Νίκησε, κέρδισε χρόνο αλλά όχι και την κλονισμένη εμπιστοσύνη του κόσμου

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Στο ποδόσφαιρο χρειάζεται και η τύχη. Αυτή που δεν είχε ο Άρης με τον Παναθηναϊκό και απώλεσε δυο βαθμούς, την είχε χθες με την Λαμία και ένα ματς που φαινόταν ότι όδευε ολοταχώς για την ισοπαλία, το κέρδισε και μαζί κέρδισε χρόνο και ηρεμία απαραίτητη για να προσπαθήσει να αλλάξει το αγωνιστικό του μομέντουμ. Τολμώ να πω ότι η χθεσινή νίκη ήταν ακόμη πιο σημαντική από αυτή στην Κρήτη.

Ο Άρης δεν ήταν καλός χθες. Για την ακρίβεια δεν ήταν καλός από την μέση και μπροστά γιατί πίσω για πρώτη φορά μετά από καιρό ήταν σοβαρός, χωρίς λάθη και με μηδέν παθητικό. Δεν παρήγαγε, ήταν αργός και προβλέψιμος και ενίοτε κουραστικός. Πρέπει όμως να συνυπολογιστούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αγωνίστηκε χθες ο Άρης. Δεν λέω ότι χαρίζουν άλλοθι, βοηθούν όμως να κατανοήσουμε καλύτερα σε τι… φάση βρίσκεται αυτή την περίοδο το club. Μια ομάδα δίχως αγωνιστικό ρυθμό, με υποτυπώδη προετοιμασία τις τελευταίες δυο εβδομάδες λόγω κακοκαιρίας, με πολλά προβλήματα της τελευταίας στιγμής. Αναγκάστηκε να αγωνιστεί δίχως τους δυο βασικούς αμυντικούς χαφ, δίχως κλασικό φορ και με τον Γιουνές να μπαίνει αναγκαστικά στο τέλος τραυματίας, με συνέπεια να τον χάνει τώρα ο Παντελίδης για τα επόμενα δυο παιχνίδια. Με δυο μόλις στόπερ και άρα χωρίς εναλλακτική σε περίπτωση που κάτι στράβωνε και με την ατυχία να τον «χτυπάει» στο δεκάλεπτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Γκάμα, ενός από τους πιο δημιουργικούς παίκτες του.

Το ακόμη πιο τραγικό; Ο προπονητής αναγκάστηκε να εμπιστευτεί στο βασικό σχήμα ποδοσφαιριστές που έχουν ενημερωθεί ότι δεν υπολογίζονται. Ο Ιντζόγλου μάλιστα εδώ και καιρό «ζαλίζει» το Ρύσιο τρέχοντας γύρω –γύρω μαζί με τον Βίτορ. Τόσο αυτός όσο και ο Βαλεριάνος δεν κορόιδεψαν. Και ο Παυλίδης για όσο αγωνίστηκε προσπάθησε. Δεν φέρθηκαν εγωιστικά. Μπήκαν, έπαιξαν, προσπάθησαν και κέρδισαν τον σεβασμό. Ειδικά ο Βαλεριάνος, στα δικά μου μάτια, δεν βλέπω τον λόγο γιατί πρέπει να αποχωρήσει, όταν έχει και ένα συμβόλαιο που δεν το λες και βαρίδιο. Όπως του Μενέντεθ του οποίου η προσφορά είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την προσφορά του. Αυτό το κομμάτι του ξεκαθαρίσματος στο ρόστερ είναι κάτι που… επηρεάζει τα αποδυτήρια και πρέπει να διευθετηθεί άμεσα.

Έγινε επίσης ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται νέο αίμα, νέες ιδέες και κυρίως ενέργεια και ταχύτητα από τους καινούργιους παίκτες. Τον Τόνσο, τον Κορχούτ και όσους έρθουν ακόμη. Η νίκη, εκτός από βαθμολογικό οξυγόνο δίνει και τον χρόνο για να μπουν στην ομάδα τα νέα πρόσωπα, ο Τόνσο σε πρώτη φάση και μετά οι υπόλοιποι. Τον Άρη περιμένουν τρία εκτός έδρας παιχνίδια με Λάρισα, Λεβαδειακό και Ξάνθη που μπορούν είτε να αντιστρέψουν οριστικά το κλίμα και να βάλουν την ομάδα για τα καλά σε τροχιά ευρωπαϊκής τροχιάς είτε να την βυθίσουν ακόμη πιο πολύ στην άβυσσο της εσωστρέφειάς της. Όπως φάνηκε χθες με τις έντονες και παρατεταμένες και σε κάποιο βαθμό υπερβολικές σε έκταση, αποδοκιμασίες, η ομάδα έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ο αποκλεισμός στο κύπελλο έχει κάνει μεγάλη ζημιά και η πληγή δεν έχει επουλωθεί. Δεν υπάρχει ίχνος υπομονής, η καχυποψία για όλους και για όλα (προπονητή, τεχνικό διευθυντή, Καρυπίδη, ποδοσφαιριστές) βασιλεύει, η πίεση είναι μεγάλη και χρειάζεται γερό στομάχι, προσωπικότητες και… κάκαλα για να το διαχειριστείς. Πρώτος από όλα από τον Παντελίδη που για κάποιον λόγο συγκεντρώνει πάνω του όλη την αμφισβήτηση. Αυτός έχει την ευθύνη να αλλάξει την εικόνα της ομάδας και δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του στη συνέντευξη τύπου. Όμως η έκφραση του προσώπου του μετά το γκολ του Ματίγια είναι μια εικόνα χίλιες λέξεις.

ΥΓ. Ο σοβαρός τραυματισμός του Γκάμα, υποχρεώνει σε αλλαγή μεταγραφικού πλάνου Καρυπίδη, προπονητή και τεχνικό διευθυντή. Ένας winger ή ένας επιθετικός που να έχει την ευχέρεια να αγωνίζεται και ως εξτρέμ είναι κίνηση εκ των ων ουκ άνευ πλέον.