Η τελευταία «παράσταση» σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι η φετινή για τον Λιονέλ Μέσι, όπως έχει προαναγγείλει ο ίδιος εδώ και καιρό. Ο 'Λιο' είναι έτοιμος να δώσει τα πάντα και να συμβάλλει στην τρίτη κατάκτηση του κυπέλλου για την Αργεντινή και στην πρώτη δική του. Σε λίγες ώρες, θα απολαύσουμε τη μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή και τα αστέρια από χώρες όλου του κόσμου να «χορεύουν» στο χορτάρι.
Σε κάθε διοργάνωση υπάρχει η ανυπομονησία να μάθουμε ποια ομάδα θα στεφθεί κυπελλούχος. Φέτος, πέφτει ένα ακόμη ερώτημα στο τραπέζι. Τι πρόκειται να κάνει ο Λιονέλ Μέσι στο «αντίο» του από τις παγκόσμιες διοργανώσεις; Θα καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο; Μήπως θα φτάσει στην πηγή χωρίς να πιει νερό; Ή, στην χειρότερη περίπτωση, θα αντικρίσει τον σύντομο αποκλεισμό;
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι έκαναν κάποιοι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές στο δικό τους αποχαιρετιστήριο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο θρίαμβος του Πελέ
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να ρίξει αυλαία στη διεθνή του καριέρα ο Πελέ.
Το 1970, ο Μάριο Ζαγκάλο κατέβασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού μια ενδεκάδα με πέντε «δεκάρια», η οποία έμεινε στην ιστορία. Από αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει ο Πελέ, ενώ οι υπόλοιποι ήταν οι ακόλουθοι: Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Ζέρσον, Τοστάο. Στην πρώτη αγωνιστική για τη φάση των ομίλων, η Βραζιλία αντιμετώπισε την Τσεχοσλοβακία. Με το γκολ που πέτυχε στο 59ο λεπτό, ο Πελέ έγινε ο δεύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που βρίσκει δίχτυα σε τέσσερις διαφορετικές διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πρώτος είναι ο Γερμανός, Ούβε Ζέελερ.
Σε όμιλο με Τσεχοσλοβακία, Αγγλία και Ρουμανία, η «σελεσάο» έκανε το απόλυτο και ο Πελέ σημείωσε τρία γκολ. Στην επόμενη φάση, βρέθηκε στον δρόμο της το Περού και μία εμφατική νίκη 4-2 την έστειλε στον ημιτελικό, αντιμέτωπη με την Ουρουγουάη. Η Βραζιλία βγήκε νικήτρια από την αναμέτρηση με σκορ 3-1 και έφυγε φορτσάτη για τον τελικό, που συνάντησε την Ιταλία. Μέχρι τότε, ο Πελέ, πέραν του ομίλου, δεν είχε βρει δίχτυα, ωστόσο, τροφοδότησε τους συμπαίκτες του δύο φορές.
Το ραντεβού των «σελέστε» με την Ιταλία έλαβε χώρα στο στάδιο «Αζτέκα». Ο Πελέ άνοιξε το σκορ με κεφαλιά στο 19ο λεπτό. Έδωσε ασίστ για το τρίτο και τέταρτο γκολ, των Ζαϊρζίνιο και Κάρλος Αλμπέρτο αντίστοιχα. Το τελευταίο, μάλιστα, θεωρείται ένα από τα καλύτερα ομαδικά γκολ, καθώς συμμετείχαν οκτώ παίκτες. Οι Βραζιλιάνοι κράτησαν στα χέρια τους το «Ζιλ Ριμέ» για τρίτη φορά και ο Πελέ είχε έστω μια συμμετοχή σε γκολ της ομάδας του σε όλους τους αγώνες, είτε μοιράζοντας ασίστ, είτε βρίσκοντας δίχτυα.
Για χρόνια ήταν μια σταθερά στην εθνική Βραζιλίας και χωρίς ιδιαίτερες επιδείξεις και υπερβολές, ήταν πάντα το πρόσωπο της ομάδας και έβρισκε τον τρόπο να δώσει λύσεις όταν οι άλλοι αδυνατούσαν. Μέχρι και σήμερα, παραμένει ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία που έχει κατακτήσει τρία Παγκόσμια Κύπελλα.
Η ντρίμπλα που έμεινε στην ιστορία και ο χαμένος τελικός
Γερμανία, 1974. Η εθνική Ολλανδίας ταξιδεύει Δυτικά της χώρας για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Γιόχαν Κρόιφ ηγείται της ομάδας και πάει αποφασισμένα για την κατάκτηση του τροπαίου. Βρέθηκε σε όμιλο με τις Σουηδία, Βουλγαρία και Ουρουγουάη και ξεκίνησε κόντρα στην τελευταία με νίκη. Ο Σουηδός Γιαν Όλσον, στο παιχνίδι για τη δεύτερη αγωνιστική, έγινε το πρώτο "θύμα" του γνωστού «Cruyff’s Turn»: υποδυόμενος πως κινείται προς τη μια κατεύθυνση, τη πετάει στην αντίθετη και κάνει στροφή 180 μοιρών. Η ντρίμπλα αυτή έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον Ολλανδό και έτσι έχει μείνει στην ιστορία, παρ’ όλο που δεν είναι ο πρώτος που την εκτέλεσε.
Με δύο νίκες και μια ισοπαλία, η Ολλανδία ανέβηκε στη κορυφή του γκρουπ. Στη δεύτερη φάση των ομίλων, οι «οράνιε» έστησαν πάρτι στο «Νίντερζακσενσταντιον» απέναντι στην Αργεντινή, κερδίζοντας 4-0. Ο Κρόιφ σε αυτόν τον αγώνα είχε μια εξαιρετική παρουσία, καθώς πέτυχε δύο τέρματα και μοίρασε μια ασίστ. Για την τελευταία αγωνιστική συνάντησε μια διαφορετική από το προηγούμενο Μουντιάλ, Βραζιλία. Από τους «σελέστε» έλειπαν οι Πελέ, Τοστάο και Ζέρσον, αφήνοντας πίσω μόλις δύο από τα πέντε «δεκάρια» της ομάδας, τους Ζαϊρζίνιο και Ριβελίνο. Ο Γιόχαν Νέσκενς άνοιξε το σκορ στο 50’, για να έρθει ο Κρόιφ και να σχηματίσει το τελικό 2-0.
Στο Μόναχο, Ολλανδία και Δυτική Γερμανία είχαν ραντεβού τίτλου. Δευτερόλεπτα από τη σέντρα, ο Κρόιφ κέρδισε πέναλτι από τον Χένες, το οποίο εκτέλεσε εύστοχα ο Νέσκενς για να δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του, χωρίς οι γηπεδούχοι να έχουν ακουμπήσει τη μπάλα. Τελικά, ο μέσος των «οράνιε» δεν κατάφερε να δώσει το κάτι παραπάνω, οι Ολλανδοί αφέθηκαν και οι Γερμανοί γύρισαν το παιχνίδι και στέφθηκαν πρωταθλητές.
«Χάσαμε το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής μας, αλλά νομίζω πως αυτό μας έφερε μεγαλύτερη δόξα απ' όση θα μας έφερνε η νίκη. Διότι όλοι ήθελαν να μας δουν να κερδίζουμε κι η ήττα έφερε ακόμα μεγαλύτερη προσοχή, συμπάθεια και δέσιμο. Για τέσσερις εβδομάδες κανείς δεν μιλούσε για νίκη ή ήττα, αλλά όλοι ήθελαν να δουν το ποδόσφαιρο που παίζαμε. Δεν είναι δικαιολογία, είναι αλήθεια: το αποτέλεσμα του τελικού δεν με ενοχλεί», είχε πει ο Γιόχαν Κρόιφ, ο άνθρωπος που έκανε όλο τον κόσμο να αγαπάει και να θαυμάζει την εθνική ομάδα της Ολλανδίας.
Πικρό αντίο για τον Ντιεγκίτο
Άδοξο ήταν το τέλος της διεθνούς καριέρας του Ντιέγκο Μαραντόνα. Η εθνική Αργεντινής βρέθηκε το 1994 στις Η.Π.Α. για τη τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κληρώθηκε στον ίδιο όμιλο με Νιγηρία, Βουλγαρία και Ελλάδα. Ο Ντιεγκίτο βρήκε δίχτυα κόντρα στην εθνική Ελλάδος, στη νίκη 4-0 της «αλμπισελέστε» και πανηγύρισε με έναν δικό του μοναδικό τρόπο.
Επόμενη ήταν η Νιγηρία, όπου στη μεταξύ τους αναμέτρηση δεν μπόρεσε να σκοράρει. Το γκολ που πέτυχε στην αναμέτρηση με την Ελλάδα αποδείχθηκε το τελευταίο του με το εθνόσημο. Στις 29 Ιουνίου, ο Μαραντόνα βγήκε θετικός σε τεστ ντόπινγκ και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 15 μηνών. Ο ίδιος, ωστόσο, υποστήριξε πως είχε την έγκριση για να καταναλώσει το φάρμακο, το οποίο χρησιμοποιούσε μονάχα για απώλεια βάρους.
Δυστυχώς, δεν κατάφερε κάτι αξιοσημείωτο στο τελευταίο του Παγκόσμιο Κύπελλο. Το μόνο σίγουρο είναι πως ένα τέλος σαν αυτό δεν αρμόζει στο μεγαλείο του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Η αξέχαστη κουτουλιά του Ζιζού
Ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε αναλάβει χρέη αρχηγού για την εθνική Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία. Οι «τρικολόρ» τερμάτισαν δεύτεροι σε όμιλο με Ελβετία, Νότιο Κορέα και Τόγκο, ενώ ο Ζιζού δεν βρήκε δίχτυα σε αυτή τη φάση. Στους «16» επικράτησαν της Ισπανίας 3-1 και στα προημιτελικά νίκησαν την Βραζιλία, με τον Ανρί να σκοράρει το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, από ασίστ του Ζιντάν. Ο τελευταίος έδειξε τον δρόμο για τον τελικό με ένα εύστοχο πέναλτι που εκτέλεσε κόντρα στην Πορτογαλία.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στον τελικό. Στις 9 Ιουλίου η Γαλλία συναντήθηκε με την Ιταλία στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου και με πρωταγωνιστές τους Ζιντάν και Ματεράτσι, εκτυλίχθηκε ένας επεισοδιακός αγώνας. Στο 7ο λεπτό της αναμέτρησης ο μέσος των «τρικολόρ» εκτέλεσε πέναλτι «α λα Πανένκα» για να ανοίξει το σκορ. Η «σκουάντρα ατζούρα» ισοφάρισε με τον Ματεράτσι στο 19΄ και με σκορ 1-1 έληξε η κανονική διάρκεια του αγώνα, ο οποίος οδηγήθηκε στη παράταση.
Το στενό μαρκάρισμα του Ματεράτσι στον Ζιντάν πυροδότησε τον Γάλλο, ο οποίος γινόταν εύκολα έξαλλος σε τέτοιες περιστάσεις. Ο Ιταλός στη προσπάθεια του να αμυνθεί, άρχισε να τραβάει τη φανέλα του Ζιντάν, με αποτέλεσμα ο Γάλλος να τον κουτουλήσει στο στέρνο και τον Ματεράτσι να πέφτει στο έδαφος. «Αν θέλεις την φανέλα μου θα στην δώσω μετά», του είχε πει ο Ζιζού, προτού προβεί στο χτύπημα. Η κίνηση αυτή τον έκανε να αντικρίσει την απευθείας κόκκινη κάρτα, να αποβληθεί από τον αγώνα και να αποχωρήσει για τα αποδυτήρια. Τελικά, η αναμέτρηση έληξε 5-3 στα πέναλτι υπέρ της Ιταλίας, που στέφθηκε κυπελλούχος.
Ο τελικός, ωστόσο, επισκιάστηκε από τη διάσημη αυτή κουτουλιά. Λίγοι ήταν αυτοί που μιλούσαν για τη νικήτρια Ιταλία. Ίσως για τον Ζινεντίν Ζιντάν να μην είναι μια ανάμνηση που θέλει να κρατήσει, αλλά όλος ο κόσμος τη θυμάται ακόμη, αφού έχει μείνει στην ιστορία. Αξίζει να σημειωθεί πως θύτης χαρακτηρίστηκε ο Ματεράτσι και όχι ο Ζιντάν. Η στάση του Ιταλού θεωρήθηκε προκλητική και δεν φάνηκε περίεργο που ο Ζιζού αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο.
Επιμέλεια: Αγγελική Καβαρνού
_173917.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
