Μπελότι: Ο λόγος που πανηγυρίζει σαν κόκορας και τα συγκινητικά λόγια για τον Βιάλι

Πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν έναν ιδιαίτερο πανηγυρισμό, όπως και ο Αντρέα Μπελότι. Ο Ιταλός αποκάλυψε τον λόγο που πανηγυρίζει σαν κόκορας, ενώ στην συνέχεια αναφέρθηκε στον σπουδαίο Τζανλούκα Βιάλι με συγκινητικά λόγια.

«Θέλω να αποκαλύψω ένα μυστικό, γιατί με λένε κόκορα. Είναι μια παράλογη ιστορία. Είναι απόγευμα Σεπτεμβρίου του 2012. Ένας φίλος μου ο οποίος έχει ένα μπαρ στο χωριό μου έπαιζε για μια ομάδα της Serie A, στην Αλμπινολέφε. Πηγαίναμε συχνά σε αυτό το μπαράκι.

Ο φίλος μου έπαιζε ποδόσφαιρο ως παιδί και ήταν πολύ καλός μάλιστα. Το ψευδώνυμο του ήταν κόκορας και ήταν ο πρώτος που πανηγύρισε έτσι. Σκόραρε κάθε μέρα και πανηγύριζε έτσι. Σκέφτηκα ότι ήταν φρικιό.

Δεν είχε καταφέρει ακόμα να έρθει να με δει λόγω δουλειάς. Εκείνο το βράδυ, μου τηλεφώνησε: ''Ανδρέα! Κατάφερα να είμαι ελεύθερος. Αύριο στο μπαρ που με καλύπτει ο πατέρας μου, θα έρθω να σε δω''.

Η?μουν τόσο ενθουσιασμένος. Μου είπε: ''Υποσχέσου μου: αν σκοράρεις, πανηγύρισε σαν κόκορας προς τιμήν μου''. Δέχθηκα», ανέφερε αρχικά και συνέχισε:

«Ο αγώνας ξεκίνησε και μετά από δύο μόλις λεπτά σκόραρα. Δεν το σκέφτηκα ούτε δευτερόλεπτο, έτρεξα κάτω και άρχισα να μιμούμαι τον κόκορα σαν τρελός. Όλοι έτρεξαν να με αγκαλιάσουν. Θέλετε να μάθετε;

Ο φίλος μου άργησε τρία λεπτά εκείνη την ημέρα. Καθώς πάρκαρε, άκουσε το βρυχηθμό του γηπέδου. Το έκανα… για κανέναν. Τι κάνεις; Σκόραρες μετά από δύο λεπτά… δεν θα το ξανακάνεις; Λοιπόν, από εκείνη τη μέρα, ο κόκορας δεν με άφησε ποτέ».

Ο Μπελότι στην συνέχεια αναφέρθηκε με συγκινητικά λόγια για τον Τζανλούκα Βιάλι: «Ήμουν στην εθνική ομάδα. Ένα πρωί, μετά το πρωινό, έφτασα στο γήπεδο μια ώρα νωρίτερα, νομίζοντας ότι δεν θα έβρισκα κανέναν εκεί. Αντίθετα, κάποιος έτρεχε μόνος του. Μία ώρα πριν το ραντεβού, ο Βιάλι ήταν εκεί.

Σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, σκέφτηκα ότι παρά τις δυσκολίες που περνούσε, έτρεχε. Με τα βάσανα που είχε μέσα του, με τα εκατομμύρια προβλήματα που κουβαλούσε. Με τη δύναμή του. Ο Τζανλούκα ήταν πάντα έτοιμος να βοηθήσει.

Όμως ήταν αυτός που χρειαζόταν βοήθεια. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να τα δίνει όλα αυτά, κοιτάς μέσα σου και νιώθεις ότι σου δίνει μια καταστροφική δύναμη. Είμαι πεπεισμένος ότι θα ζει μέσα μας για πάντα».