθε συχνά σε ρήξη με τα κέντρα της πολιτικής εξουσίας, προκειμένου να προασπίσει τις αξίες του συλλόγου που εκπροσωπούσε. Στα δύσκολα, τη στιγμή που οι περισσότεροι δείλιασαν και λιγοψύχησαν, δήλωσε βροντερό «παρών». Την σεζόν 1952- 1953, τότε που ο σύλλογος βρέθηκε μεταξύ σφύρα και άκμονος, μαχόμενος να παραμείνει στην κατηγορία, ανέλαβε επικεφαλής της νεοπαγούς επιτροπής σωτηρίας.
Το μοναδικό κύπελλο
Πρωτεργάτης τους θρυλικής ομάδας του Άρη που είχε στο δυναμικό του τρομερά ποιοτικούς ποδοσφαιριστές όπως τους: Χρηστίδη Πάλλα, Συρόπουλο, Κεραμιδά, Αλεξιάδη, Ναλμπάντη, Σεμέρτζη, Ψηφίδη και πολλούς ακόμη, παρέμεινε στον προεδρικό θώκο επί μια δωδεκαετία με εξαίρεση μικρά διαλείμματα, καθώς και τις περιόδους 1973-1974, 1975-1976.
Επί των ημερών του, ο Άρης κατέγραψε σημαντικές επιτυχίες που μοιάζει δύσκολο να αναβιώσει στο μέλλον. Κορωνίδα αποτελεί φυσικά η κατάκτηση του κυπέλλου το 1970 στο Καυταντζόγλειο υπό την καθοδήγηση του Μίλοβαν Τσίριτς απέναντι στον συμπολίτη ΠΑΟΚ, του μοναδικού μέχρι σήμερα.
«Χρυσός» σκόρερ ήταν ο Κεραμιδάς στο 8’, ενώ για τον «Δικέφαλο του Βορρά» μοιραίος ήταν ο Γιώργος Κούδας που στο 33’ απέτυχε να νικήσει από τα 11 μέτρα το Νίκο Χρηστίδη, αφού έστειλε την μπάλα άουτ.
Λίγο μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, όταν γεύτηκε τους καρπούς των προσπαθειών του, είχε δηλώσει εμφανώς συγκινημένος:
«Είναι τόσο υπέροχες αυτές οι στιγμές που ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Θα είναι φτωχό μπροστά στο μεγαλείο του θριάμβου που πέτυχαν αυτοί οι λεβέντες. Για ένα τέτοιο τεράστιο σύλλογο αξίζει κανείς ακόμα και να πεθάνει».
Παράλληλα, όντας ο διοικητικός ηγέτης των «κιτρίνων» είχε καθοριστική συμβολή στην κατασκευή του πρώτου σκέπαστρου στο γήπεδο «Χαριλάου», που από το 2004 φέρει το όνομα «Κλεάνθης Βικελίδης». Στην αυγή της δεκαετίας του 1970 το γήπεδο αναμορφώθηκε ριζικά, καθώς κατασκευάστηκαν οι κερκίδες 1,5, 6, ενώ το 1969 τοποθετήθηκε για πρώτη φορά χλοοτάπητας
Επίσης, αποτέλεσε δημιουργός και εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Αθλητικά Νέα», η οποία όμως διέκοψε την έκδοσή της μια εβδομάδα, έπειτα από τον θάνατό του.
«Τέτοιος ηγέτης δεν πρόκειται να ξαναπεράσει»
Ο Αλέκος Αλεξιάδης, μεγάλη δόξα του Άρη, είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Goal News» το 2006: «Ο Καμπάνης ήταν ο μεγάλος ηγέτης του Άρη. Τον γνώριζα πολλά χρόνια, ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Έζησα πολλά μαζί του. Τέτοιος ηγέτης δεν πρόκειται να ξαναπεράσει από τον Άρη. Δυστυχώς, τους άφησε πολύ νωρίς… Θα έπρεπε να είναι ακόμα στο σύλλογο, για να είναι ο σύλλογος στη θέση που του αξίζει».
Ο Νίκος Καμπάνης, όπως συνήθιζε, είχε ακολουθήσει τον Άρη στην Κατερίνη, Οι «κίτρινοι» επιβλήθηκαν του Ηρακλή με σκορ 2-0. Έπειτα δίχως να λογαριάσει στιγμή την κούραση που κουβαλούσε παρακολούθησε την επικράτηση του Άρη επί του Παναθηναϊκού με σκορ 67-66, όμως το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Ψάχνοντας το μίτο της Αριάδνης μέσα στο λαβύρινθο της ανείπωτης χαράς, του ενθουσιασμού και της έκστασης, ο ζηλόφθον χάρος θέλησε να τον πάρει πλάι του. Ήταν 13 Φεβρουαρίου του 1977 και από εκείνη την ημέρα έχει αφήσει πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Πλέον, βλέπει την «κιτρινόμαυρη ερωμένη» του, καθισμένος στις κερκίδες του Παράδεισου.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
