Ήταν «special one»;

Το 2010 ανέλαβε την Ρεάλ Μαδρίτης μετά «βαΐων και κλάδων». Αγαπήθηκε πολύ, πήρε (κάποιους) τίτλους, συγκρούστηκε με παίκτες, με τα ΜΜΕ, με τον κόσμο και μετά από τρία χρόνια αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο της «βασίλισσας».

Όταν οι Μαδριλένοι έκλεισαν τον «special one», το έκαναν με μοναδικό στόχο να επιστρέψουν στην κορυφή της Ισπανίας και της Ευρώπης.

Γράφει ο Αποστόλης Σπυρόπουλος

Σε αυτή την τριετία, ο Πορτογάλος οδήγησε τους Μαδριλένους σε τρία τρόπαια. Στο Κύπελλο του 2011, στο Σούπερ Καπ του ίδιου έτους, καθώς και στο πρωτάθλημα του 2012. Και με αυτούς τους τίτλους τους αφήνει. Κακά τα ψέματα, σε μια «σχέση» το τέλος παίζει σημαντικό ρόλο. Και η φετινή σεζόν ήταν στα όρια της τραγικής για τους Ισπανούς, που έχασαν το πρωτάθλημα δια περιπάτου από την Μπαρτσελόνα, έχασαν το Κύπελλο μέσα στο «σπίτι» τους από την Ατλέτικο και αποκλείστηκαν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ «καθαρά» από την Ντόρτμουντ.

Μπορεί οι τίτλοι να μην φαίνονται πολλοί, αλλά ο Μουρίνιο κατόρθωσε να κάνει κάτι που μέχρι την πρόσληψή του έμοιαζε ακατόρθωτο. Να κοντράρει στα ίσα την Μπαρτσελόνα. Και το πέτυχε, παίζοντας… ποδόσφαιρο τόσο μέσα στο «Μπερναμπέου», όσο και μέσα στο «Καμπ Νου», με αποκορύφωμα το διπλό στην Βαρκελώνη (2-1) και το περιβόητο calma του Ρονάλντο. Και αυτό του πιστώνεται πέρα για πέρα ως δικό του έργο.

Εκεί που οι «μερένχες» στο Τσάμπιονς Λιγκ έφταναν μέχρι τους «16» για έξι σερί χρόνια και η «κατάρα» τους κυνηγούσε, ήρθε ο Πορτογάλος και τους οδήγησε ψηλότερα. Τρεις σερί συμμετοχές στα ημιτελικά του θεσμού δεν είναι μικρό πράγμα. Αλλά, όπως και να το κάνεις, όταν είσαι στην Ρεάλ, το μόνο που μετράει είναι η κούπα και όχι ο δρόμος προς τα ‘κει. Γι’ αυτό και έχει μείνει μια πικρή γεύση στους φίλους του συλλόγου.

Ο Μουρίνιο πέραν από σπουδαίος προπονητής, είναι και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Δεν φοβήθηκε να συγκρουστεί με τα ισπανικά Μέσα, να κρατήσει «μούτρα», να το παίξει… ντίβα και να στέλνει τον βοηθό του (Καράνκα) στις συνεντεύξεις Τύπου. Αυτό –δεδομένα- δημιούργησε κλίμα εις βάρος του. Και αυτό το κλίμα γύρισε στην πορεία… μπούμερανγκ.

Και ok μια κόντρα με τα ΜΜΕ μπορεί να μην σε «σκοτώσει». Όμως μια διαμάχη με τους παίκτες σου και πόσω μάλλον με την απόλυτη σημαία της Ρεάλ Μαδρίτης, Ίκερ Κασίγιας, μπορεί να το κάνει! Ο Μουρίνιο έλεγε πως ο Ντιέγκο Λόπεθ είναι καλύτερος τερματοφύλακας από τον «Σαν Ίκερ». Και μπορεί να είχε τα επιχειρήματά του. Ωστόσο, ο τρόπος που το έδειχνε κόντρα στον αρχηγό δεν ήταν ο πρέπων. Και του κόστισε αγάπη από τον κόσμο και μουρμούρα. Πολύ μουρμούρα. Που τελικά τον «έφαγε». Και δεν ήταν ο μόνος παίκτης που είχε συγκρουστεί από το ρόστερ της «βασίλισσας».

Και επειδή η μοίρα είναι περίεργο πράγμα, το «διαζύγιο» του Μουρίνιο με την Ρεάλ επισημοποιήθηκε ανήμερα των 32ων γενεθλίων του Κασίγιας…