· Ενδιαφέροντα συμπεράσματα από το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού στη Λιβαδειά.
· Από τη μία οι σωρηδόν χαμένες ευκαιρίες που πράγματι σου σπάνε τα νεύρα! Με τον γκολκίπερ των γηπεδούχων Μάρκοβιτς να κάνει την Τετάρτη ό,τι έκανε ο Μπρινιόλι την Κυριακή! Με την μπάλα να μην θέλει να μπει (μέχρι που ένα πλασέ του Μπιέλ βρήκε όχι σώμα αμυνόμενου, αλλά τον Ελ Αραμπί!), αλλά και με κάποια τελειώματα του Μπιέλ και του Μασούρα να είναι απογοητευτικά.
· Από την άλλη, επιτέλους ο Ολυμπιακός κέρδισε ένα ματς με 1-0!!! Επιτέλους, πρώτον γιατί έχει να πάρει τρίποντο με 1-0 από ένα διπλό στο Χαριλάου τον περασμένο Μάιο (!) και δεύτερον γιατί φέτος σε έξι παιχνίδια προηγούνταν με 1-0 έως τα τελευταία λεπτά και το αποτέλεσμα ήταν στα πέντε να ισοφαριστεί (1-1) μετά το 90ο λεπτό (!), από Μακάμπι, Σλόβαν, Απόλλωνα Λεμεσού, Φράιμπουργκ, Παναθηναϊκό και στο έκτο να χάσει κιόλας 1-2 δεχόμενος δύο γκολ από τον Άρη στο 76΄και στο 80’.
· Μέχρι τώρα ξέραμε ότι για να κερδίσει παιχνίδι του φέτος ο Ολυμπιακός έπρεπε να βάλει δύο γκολ! Τουλάχιστον χθες στη Λιβαδειά κέρδισε με 1-0. Είναι κάτι κι αυτό, για τη συγκεκριμένη παράμετρο, έστω κι αν μιλάμε για την εκ των ουραγών του πρωταθλήματος. Αν και το σωστό ποδοσφαιρικά, έχοντας προηγηθεί σε καλό σημείο, στο τέλος του α΄ ημιχρόνου (40ο λεπτό το γκολ του Ανδρούτσου), ήταν να κλείδωνε ο πρωταθλητής Ελλάδας το ματς με ένα δεύτερο γκολ τουλάχιστον στις ευκαιρίες του Μπιέλ στο 59’ και στο 67’ και του Μπακαμπού στο 87’.
· Αν ήμουν στη θέση του Μίτσελ θα ψαχνόμουν γιατί στα πρώτα λεπτά του β΄ ημιχρόνου η αντίπαλη ομάδα έγινε αρκετά απειλητική για την εστία του Πασχαλάκη. Πρώτον, γιατί έχει ξαναγίνει και ματαξαναγίνει σε παιχνίδια του Ολυμπιακού. Δεύτερον, γιατί δεν ήταν μακριά από το 1-1 ο Λεβαδειακός είτε στο γυριστό σουτ από εκτέλεση φάουλ ο Πασχαλάκης υποχρεώθηκε σε μία θεαματική, αλλά και αρκετά δύσκολη επέμβαση, είτε στο άστοχο σουτ του Βρακά, προϊόν όμορφης προσωπικής ενέργειας. Τρίτον, γιατί στη συνέχεια ο Ολυμπιακός απειλήθηκε κι από άλλη στημένη φάση, από ένα κόρνερ, με τον Τζημόπουλο να μην στέλνει και…πολύ την μπάλα στην κεφαλιά του.
· Θα ήταν πραγματικά οδυνηρό να ισοφαρίζονταν ο Ολυμπιακός παίζοντας σε ένα μικρό Καραϊσκάκη από τον…37χρονο πλέον Τζημόπουλο, που είναι ρεζέρβα στη Λιβαδειά. Με το θέμα να είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να εμπνέουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη όταν ο αντίπαλος εκτελεί κόρνερ και φάουλ. Όπως να εμπνέουν και μεγαλύτερη απειλή για τον αντίπαλο όταν οι ίδιοι εκτελούν κόρνερ η, φάουλ. Λέγαμε ότι επί Μαρτίνς ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός στα «στημένα», αλλά φέτος έχει ξεπεραστεί κάθε όριο: άμα βάλει γκολ η ομάδα από κόρνερ η, φάουλ συνιστά τεράστια επιτυχία, χωρίς την παραμικρή υπερβολή!
· Στα δύο τελευταία παιχνίδια, με τον Παναθηναϊκό και το Λεβαδειακό, κατανοήσαμε ότι έστω κι αν δεν προέκυψαν γκολ, έχουν δουλευτεί κάποιες κομπίνες στις προπονήσεις. Με τον Χάμες να ψάχνει να βρει άλλοτε για κεφαλιά κι άλλοτε για σουτ τον (ερχόμενο από πίσω) Χουάνγκ και άλλοτε τον Ελ Αράμπι για σουτ. Οι κομπίνες είναι καλές, αλλά τέτοιες που πιάνουν μία φορά στις 100. Πρέπει να βρεθούν, νομίζω, κινήσεις που θα δίνουν την πραγματική δυνατότητα απειλής. Και, κυρίως, να δούμε ένα παίκτη του Ολυμπιακού επιτέλους να παίρνει μία επικίνδυνη για τον αντίπαλο γκολκίπερ κεφαλιά. Όπως για παράδειγμα, αν και ατυχώς εξαίρεση στον κανόνα, εκείνη η κεφαλιά του Μασούρα στη Λεωφόρο, που έδιωξε ο Μπρινιόλι, με την μπάλα να βρίσκει και το οριζόντιο δοκάρι.
· Ας αφήσουμε, όμως, τα σοβαρά κι ας πάμε στα ασόβαρα, στα ανέκδοτα, στα γελοία: χθες στη Λιβαδειά γίναμε μάρτυρες στη φάση του πεντακάθαρου από κάθε παράβαση γκολ του Ολυμπιακού ενός απίθανου σκηνικού, με τον VAR Περράκη και τον AVAR Ψαρρή να ψάχνουν «επί ώρα» μήπως τυχόν ενδεχομένως ίσως (!) υπάρχει κάτι για να ακυρωθεί το τέρμα του Ανδρούτσου! Κανείς, στο μεταξύ, από το Λεβαδειακό δεν διαμαρτυρήθηκε (όπως άλλωστε κανείς στον Παναθηναϊκό δεν είχε διαμαρτυρηθεί ζητώντας πέναλτι στη διεκδίκηση του Άβιλα με τον Ιωαννίδη).
· Όπως προκύπτει από τη μετάδοση του παιχνιδιού, κι από την γραμμή που μας έβγαλαν, μεταξύ άλλων έψαχναν αν υπήρχε οφσάιντ του Ελ Αραμπί, που εν τέλει εντελώς οριακά δεν ήταν οφσάιντ. Ποιο οφσάιντ Αραμπί ρε παιδιά; Θα ξεχάσουμε κι ό,τι ξέραμε; Ναι, ο Αραμπί ήταν μπροστά από τον γκολκίπερ του Λεβαδειακού, αλλά από που κι ως που να ψάχνουμε για οφσάιντ, υπό την έννοια ότι επηρέαζε τον τερματοφύλακα; Ο Αράμπι ήταν σωριασμένος στο έδαφος, σφαδάζοντας και πιάνοντας το πόδι του από το μαρκάρισμα του στόπερ του Λεβαδειακού. Τώρα κάνουμε πλάκα, ότι υπήρχε περίπτωση οφσάιντ; Δηλαδή, τι να κάνει ο Αράμπι, έχοντας δεχθεί κτύπημα από αντίπαλο; Να κάνει μαγικό και να εξαφανιστεί;
· Μην μας τρελάνετε τώρα. Εντάξει, έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό τι γίνεται φέτος, αλλά κρατήστε λίγο τα προσχήματα. Έστω λίγο. Όχι και να βάζει γκολ ο Ολυμπιακός και να είναι σαν να περνάει από την «ιερά εξέταση» του VAR!!! Την στιγμή μάλιστα κατά την οποία δεν είδαμε να σταματάει το παιχνίδι έστω μισό λεπτό, για τα μάτια του κόσμου ρε αδελφέ, στη φάση που ο στόπερ της Λιβαδειάς έβγαλε την μπάλα μέσα από τα δίκτυα. Εκεί δεν υπήρξε ούτε VAR, ούτε AVAR, ούτε χαβιάρ! Εκεί το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικότατα, σαν να μην έτρεχε τίποτα.
· Τέλος πάντων, να δούμε κάτι ωραίο ποδοσφαιρικό. Τον αποχαιρετισμό του Σκάρπα από την Παλμέιρας ως πρωταθλητής Βραζιλίας.
_163529.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
