Μπάρκας και Άλεφ, τα καλά νέα της ΑΕΚ στο Μόναχο

• Ρεαλιστικά, δύο στοιχεία αξίζουν ιδιαίτερης μνείας για την ΑΕΚ από το χθεσινό ματς. Το πρώτο είναι ο Μπάρκας.

• Ο κατά την γνώμη μου κορυφαίος Έλληνας γκολκίπερ και στο παρόν και σε επίπεδο προοπτικής για το μέλλον, ακόμη φέτος δεν είχε ένα ματς με το οποίο να έχει συνδέσει το όνομα του ως πρωταγωνιστής.

• Το χθεσινό ήταν το πρώτο φέτος κι επειδή ήταν και το πιο δύσκολο, δείχνει πολλά.

• Το γεγονός πως η ΑΕΚ φεύγει από το Μόναχο και μπορεί να ξεχάσει αυτό το ματς άμεσα, ακόμη και να μιλάει για θετικά στοιχεία που προκύπτουν από αυτό, οφείλεται στον Μπάρκα. Κι αυτό ζητάς από έναν γκολκίπερ με τις δυνατότητες του.

• Τέσσερις περιπτώσεις, μέσα στην Μπάγερν, που κανείς δεν θα έλεγε πως θα έφταιγε αν δεχόταν το γκολ, τις έβγαλε. Αυτή είναι η ιστορία για τον τερματοφύλακα. Να βγάζει αυτά για τα οποία κανείς δεν θα του ρίξει ευθύνη αν τα φάει.

• Το δεύτερο στοιχείο είναι ο Άλεφ. Δεν αρνούμαι πως έχει αδυναμίες. Ας πούμε φαίνεται να μην παίζει με την απαραίτητη ένταση πολλές φορές, τουλάχιστον όχι σε διάρκεια.

• Με τη σωματοδομή του και τα τεχνικά του χαρακτηριστικά άλλωστε, αν δεν είχε ακόμη αδυναμίες, δύσκολα θα ήταν τώρα στην χώρα μας.

• Το ζήτημα είναι πως για την ΑΕΚ αυτή τη στιγμή, περισσότερη σημασία έχουν τα δυνατά του σημεία, που τυγχάνει να είναι αυτά που λείπουν από την ομάδα στην μεσαία γραμμή γενικώς, παρά οι αδυναμίες του.

• Κι αυτές έχω την εντύπωση πως δεν πρόκειται να διορθωθούν εύκολα, όσο έχει λίγο χρόνο συμμετοχής. Τέλος πάντων, καταλαβαίνω τις επιφυλάξεις του Ουζουνίδη.

• Που έτσι κι αλλιώς πρέπει να θυμόμαστε πως περίμενε κι εκείνος ένα πιο ολοκληρωμένο «πακέτο» χαφ, που προφανώς θα του επέτρεπε να «παίξει» με δίδυμα στα χαφ, που θα συνδύαζαν στοιχεία.

• Όμως ένας παίκτης που σου δείχνει πως μπορεί να σταθεί, όσο είναι εντάξει από φυσική κατάσταση, μέσα στο Μόναχο απέναντι στην Μπάγερν, αξίζει περισσότερη προσοχή σίγουρα σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος.

• Για το ματς... Η επιλογή στην τακτική λειτούργησε. Βοήθησε την ΑΕΚ να σταθεί συντεταγμένα στο μεγαλύτερο μέρος του ματς. Επιτυχία του προπονητή πως τα ζητούμενα φάνηκε ότι πέρασαν σωστά στους παίκτες.

• Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα όμως, απ' όσα είδαμε.

• Είχε μια δεξιά πλευρά με Λαμπρόπουλο στόπερ, Μπακάκη μπακ χαφ και Γαλανόπουλο εσωτερικό χαφ, από την οποία η μπάλα δεν μπορούσε να τσουλήσει με τίποτα. Και η αντίστοιχη αριστερή με Τσόσιτς, Χουλτ, Άλεφ, ήταν καλύτερη, αλλά δεν έφτανε.

• Όπως δεν έφτανε η μαχητικότητα και η ικανότητα που έδειξε ο Πόνσε στο να κοντραριστεί με τους μεγάλους του αντιπάλους στην άμυνα της Μπάγερν, από τη στιγμή που ήταν εντελώς μόνος. Αβοήθητος...

• Ο Μάνταλος έδειξε αρχικά να βολεύεται καλύτερα στην θέση που χρησιμοποιήθηκε, όπως ήταν κι αναμενόμενο, αλλά όσο περνούσε ο χρόνος φαινόταν πως το βασικό πρόβλημα είναι η αγωνιστική του κατάσταση αυτή την περίοδο. Οπωσδήποτε όμως, ο άξονας του πάει καλύτερα από τα άκρα.

• Ο Τσόσιτς δίνει αφορμή, αλλά στο πέναλτι ο Λεβαντόφσκι είναι φανερό πως πέφτει μόνος του, με το που νιώθει το άγγιγμα. Για να μη λέμε πολλά, αυτό το πέναλτι δόθηκε στην Μπάγερν, αλλά δεν θα δινόταν ποτέ στο ίδιο ματς στην ΑΕΚ. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει, των υποδείξεων που γίνονται με βάση το μέγεθος των αντιπάλων.

• Και φυσικά δεν ήταν μόνο το πέναλτι. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ο Σλοβένος προκαλούσε. Απλά.