Να ζήσουμε, να το(ν) θυμόμαστε…

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Ο τίτλος του κειμένου θα μπορούσε να είναι και: «ψάξτε για τον δεύτερο». Μια πολυφορεμένη, βέβαια, φράση την τελευταία εικοσαετία, η οποία μπαίνει στο κάδρο τόσο, μα τόσο νωρίς. Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό και ενισχυμένους τους άλλους τρεις (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) διεκδικητές, είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες για μεγαλύτερο ανταγωνισμό.

Αλλά, όπως φαίνεται, ο πιο προβληματικός Ολυμπιακός επί εποχής Μαρινάκη, προβάρει από τώρα τον τίτλο του πρωταθλητή. Και οι τρεις επίδοξοι μνηστήρες θα δώσουν τη… γνωστή μάχη για την δεύτερη θέση. Ποτέ, άλλοτε, την τελευταία εξαετία, οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν ξεφύγει επτά βαθμούς από την δεύτερη θέση μετά από οχτώ αγωνιστικές, έχοντας «καθαρίσει» όλα τα ντέρμπι, έστω κι αν έγιναν εντός έδρας.

Αν κάποιοι πιστεύουν ότι όλα παραμένουν ανοιχτά, γιατί βρισκόμαστε μόλις στη 8η αγωνιστική και επειδή τα ντέρμπι του δεύτερου γύρου είναι εκτός έδρας για τον Ολυμπιακό, ας αλλάξουν πλευρό ή ας σκεπάζονται καλύτερα τα βράδια. Αφενός μιλάμε για το ελληνικό πρωτάθλημα με τις γνωστές παθογένειές του, αφετέρου και μετά από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, αδυνατώ να σκεφτώ πως οι άλλοι τρεις διεκδικητές θα αποφεύγουν τις «αυτοκτονίες» κάθε τρεις και λίγο. Και κάπως έτσι, το υποτιθέμενο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, θα γίνει ένα από τα πιο εύκολα στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Όλα αυτά, μετά και το ντέρμπι «αιωνίων», το οποίο ο Ολυμπιακός κέρδισε σχεδόν με σβηστές μηχανές, έχοντας απέναντί του έναν Παναθηναϊκό που μάλλον δεν ήξερε γιατί κατέβηκε. Έναν Παναθηναϊκό, για τον οποίο ήταν «το ματς της χρονιάς», κατά δήλωση του Αντρέα Στραματσόνι, αλλά «έχασε τ’ αβγά και τα πασχάλια» μετά το πρώτο γκολ. Κατέρρευσε σε ένα ακόμη παιχνίδι, που βρέθηκε πίσω στο σκορ και δεν ξαναμπήκε ποτέ στο ματς. Και θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένος που το σκορ δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις.

Αλλά το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό δεν έχει να κάνει με την ήττα αυτό καθ’ εαυτό, αλλά με το γεγονός ότι ήρθε με «κάτω τα χέρια». Είναι ξεκάθαρο το πρόβλημα νοοτροπίας και της άγνοιας αρκετών από τους ποδοσφαιριστές για το μέγεθος του συλλόγου, στον οποίο αγωνίζονται. Δυστυχώς, όμως, δεν φταίνε πρωτίστως αυτοί. Φταίνε όσοι δεν τους έκαναν να καταλάβουν το που έχουν έρθει και το τι σημαίνει να φορούν τη φανέλα με το «τριφύλλι». Γιατί ουδείς από αυτούς ήρθε γιατί μεγάλωσε με αφίσα του Σαραβάκου ή του Ζάετς στο δωμάτιό του, ούτε γιατί δεν έχανε παιχνίδι της ομάδας, όταν αυτή αποτελούσε τον «πρέσβη της Ελλάδας» στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο φέτος, οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού έχουν κάνει… ψωμοτύρι την φράση «δεν πειράζει» μετά από ήττες και τις περισσότερες φορές αποποιούνται των ευθυνών τους, βρίσκοντας πάντα άλλοθι. Μπορεί να φταίει μέχρι και ο… Χατζηπετρής, αλλά οι ίδιοι ποτέ. Και δυστυχώς, ούτε αυτό ξεκινάει από αυτούς. Όταν και αν αποφασίσουν στον Παναθηναϊκό να κάνουν την αυτοκριτική τους για το τι πραγματικά φταίει, τότε και μόνο τότε, μπορεί να έρθει η άνοιξη για τον σύλλογο και το «τριφύλλι» να ανθίσει ξανά. Αλλιώς, συχνά-πυκνά θα λέμε, «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»!

Υ.Γ. 1: Κάποιοι επέμεναν να δουν τον Αντρέα Στραματσόνι να στήνει από την αρχή την δική του ομάδα, να κάνει την προετοιμασία και να κριθεί στη συνέχεια. Δυστυχώς, οι προσδοκίες κράτησαν λιγότερο από τρεις μήνες.

Υ.Γ. 2: Το θέμα δεν είναι να φύγει ο προπονητής και να έρθει κάποιος άλλος. Αν δεν αλλάξουν κάποια σημαντικότερα πράγματα στον σύλλογο, το ίδιο έργο θα παιχτεί και στο μέλλον. Απλώς θα αλλάξουν οι πρωταγωνιστές.

Υ.Γ. 3: Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει κάνει τεράστια υπομονή, αλλά κάποια στιγμή και αυτή θα εξαντληθεί. Κι αν γίνει το «μπαμ», η μπάλα δεν θα πάρει μόνο τους ποδοσφαιριστές.

Υ.Γ. 4: Όταν τελείωσα το κείμενο, βγήκε στον «αέρα» του ΣΠΟΡ FM 94,6, ο Γιάσμινκο Βέλιτς και είπε μεταξύ άλλων: «Ο Παναθηναϊκός έχει χάσει την αυτοεκτίμηση και την υπερηφάνειά του». Τα είπε όλα μέσα σε μια πρόταση!