Η πιο αμφίρροπη σεζόν στην ιστορία του ΝΒΑ δεν θα μπορούσε να μην έχει και τη μεγαλύτερη συζήτηση για τον πραγματικό MVP. Δίχως υπερβολή, υπάρχουν όχι 2-3 όπως κάθε χρόνο, αλλά τουλάχιστον 7-8 παίκτες που θα μπορούσαν να κερδίσουν το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της κανονικής περιόδου και αυτό να μην αποτελεί έκπληξη για κανέναν.
Τέσσερις συντάκτες του sport-fm.gr αποφάσισαν να... τσακωθούν για να βγάλουν τον MVP στη λίγκα. Παύλος Κουστέρης, Γιώργος Πετρίδης, Παναγιώτης Κεφαλάς και Χρήστος Ρομπόλης αραδιάζουν τα επιχειρήματά τους γιατί η δική τους επιλογή θα δικαιούτο το μεγάλο βραβείο.
Τζοέλ Εμπίντ για τον Παύλο Κουστέρη
Για το ποιος είναι τελικά ο καλύτερος σέντερ αυτή τη στιγμή στο NBA, είναι πραγματικά από ένα σημείο και μετά θέμα γούστου. Παρακολουθείς τη μία μέρα τους Σίξερς και τον Ζοέλ Εμπίντ και λες «ΟΚ, αυτός είναι ο καλύτερος σέντερ αυτή τη στιγμή στον κόσμο». Βλέπεις λίγη ώρα αργότερα τους Νάγκετς του Νίκολα Γιόκιτς και απαντάς στον ίδιο σου τον εαυτό: «Ναι, είναι δυνατόν να υπάρχει καλύτερος σέντερ». Το δεδομένο είναι ότι μιλάμε για δύο θαύματα της φύσης, που αυτή τη στιγμή δεν έχουν κάποιον άλλον στο δικό τους επίπεδο στη θέση τους. Την περσινή σεζόν, το βραβείο του MVP το πήρε ο Σέρβος σέντερ και πραγματικά όλοι υποκλίθηκαν στα κατορθώματά του.
Ωστόσο, φέτος θα πάω με την πλευρά του Καμερουνέζου. Πάμε με τα βασικά, δηλαδή τα νούμερά του. Σε 53 αγώνες έχει καταγράφει συνολικά 29,7 πόντους, 11,2 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ, 1,4 τάπες και 1 κλέψιμο, αριθμοί δηλαδή που δικαιολογούν απόλυτα την παρουσία του στα φαβορί για αυτή την ατομική διάκριση.
Από εκεί και πέρα, κοιτάμε σε ποια ομάδα παίζει. Σίξερς. Ένας οργανισμός, δηλαδή, που είχε μεγάλη εσωστρέφεια εξαιτίας της κατάστασης με τον Μπεν Σίμονς, που ήταν το δεύτερο όνομα στη Φιλαδέλφεια. Χωρίς, λοιπόν, τον βασικό τους πόιντ-γκαρντ, η ομάδα της Ανατολής είναι στην τρίτη θέση της Ανατολής με ρεκόρ 40-25 και ακόμα και τώρα που προσγειώθηκε ο Χάρντεν, πάλι ο Εμπίντ είναι αυτός που κάνει όλη τη δουλειά.
Τέλος, αν και μιλάμε για μία σεζόν και μόνο, μεγάλο credit πρέπει να πιστωθεί στον Εμπίντ στο γεγονός ότι και πέρυσι έκανε χρονιά MVP μέχρι να υποστεί έναν τραυματισμό. Φέτος είναι ακόμα καλύτερος, προσθέτει όλο και περισσότερα ηγετικά χαρίσματα και είναι όλο και πιο… σοφός στο παιχνίδι του. Οπότε για τη φετινή σεζόν, Εμπίντ δαγκωτό, τουλάχιστον για τη regular season. Για τα playoffs βλέπουμε…
Τζα Μοράντ για τον Γιώργο Πετρίδη
Για τον συγκεκριμένο δεν μπορώ να είμαι και πολύ… αντικειμενικός, αφού αποτελεί παικτικά μία από τις «καψούρες» μου στο ΝΒΑ από το 2019 που μετακόμισε στον «μαγικό κόσμο». Η αλήθεια είναι ότι αρχικά αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ του γκαρντ των Γκρίζλις και του Στεφ Κάρι, αλλά ζύγισα λίγο καλύτερα τα δεδομένα και επέλεξα τον πρώτο, διότι ο σταρ των Γουόριορς ολοκληρώνει την κανονική περίοδο με σχετικά μέτριες εμφανίσεις και με την ομάδα του να ξεφουσκώνει για τα καλά.
Τζα Μοράντ λοιπόν. Ο τύπος έχει καταφέρει να φέρει μια ομάδα δίχως πολύ (ελάχιστο για την ακρίβεια) ταλέντο στη 2η θέση της «σκληρής» Δύσης (με ρεκόρ 46-22 όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές) και παράλληλα να συνδυάζει ουσία με θέαμα.
Ο 22χρονος γκαρντ έχει χαρίσει ορισμένα από τα καλύτερα highlights της σεζόν, ενώ έχει 27,7 πόντους, 6,7 ασίστ, 5,8 ριμπάουντ και 1,2 κλεψίματα/μέσο όρο! Συν τοις άλλοις, σουτάρει με το αξιοπρεπέστατο (για περιφερειακό παίκτη) 49,3% στα εντός παιδιάς. Κι όλα αυτά στην 3η μόλις χρονιά του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη.
Επίσης, κατά τη διάρκεια της φετινής περιόδου, κατάφερε να οδηγήσει το Μέμφις στη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη στην ιστορία της λίγκας (+73 κόντρα στους Θάντερ), ενώ ο ίδιος πέτυχε τους περισσότερους πόντους στην ιστορία των «αρκούδων» σε έναν αγώνα με τους Σπερς (52).
Προσθέστε σ’ όλα αυτά ότι έχει βελτιωθεί σε όλους σχεδόν τους τομείς του παιχνιδιού, παρότι δεν τον… βοηθάει πολύ το σχετικά μικροκαμωμένο κορμί του (1,91μ.). Έχει βέβαια ως αντιστάθμισμα την εκρηκτικότητά του, αλλά και την αθλητικότητά του, που τον μετατρέπουν σε κακό μπελά για τους αντιπάλους.
Η επίδρασή του λοιπόν στο παιχνίδι των Γκρίζλις είναι μοναδική και σίγουρα δίχως εκείνον, το Μέμφις θα βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Μιλάμε για μια αρκετά άπειρη ομάδα, όπου οι πιο έμπειροι παίκτες είναι ο «ατζαμής» Στίβεν Άνταμς και ο Κάιλ Άντερσον, αμφότεροι 28 Μαΐων.
Δίπλα του φαίνονται και πολύ καλύτεροι οι Μπέιν, Τζάκσον και Μπρουκς, που αποτελούν ό,τι καλύτερο έχουν να επιδείξουν (πλην Μοράντ) οι «αρκούδες». Αλήθεια, ποιος εκ των υπολοίπων υποψηφίων έχει τόσο… μέτριους συμπαίκτες κι έχει καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα του τόσο ψηλά;
ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν για τον Παναγιώτη Κεφαλά
Η ζωή πολλές φορές δεν είναι δίκαιη και δεν κυλούν όλα ιδανικά. Ωστόσο, από την άλλη όταν δεν το βάζεις κάτω, τότε κάποια στιγμή θα ανταμειφθείς, έστω και αργά. Κάπως έτσι μπορεί να νιώθει αυτή την στιγμή ο ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν. Στα 32 του πλέον και έχοντας περάσει από Ράπτορς και Σπερς ξεκίνησε μία νέα σελίδα στην καριέρα του, μετακομίζοντας στους Μπουλς. Παράλληλα και οι «ταύροι» θέλουν να βγουν ξανά στον… αφρό του ΝΒΑ και με βάση την εικόνα που έχουν στη σεζόν, φαίνεται να έχουν βρει τον ηγέτη τους. Βρίσκονται σταθερά στην πρώτη τετράδα της Ανατολής και ήδη αρκετοί είναι εκείνοι που τους πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι καλό.
Αυτό, λοιπόν, το οφείλουν σε μεγάλο βαθμό στον ΝτεΡόζαν, ο οποίος κάνει χρονιά για MVP. Βάσει αριθμών ο βετεράνος γκαρντ/φόργουορντ πραγματοποιεί μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του. Πετυχαίνει κατά μέσο όρο 28,1 πόντους, που τον καθιστούν τέταρτο σκόρερ της φετινής λίγκας, σουτάρει γενικά με 50,9%, ενώ μαζεύει ακόμη 5,4 ριμπάουντ και μοιράζει 5,1 ασίστ. Μάλιστα, πολλές φορές φέτος με δικά του μεγάλα σουτ στο τέλος έχει δώσει νίκες στην ομάδα από το Σικάγο και εκείνη απολαμβάνει τις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας. Είναι αναμφίβολα ο ηγέτης των «ταύρων» και το πιο σημαντικό σ’ αυτό είναι ότι το έχει αποδεχθεί ακόμη και ο «παλιός» Ζακ ΛαΒίν, ο οποίος έχει δώσει τον απαραίτητο… χώρο, κάνοντας ένα μικρό βήμα πίσω. Από την άλλη, έχει «κουμπώσει» πολύ καλά με τον επίσης βετεράνο Νίκολα Βούτσεβιτς, ο Λόνζο Μπολ παίζει ακόμη καλύτερα στο πλάι του, ενώ η υπόλοιπη πιτσιρικαρία των Μπουλς τον παραδέχεται και τον ακολουθεί.
Με τα πεπραγμένα του στο παρκέ δείχνει να είναι ο παίκτης που έλειπε από το Σικάγο όλα αυτά τα χρόνια και εκείνος που μπορεί να τους πάρει από το χέρι και να τους φέρει ξανά στην ελίτ. Ο ΝτεΡόζαν αξίζει το βραβείο και για την «αδικία» που έχει υποστεί. Από το 2009 μέχρι το 2018 ήταν το «πρώτο βιολί» των Ράπτορς, αλλά πρωτάθλημα δεν κατάφερε να πάρει. Αντίθετα, η μοίρα του έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι, καθώς οι Καναδοί πανηγύρισαν τον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους το 2019, δηλαδή, τη χρονιά που εκείνος έφυγε… Μετά, ούτε στους Σπερς του μεγάλου δάσκαλου, Γκρεγκ Πόποβιτς, την επόμενη τριετία γεύτηκε αυτό το νέκταρ.
Ο τελευταίος παίκτης των Μπουλς που αναδείχθηκε MVP ήταν τη σεζόν 2010/11 ο Ντέρικ Ρόουζ. Μπορεί λοιπόν κάποιος να πει ότι με λίγη… προσπάθεια, τα δύο ονόματα είναι σχεδόν ίδια. Τι D-Rose, τι… ΝτεΡόζαν δηλαδή…
Nίκολα Γιόκιτς για τον Χρήστο Ρομπόλη
Τι πάει να πει «το πήρε πέρσι»; Ο Νίκολα Γιόκιτς αξίζει και φέτος το βραβείο MVP, ίσως και περισσότερο από πέρσι που το κέρδισε πέραν πάσης αμφισβήτησης. Κι εξηγούμαστε:
Είναι ο μόνος παίκτης που είναι πρώτος στην ομάδα του σε όλες τις βασικές στατιστικές κατηγορίες: Σε πόντους (26,1), ριμπάουντ (13,9), ασίστ (8,1), κλεψίματα (1,4) και τάπες (0,8). Επίσης είναι ο μοναδικός σε όλο το ΝΒΑ που είναι τόσο ψηλά στις τρεις βασικές στατιστικές κατηγορίες: Ένατος σκόρερ (25,9), δεύτερος ριμπάουντερ (13,8) και έκτος στις ασίστ (8,1), έχοντας-άλλωστε-καταγράψει 18 τριπλ-νταμπλ, περισσότερα από κάθε άλλον φέτος. Συν τοις άλλοις, υπερτερεί των υπολοίπων διεκδικητών του βραβείου (Εμπίντ, Αντετοκούνμπο, Κάρι, Μοράντ, ΝτεΡόζαν) στις περισσότερες κατηγορίες απλών και advanced στατιστικών. Άλλωστε μιλάμε για τον τύπο που φέτος καταγράφει τον μεγαλύτερο αριθμό στην αξιολόγηση PER στην ιστορία του ΝΒΑ.
Όταν λείπει, οι Νάγκετς υποφέρουν. Σε επτά ματς που απουσίασε φέτος, κέρδισαν μόνο δύο φορές κι αυτές τους 13ους στην Ανατολή Πέισερς και τους 15ους στη Δύση Ρόκετς. Στα παιχνίδια που απουσίαζε το Ντένβερ είχε με 105 πόντους ανά αγώνα την 27η επίθεση στη λίγκα και με 112,3 πόντους παθητικό την 23η επίδοση. «Τζόκερ» παρόντος οι Νάγκετς έχουν την ενδέκατη καλύτερη επίθεση και τη δωδέκατη καλύτερη άμυνα. Κανένας άλλος διεκδικητής του βραβείου του MVP δεν είναι τόσο απαραίτητος στην ομάδα του.
Αλλά επειδή δεν είναι όλα αριθμοί, ο Γιόκιτς «κουβαλά» μια ομάδα με πολύ περιορισμένο ταλέντο στις πλάτες του. Με τους δύο πιο προικισμένους συμπαίκτες του, Τζαμάλ Μάρεϊ και Μάικλ Πόρτερ Τζούνιορ, εκτός εδώ και μήνες λόγω τραυματισμών, ο Σέρβος έχει πάρει στις πλάτες του τους Νάγκετς και τους κρατά σε θέση playoffs (έκτοι στη Δύση), ενώ πολλοί προέβλεπαν δυσκολία να μπουν έστω και στα play in. Κανένας συμπαίκτης του δεν έχει πάνω από 15 πόντους ανά αγώνα, ενώ ο Γιόκιτς έχει υπερδιπλάσιο μέσο όρο σε ριμπάουντ και ασίστ από τον… δεύτερο στο ρόστερ. Α, και για να μην παραληφθεί: ο… αγύμναστος Σέρβος παίζει 33,2 λεπτά ανά αγώνα εκτελώντας καθήκοντα από σέντερ μέχρι πλέι μέικερ, αποτελώντας το επίκεντρο της πίεσης κάθε αντίπαλης άμυνας και μην έχοντας ένα επαρκές supporting cast να απορροφά λίγη από την πίεση.
Tελικό επιχείρημα: Σίγουρα οι Μπακς χωρίς τον Γιάννη, οι Σίξερς χωρίς τον Εμπίντ, οι Γκρίζλις χωρίς τον Μοράντ, οι Γουόριορς χωρίς τον Κάρι, οι Σανς χωρίς τον Πολ, οι Μπουλς χωρίς τον ΝτεΡόζαν... θα ήταν και πάλι αξιοπρεπέστατες ομάδες. Όμως οι Νάγκετς χωρίς τον Γιόκιτς θα ήταν για... G League και με αυτόν μέσα είναι μέσα στα playoffs και οριακά κοντά στο πλεονέκτημα έδρας στον πρώτο γύρο.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
