ΝΒΑ: Ο δρόμος μέχρι τους τελικούς σε Ανατολή και Δύση

Μπακς εναντίον Ράπτορς, Γουόριορς εναντίον Μπλέιζερς.

Τέσσερις ομάδες που απέδειξαν πως αξίζουν μια θέση στους φετινούς τελικούς.

Κι ενώ η τελική δυάδα θα προκύψει σε λίγες μέρες ας ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο οι τέσσερις τους έφτασαν μέχρι εδώ.

Μιλγουόκι Μπακς – Μπόστον Σέλτικς (4–1)

Σχεδόν... μονόλογος

Η ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο πέρασε σαν σίφουνας από τη μάχη του πρώτου γύρου με τους Ντιτρόιτ Πίστονς (4-0), με τον Μπλέικ Γκρίφιν και τον Αντρέ Ντράμοντ να μην μπορούν να δώσουν στην ομάδα τους, έστω μια νίκη. Παρόμοια μοίρα είχαν και οι Πέισερς των Ολαντίπο και Μπογκντάνοβιτς, στη μάχη με τους Σέλτικς, με την ομάδα της Βοστώνης να δείχνει τα δόντια της απ’ την αρχή.

Οδεύοντας στην πολυαναμενόμενη μάχη της Ανατολής λοιπόν, μοναδική απώλεια για τις δύο ομάδες ήταν αυτή του Μπρόγκντον (δεξιά φτέρνα), της δεύτερης καλύτερης επιθετικής επιλογής των Μπακς μετά τον Γιάννη. Οι «κέλτες» ξεκίνησαν πολύ δυνατά τη σειρά, καθώς στο πρώτο παιχνίδι νίκησαν εκτός έδρας και μάλιστα με το βαρύ 112-90. Σε μια βραδιά που οι γηπεδούχοι Μπακς δεν σούταραν καθόλου καλά από τη γραμμή των τριών πόντων (33.3%), η ομάδα του Κάιρι Ίρβινγκ μπορούσε να χαμογελά σουτάροντας με 54% εντός παιδιάς και βλέποντας τον Χόρφορντ να αποδιοργανώνει το Γιάννη με την άμυνά του.

Η συνέχεια δε θα μπορούσε να προβλεφθεί από κανένα. Κι αυτό διότι οι Μπακς έκτοτε έκαναν ένα σερί τεσσάρων νικών, παίρνοντας το εισιτήριο για τους τελικών της Ανατολής κυριολεκτικά με κεκτημένη ταχύτητα. Η ομάδα του Μπουντενχόλζερ επανήλθε στα κανονικά της στάνταρ τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση. Στα παιχνίδια αυτά κατά μέσο όρο σκόραρε 118 πόντους, δέχθηκε λίγο πάνω από 100 και κέρδισε τις μάχες των ασίστ (24.3-21.8), των ριμπάουντ (52.8-47.0), των λαθών (12.8-14.0) και των μπλοκ (5.8-2.8).

Παράλληλα ανάγκασε τους Σέλτικς να σουτάρουν με μόλις 28.4% στα τρίποντα, αποδεικνύοντας ότι δεν βρέθηκε τυχαία στην πρώτη θέση της Ανατολής, με απόλυτο πρωταγωνιστή βεβαίως τον Αντετοκούνμπο (27.4π, 11 ριμπάουντ, 4.4 ασίστ και 52.6% ευστοχία σε όλη τη σειρά).

Αν κοιτάξουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια όμως τη σειρά αυτή θα παρατηρήσουμε ότι υπήρξε μεγάλη διαφορά στην απόδοση των παικτών δεύτερης επιλογής στις δύο ομάδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια η μάχη των «πάγκων» ήταν 37.5π. – 28.8π. για τους Μπακς, με τους Κόνατον – Χιλ να «πιάνουν απ’ τα μαλλιά» την ευκαιρία που τους δόθηκε, σκοράροντας μαζί κατά μ.ο. 23.3 πόντους.

Εάν μάλιστα σε αυτό προσθέσετε και την απουσία της επιθετικής μηχανής που λέγεται Μπρόγκντον, αντιλαμβάνεται κανείς ότι φέτος οι Μπακς έχουν ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Ομάδα που μπορεί να στοχεύει όχι μόνο σε μια πρόκριση, αλλά μέχρι και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Σημαντικότερο παιχνίδι της σειράς: Αναμφίβολα το πρώτο, η μοναδική νίκη των Σέλτικς και παράλληλα το σημείο που «γύρισε ο διακόπτης» για τους Μπακς.

Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς – Χιούστον Ρόκετς (4–2)

Η καρδιά του πρωταθλητή

Οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς φάνταζαν και φέτος φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου απ’ την αρχή της σεζόν. Μπορεί η πολύ καλή πορεία των Νάγκετς φέτος να τους έριξε προσωρινά απ’ την πρώτη θέση, ωστόσο ποτέ δε φάνηκε πως αυτή τη χρονιά είναι τρωτοί. Και η πορεία τους μέχρι σήμερα το αποδεικνύει. Μπορεί οι σκληροτράχηλοι Κλίπερς με τους Μπέβερλι και Ουίλιαμς να έβαλαν κάποια προβλήματα στο τραπέζι, ωστόσο αποδείχθηκε πως δεν ήταν αρκετά (4-2).

Η ομάδα του Χιούστον από την άλλη, βαδίζοντας στις πλάτες του ηγέτη Χάρντεν, πέρασε ακόμη πιο εύκολα το εμπόδιο των Τζαζ (4-1), με τον Ντόνοβαν Μίτσελ όμως να αποδεικνύει πως είναι ένα απ’ τα αστέρια που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.

Η μάχη μεταξύ Γουόριορς και Ρόκετς ήταν σκληρή από κάθε άποψη. Η μεγαλύτερη διαφορά τελικού σκορ σε αγώνα ήταν οι μόλις πέντε πόντοι. Η περσινή ήττα με 4-3 από τον ίδιο αντίπαλο βρισκόταν πάνω από τα κεφάλια των Ρόκετς για όλη τη φετινή χρονιά. Φέτος λοιπόν η ομάδα του Χιούστον είχε μία ακόμη ευκαιρία. Η συνταγή δεν άλλαξε. Στη σειρά των ημιτελικών λοιπόν ο Χάρντεν έκανε ό,τι μπορούσε (34.8π, 6.8 ριμπάουντ και 5.3 ασ.), οι Πολ (16.6π, 7.2 ριμπάουντ, 5.6 ασ.) και Γκόρντον (20π.) βοήθησαν, ωστόσο οι Γουόριορς αποδείχθηκαν ανώτεροι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ομάδα του Στιβ Κερ είχε ως πρώτο βιολί στα πρώτα πέντε ματς τον Ντουράντ (33.2 π.), ωστόσο όταν χρειάστηκε βγήκαν και οι υπόλοιποι μπροστά. Συγκεκριμένα μετά τον τραυματισμό του τελευταίου στο 5ο παιχνίδι της σειράς (τρία λεπτά πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου),τα πράγματα δυσκόλεψαν. Οι Γουόριορς όμως, όχι μόνο κατάφεραν να κρατήσουν το προβάδισμα μέχρι το τέλος σε εκείνον τον αγώνα, αλλά κατάφεραν να κερδίσουν και τον επόμενο, εκτός έδρας και χωρίς τον σουπερ σταρ τους.

Μέχρι τότε στα εκτός έδρας ματς της σειράς είχαν δύο συνεχόμενες ήττες, παρουσία του Ντουράντ. Εκείνη τη μέρα όμως έπρεπε να κάνουν το κάτι παραπάνω κι έτσι έγινε. Κάρυ (33π.) και Τόμπσον (27π.) βγήκαν και πάλι μπροστά σκοράροντας δύσκολα καλάθια, κι ενώ βρέθηκαν να χάνουν με έως και επτά πόντους (και ναι είναι μεγάλο το μείον επτά, βάσει όσων προαναφέραμε). Ιγκουοντάλα (17π.) και Λούνεϊ (14π.) και Λίβινγκστον (11π.) πήραν επίσης πρωτοβουλίες και με αυτόν τον τρόπο η ομάδα του Στιβ Κερ εξασφάλισε το εισιτήριο για τους τελικούς της Δύσης.

Αυτή η σειρά πρωτίστως μας έδειξε πως το μοντέλο Ντ’ Αντόνι στο Χιούστον χρειάζεται είτε βελτίωση είτε αλλαγή. Μας θύμισε όμως και ότι οι Γουόριορς είναι πρωταθλητές, με ή χωρίς τον Ντουράντ.

Σημαντικότερο παιχνίδι της σειράς: Το έκτο παιχνίδι. Το «είμαστε εδώ» των Κάρυ-Τόμπσον και μια δήλωση πως η περσινή σειρά με τους Ρόκετς δεν ήταν τυχαία.

Πόρτλαντ Μπλέιζερς – Ντένβερ Νάγκετς (4–3)

Μια τρομερή σκυταλοδρομία

Μπλέιζερς και Νάγκετς κλήθηκαν από νωρίς να αντιμετωπίσουν δυνατούς αντιπάλους, ωστόσο και οι δύο ομάδες φέτος κατάφεραν να ξεπεράσουν κάθε προσδοκία. Η ομάδα του Πόρτλαντ κέρδισε κατά κράτος (4-1) στον πρώτο γύρο τους Θάντερ των Γουέστμπρουκ και Πωλ Τζωρτζ, μια ομάδα που ο καθένας φοβόταν να βρει απέναντί του όταν άρχιζαν τα πλέι οφ. Μάλιστα θα μείνει στην ιστορία το φοβερό buzzer-beater τρίποντο του Λίλαρντ απέναντι στον Τζωρτζ, καλάθι με το οποίο αποκλείστηκε η ομάδα της Οκλαχόμα. Στην άλλη πλευρά, η φετινή έκπληξη που φέτος λέγεται Νάγκετς (τερμάτισε 2η στην κανονική περίοδο) κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο των Σπερς (4-3) με τον Πόποβιτς να παίρνει παρακαταθήκη για του χρόνου τις καλές εμφανίσεις του μικρού Ντέρικ Ουάιτ.

Το ζευγάρι αυτό λοιπόν, έδωσε πραγματικές μονομαχίες στο κοινό του με τις έδρες να σπάνε στο δεύτερο, το τέταρτο και το έβδομο παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια της σειράς οι προβλέψεις απαγορεύονταν. Οι δύο ομάδες έδειξαν μέγιστο ανταγωνισμό. Έπαιρνε ο ένας μεγάλη νίκη; Ο άλλος απαντούσε με μία εξίσου μεγάλη νίκη. Κέρδιζε ο ένας στους τρεις πόντους; Ο άλλος κέρδιζε στους δύο.

Σε όλη τη σειρά, για τους Μπλέιζερς οι Λίλαρντ (25.1π. και 39.6% εντός παιδιάς) και ΜακΚόλουμ (26.4π. και 38.7% εντός παιδιάς) ήταν αναμενόμενα τα πρώτα βιολιά, με τον Χουντ (17.7π.) να δίνει τις απαραίτητες λύσεις. Αντίστοιχα στους Νάγκετς, ο εκπληκτικός Γιόκιτς (27.1π. και 53.2% εντός παιδιάς!) μαζί με τον 22χρονο(!) Μάρεϊ (23.5π. και 42.3% εντός παιδιάς) πρωταγωνίστησαν, ενώ και ο Μίλσαπ έδωσε λύσεις (17.7π), προκειμένου η ομάδα του Ντένβερ να φανεί τόσο ανταγωνιστική.

Οι Μπλέιζερς όμως κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο των τελικών της Δύσης στο έβδομο παιχνίδι της σειράς, εκεί που οι ισορροπίες έγιναν για άλλη μια φορά εύθραυστες. Κι αυτό το πέτυχαν κυρίως χάρη σε δύο στοιχεία. Στη σπάνια αστοχία του Μάρεϊ (4/18 σουτ) από τη μία πλευρά και στην ηγετική εμφάνιση του ΜακΚόλουμ από την άλλη, ο οποίος προσέφερε 37 πόντους με 58.6% ευστοχία εντός παιδιάς, σε μια βραδιά που ο Λίλαρντ είχε μόλις 13 πόντους με 3/17 σουτ.

Η πρόκριση στους τελικούς της Δύσης έρχεται να αναδείξει μια πραγματικότητα που προηγουμένως δεν ήταν τόσο εμφανής στη δεδομένη περιφέρεια. Ο Λίλαρντ και οι Μπλέιζερς τα τελευταία χρόνια δουλεύουν σιωπηλά και βελτιώνονται. Σήμερα μπορούν να υποστηρίζουν ότι χωρίς το λεγόμενο «tanking» και την προσέλευση κάποιου παίκτη από το τοπ επίπεδο (βλ. Γουόριορς, Ρόκετς, Θάντερ, κ.ά.), έχουν καταφέρει και είναι μία απ’ τις δύο καλύτερες ομάδες της Δύσης.

Σημαντικότερο παιχνίδι της σειράς: Αναμφισβήτητα το έβδομο παιχνίδι. Στο τελευταίο ματς, εκτός έδρας, όπου οι Μπλέιζερς έκαναν την υπέρβαση. Κι όλα αυτά με τον ηγέτη τους σε κακή μέρα.

Φιλαδέλφεια 76ερς – Τορόντο Ράπτορς (3–4)

Λέοναρντ και όλοι τους

Σίξερς και Τορόντο είχαν εύκολο έργο στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ απέναντι σε Μπρούκλιν Νετς και Ορλάντο Μάτζικ αντίστοιχα. Μπορεί στην Ανατολή οι πρώτες ομάδες να δείχνουν ισχυρές λόγω της παρουσίας παικτών όπως οι Αντετοκούνμπο, Ίρβινγκ κλπ, ωστόσο οι ομάδες χαμηλότερα της κατάταξης δεν μπορούν να γίνουν εύκολα ανταγωνιστικές. Έτσι, τόσο οι Νετς του Ντι Άντζελο Ράσελ, όσο και οι Μάτζικ των Βούκσεβιτς και Άαρον Γκόρντον αποκλείστηκαν με σκορ 4-1, χωρίς να προβάλουν ουσιαστική αντίσταση.

Εμπίντ, Σίμονς και Μπάτλερ εναντίον Λέοναρντ λοιπόν. Μια μονομαχία που εξ αρχής φαίνεται άνιση, εκ των υστέρων όμως είναι δίκαιη. Στη μία πλευρά η ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλα ταλέντα μέσω του ντραφτ, κι έναν έμπειρο ηγέτη για να κάνει το βήμα παραπάνω. Στην άλλη πλευρά μία ομάδα που τα τελευταία τρία χρόνια αποκλειόταν συνεχώς από τους Καβαλίερς του Λεμπρόν και φέτος άρπαξε τον Καουάι από τους Σπερς, προκειμένου να κάνει κι εκείνη το βήμα παραπάνω.

Η αλήθεια είναι πως οι Σίξερς πάλεψαν πολύ και πιθανότατα και οι δύο ομάδες να αξίζουν την πρόκριση. Αυτό διότι καμιά δεν έδειξε την τρομερή υπεροχή απέναντι στην άλλη. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν μεγάλες νίκες τόσο για τους Σίξερς (116-95), όσο και για τους Ράπτορς (89-125), η πραγματικότητα είναι πως πέραν της σταθερότητας του Λέοναρντ (34.7π., 54% εντός παιδιάς και 9.9 ριμπάουντ), καμιά ομάδα δεν είχε μόνιμα υψηλά στάνταρ στην απόδοσή της.

Εμπίντ (17.6π., 36.3% εντός παιδιάς) και Σίμονς (11.5π.) δεν είναι ακόμη έτοιμοι για να πάρουν μια ολόκληρη ομάδα στις πλάτες τους, δεν έχουν μακρινό σουτ, ενώ η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη αφού πέραν του Ρέντικ (13.3π.), οι Σίξερς δε διαθέτουν γενικώς άλλους καθαρούς σουτέρ. Επομένως όταν το πλάνο τους δεν πάει καλά, τα πράγματα δυσκολεύουν. Ομοίως και στους Ράπτορς.

Οι Σιακάμ (19.4π., 6.4 ριμπάουντ) και Λόουρι (13.2π., 5.1ριμπ. και 6 ασ.) μπορεί να προσφέρουν, ωστόσο αυτό κάποιες φορές δεν αρκεί προκειμένου να γίνει το βήμα παραπάνω. Έτσι φτάσαμε στο έβδομο παιχνίδι, εκεί όπου οι Ράπτορς επιβλήθηκαν με 90-92 μέσα στο Τορόντο, με ένα καλάθι σε νεκρό χρόνο, που θα μείνει στην ιστορία.

Στους τελικούς της Ανατολής οι Ράπτορς θα αντιμετωπίσουν τους Μπακς του Γιάννη. Ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα των τελικών όμως, η σειρά με τους Σίξερς απέδειξε πως, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, η ομάδα του Τορόντο βγήκε ξεκάθαρα κερδισμένη από την ανταλλαγή Λέοναρντ-ΝτεΡόζαν με τους Σπερς το περσινό καλοκαίρι. Κι όσο έχουν μαζί τους αυτόν τον παίκτη, έχουν δικαίωμα και στο όνειρο.

Σημαντικότερη στιγμή της σειράς: Μακράν της δεύτερης, το εκπληκτικό όσο και δύσκολο buzzer-beater καλάθι του Καουάι στο έβδομο παιχνίδι. Απέναντι σε άμυνα των Εμπίντ – Σίμονς, ο 27χρονος χάρισε μια στιγμή που θα μείνει στην ιστορία.

Επιμέλεια: Θοδωρής Μπουρνέλης