Ας είμαστε ξεκάθαροι και σωστοί. Προφανώς κανείς δεν είναι υπέρ των όσων έγιναν και γίνονται στο Κατάρ, ούτε η απευθείας ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την εν λόγω χώρα. Πέραν των ίδιων και όσων πλούτισαν από τα πετροδόλαρα, πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων. Δεν θα κάνουμε ούτε, όμως, τους… Κινέζους. Βλέπουμε το Μουντιάλ και θα το δούμε ως το φινάλε.
Όταν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές δεν δείχνουν διάθεση για να αλλάξουν τα πράγματα, όταν «βολεύονται» με το που πάει το ποδόσφαιρο τόσα χρόνια. Είχε φανεί άλλωστε χρόνια πριν. Με το Παγκόσμιο των ΗΠΑ, αυτό της συνδιοργάνωσης μεταξύ Ν. Κορέας και Ιαπωνίας, ακόμη και της ζάπλουτης Ρωσίας. Για… κερασάκι στην τούρτα η ποδοσφαιρομάνα του Κατάρ.
Στο Μουντιάλ αυτό, λοιπόν, προσπαθούμε να ασχοληθούμε και με ποδόσφαιρο. Η ομορφιά αυτού του αθλήματος, μέσα στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου, φάνηκε στη νίκη των όχι και ιδιαίτερα συμπαθητικών (λόγω των πεπραγμένων τους) Σαουδαράβων. Παρουσιάζοντας μια καλογυμνασμένη ομάδα που στάθηκε τυχερή λόγω VAR, αλλά πήγε στο physical game τους Αργεντινούς, περιορίζοντας κυρίως τον Ντε Πολ και τη μετάβαση της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση με μια μεταβαλλόμενη ζώνη άμυνας (άλλες φορές με ένα 5-3-2, άλλες με 4-4-2).
Έχοντας η Σαουδική Αραβία έναν έξυπνο προπονητή, τον Ερβέ Ρενάρ, ο οποίος περισσότερο θυμίζει με το παρουσιαστικό του σκηνοθέτη από τις Κάννες (σσ. από εκεί κατάγεται). Παρόλα αυτά, έχει προλάβει στην καριέρα του να απολυθεί από την... Κέμπριτζ, αλλά και να σηκώσει Africa Cup of Nations με τη Ζάμπια (!) και την Ακτή, όπως και να στείλει το Μαρόκο σε Μουντιάλ. Σε μενταλιτέ είναι από τους κορυφαίους πάντως, σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν!
Όπως και στους Ιάπωνες, οι οποίοι σαν λαός για κάποιους δεν είναι και ο καλύτερος βάσει του παρελθόντος τους, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό για την νοοτροπία τους. Αντί να πανηγυρίζουν για τον άθλο τους απέναντι στη Γερμανία, φρόντισαν να μαζέψουν τα σκουπίδια από την κερκίδα παραδίδοντας μαθήματα πολιτισμού. Όσο για τους συμπατριώτες τους στο Τόκιο, περίμεναν να ανάβει ο πράσινος σηματοδότης για τον κόσμο για να βγουν στον δρόμο να πανηγυρίσουν ώστε να μην διακόπτουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων.
Βέβαια, η κίνηση των Γερμανών, να δείξουν πως τους έχουν βάλει... φίμωτρο και η FIFA δεν τους επιτρέπει να κάνουν αυτά που θέλουν, στην ομαδική φωτογράφηση πριν τη σέντρα, είναι η εικόνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και συνοψίζει τα ΠΑΝΤΑ! Όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τα γήπεδα, την συγκάλυψη της ομοσπονδίας και την τραγική κίνηση να δοθεί η διοργάνωση στο Κατάρ. Η εν λόγω εικόνα είναι τόσο δυνατή, που τα λόγια στερεύουν!
Ο Καναδάς αξίζει ιδιαίτερη μνεία. Είναι άπειρη ομάδα από μεγάλες διοργανώσεις, αλλά υπερβολικά κοντά στην ευρωπαϊκή νοοτροπία και με στιλ που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε πολύ ισχυρές ομάδες. Τρομερά γρήγορη εναλλαγή της μπάλας, ταχυδυναμικοί ποδοσφαιριστές και ένα σύγχρονο μοντέλο ποδοσφαίρου, με ασφυκτικό pressing και δημιουργία πολλών ευκαιριών. Το ποδόσφαιρο, πάντως, στις ζωές των Καναδών το έβαλε η εθνική γυναικών, η οποία είχε προπονητή τον Βρετανό Τζον Χέρντμαν. Αυτόν που είναι στον πάγκο της εθνικής ανδρών στο Μουντιάλ τώρα. Γράφοντας επιτυχίες με την εθνική γυναικών της Νέας Ζηλανδίας και μετέπειτα με αυτή του Καναδά, φτάνοντας να κατακτήσει ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο. Διότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο… ανδρική υπόθεση!
Για τη ραψωδία της Ισπανίας δεν χρειάζονται πολλά, αφού η ομάδα του Λουίς Ενρίκε παρουσίασε το tiki-taka στην πιο ουσιαστική του μορφή (7 τελικές στην εστία, 7 γκολ) απέναντι στην αδύναμη Κόστα Ρίκα. Η δύναμη της «φούρια ρόχα» είναι ο άξονάς της, έχοντας δύο χαφ όπως οι Πέδρι, Γκάβι που βοηθάνε στην αύξηση της έντασης, αλλά και σιγουριά στις μεταβιβάσεις από Ρόδρι, Μπουσκέτς που εναλλάσσονται σε ρόλο στόπερ-αμ. χαφ σε ένα ενδιαφέρον πείραμα.
*οι πάσες του Πέδρι στο πρώτο ημίχρονο μέσα από το γράφημα της Athletic
Η Αγγλία από τη μεριά της, δείχνει ιδιαίτερα ανεβασμένη. Ίσως παίζει ρόλο η εποχή, η οποία βρίσκει στο πικ πολλούς ποδοσφαιριστές, όμως τα ματς με ΗΠΑ (κυρίως) και Ουαλία, θα είναι κριτήριο αφού θα έχουν να αντιμετωπίσουν δύο ομάδες με εξαιρετικό transition. Βέβαια, από την πρεμιέρα της, αυτό που θα κρατήσουμε είναι το γεγονός πως οι Ιρανοί δεν έβγαλαν… κιχ στον ύμνο της χώρας, ως μια αντίδραση για τα όσα βιώνουν οι γυναίκες εκεί. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις όταν είσαι από μια «δύσκολη» χώρα στην οποία αν γυρίσεις και δεν «αρέσεις» στους… μεγάλους, μπορεί να μην γνωρίσεις τι θα σου ξημερώσει.
Είχε και στην πρεμιέρα μια δυνατή εικόνα όταν το Εκουαδόρ σόκαρε τους Καταριανούς μέσα στο σπίτι τους, με την ομάδα να πανηγυρίζει δείχνοντας τον ουρανό. Αφιέρωση προς τον Θεό, διότι είναι μια χριστιανική χώρα και θέλησε να στείλει το μήνυμά της προς το Κατάρ και τα διάφορα έθνη της Μέσης Ανατολής, που είτε έδιωξαν βίαια ή βασάνισαν και σκότωσαν Χριστιανούς που βρήκαν στον διάβα τους.
Καλά όλα τα παραπάνω και ελπίζουμε να δούμε αντίστοιχες εικόνες στη συνέχεια. Παρόλα αυτά, τα παράδοξα και παράλογα συνεχίζονται στα γήπεδα του Κατάρ και σε κάνουν να απορείς. Διότι σε τέσσερις ημέρες, έχουμε προλάβει να δούμε και να μάθουμε πολλά. Το γεγονός πως οι διοργανωτές δίνουν περισσότερα εισιτήρια από τους θεατές που βρίσκονται σε κάθε γήπεδο είναι δεδομένο, αφού τα ματς δεν είναι κατάμεστα. Βέβαια, αρκετές φορές ξεπερνάνε τους εαυτούς τους αφού δηλώνουν περισσότερο κόσμο απ’ ότι χωράνε. Εκτός και αν μπαίνουν… έτσι! Τα κλιματιστικά μέσα στα γήπεδα άλλες φορές λειτουργούν και άλλες όχι, κάτι που δυσκολεύει το έργο των θεατών και των «πρωταγωνιστών».
Είδαμε στο Κατάρ να βρίσκεται και να μιλά με τον Ινφαντίνο και με τη βασιλική οικογένεια τον πρόεδρο της ομοσπονδίας της Γκαμπόν, Μουνγκενγκί, ο οποίος πριν δύο χρόνια κατηγορήθηκε για παιδική κακοποίηση σε πάνω από 100 παιδιά, αλλά η CAF (σσ. αφρικανική ομοσπονδία) τον έβγαλε έξω.
Είδαμε την σπουδαία Άλεξ Σκοτ που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή στο BBC να μπαίνει με περιβραχιόνιο «One Love» σε αγωνιστικό χώρο, μετά τις απαγορεύσεις της FIFA. Τα «νιώθω Καταριανός, γκέι και άτομο με ειδικές ανάγκες» του Ινφαντίνο ήταν για το θεαθήναι και οι απειλές προς κάθε ομοσπονδία, άνευ προηγουμένου.
Για τη διαιτησία θα κρατήσουμε μικρό καλάθι, ελπίζοντας πως τα όσα λάθη έχουν γίνει ήδη, θα διορθωθούν στη συνέχεια από τους ορισμούς των κορυφαίων διαιτητών που πιθανότατα θα οριστούν στη συνέχεια. Προλάβαμε, πάντως, να δούμε την FIFA να ορίζει, για περίεργο λόγο, τον Τζάνι Σικάζουε, ο οποίος είχε λήξει από το 85’ ένα ματς ανάμεσα στην Τυνησία και στο Μάλι χωρίς λόγο. Παράσημο ήταν αυτό και μάλλον επιβραβεύτηκε, ενώ πρόλαβε να «σφάξει» παρέα με τον VARίστα τον τίμιο Καναδά…
ΥΓ. Αναμονή για τα ματς της Πέμπτης για τρεις καλούς λόγους. Πρώτα απ' όλα, για την συμπαθέστατη ομάδα της Ουρουγουάης και το τελευταίο τάνγκο ορισμένων θρύλων της (Σουάρες, Καβάνι, Μουσλέρα, Γοδίν). Δεύτερον, για την ικανότατη Σερβία που μπορεί να πάει μακριά εφόσον παρουσιαστεί σοβαρή σε όλη τη διάρκεια του Μουντιάλ. Τρίτον, για την τυπάρα της παρακάτω εικόνας, τον Ριγκομπέρ Σονγκ!
Follow @giorgostsanakas
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
