«Μου έδειξαν εμπιστοσύνη»

«Το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά», αυτή είναι μια πασίγνωστη λαϊκή ρήση της πατρίδας μας, φυσικά εδώ έχουμε να κάνουμε με… δύο μήλα, αφού τόσο η Έλενα, όσο και η Στέλλα βρίσκονται στα… χνάρια του μπαμπά Μάριου Γκιούρδα, έναν από τους σπουδαιότερους αθλητές που ανέδειξε το ελληνικό βόλεϊ.

Οι δύο αδερφές χωρίστηκαν για πρώτη φορά μετά από κοινή πορεία σε Άρτεμις Κορυδαλλού (2011-2016), Ολυμπιακό (2016-2017) και Απολλώνιο (2017-2019).

Η 17χρονη Στέλλα παραμένει στην Ελλάδα, πλέον στον Μύλωνα, ωστόσο η 19χρονη Έλενα έκανε το μεγάλο βήμα για την Αμερική, παίρνοντας υποτροφία για το Simpson University.

Παρότι μάλιστα σχετικά πρόσφατα -τον Ιανουάριο του 2018- είχε υποστεί ρήξη χιαστών, η θέληση και η δύναμη της ψυχής της, της έδωσαν το δικαίωμα να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, αποτελώντας παράλληλα παράδειγμα και για άλλες αθλήτριες.

Στην πρώτη της σεζόν η νεαρή ακραία έχει πάρει χρόνο συμμετοχής, έχοντας μάλιστα κάποια πολύ καλά παιχνίδια. Έχει παίξει σε 19 σετ, σημείωσε 30.5 πόντους με 25 επιθέσεις, 4 άσους, 3 μπλοκ, ενώ έβγαλε και 13 άμυνες.

Η Έλενα μίλησε για την εμπιστοσύνη που της έδειξε το πανεπιστήμιο, ο προπονητής και οι συμπαίκτριες της, για την ψυχολογία που είναι πολύ σημαντικό, για τους ρυθμούς, το πρόγραμμα και γενικά τα σχέδια της για το μέλλον.

Τι είναι αυτό που σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση στην Αμερική;
«Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση όταν πρωτοήρθα ήταν η καθημερινότητα τους και το πως λειτουργούν. Σαν άνθρωποι είναι πολύ οργανωτικοί, λειτουργούν πάντα με πρόγραμμα και δεν ξεφεύγουν ποτέ από αυτό! Έχουν συγκεκριμένες ώρες για το κάθε τι που πρέπει να κάνουν και πάντα λειτουργούν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς».

Στον τρόπο ζωής, στο βόλεϊ, γενικά υπήρχε κάτι που περίμενες διαφορετικό;
«Μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής τους και η ενέργεια που βγάζουν στην καθημερινότητα τους! Όσον αφορά την ομάδα ήξερα πως θα είναι τα πράγματα. Με τις περισσότερες κοπέλες είχαμε επαφή πριν έρθω εδώ όποτε με είχαν βάλει στο κλίμα και ήξερα αρκετά γι αυτές και το πως λειτουργούν σαν ομάδα, κάτι το οποίο με βοήθησε όταν ήρθα εδώ γιατί εντάχτηκα αρκετά σύντομα και στην ομάδα και στις απαιτήσεις του πανεπιστημίου».

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι καλή τόσο στις σπουδές, όσο και το βόλεϊ;
Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι αρκετά απαιτητικά όχι όμως ακατόρθωτα άμα υπάρχει οργάνωση θέληση και δουλειά! Το πρόγραμμα όπως ανέφερα προηγούμενος είναι φτιαγμένο ώστε κάθε αθλητής φοιτητής να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του. Στην αρχή μέχρι να βρω τα πατήματα μου και να ενταχθώ στους ρυθμούς τους μου φαινόταν τρελό, τώρα όμως μετά από ένα δύο μήνες σχεδόν μπορώ να πω πως βρίσκομαι σε πολύ καλό σημείο και όλα είναι πιο εύκολα σαφώς».

Ισχύει ότι για να παίξεις είναι βασικό να έχεις καλούς βαθμούς;
«Ισχύει ! Πρωταρχικός στόχος είναι να είσαι συνεπής με τα μαθήματα και τα προσπαθείς όσον τον δυνατόν να κρατάς ψηλές βαθμολογίες! Γιατί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο ύστερα στο αθλητικό κομμάτι».

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος και αν ναι πως τον περνάς;
«Ναι εννοείτε πως υπάρχει και ελεύθερος χρόνος! Στις αρχές τον εκμεταλλευόμουν κάνοντας περισσότερο βόλτες καθώς δεν είχαν ξεκινήσει τα μαθήματα. Ωστόσο τώρα αυτό έχει σταματήσει καθώς οι ρυθμοί είναι πολύ γρήγοροι και όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος η ξεκούραση είναι βασικός παράγοντας».

Ποια η αντιμετώπιση απέναντι στις Ελληνίδες αθλήτριες;
«Η αντιμετώπιση που έχω είναι πολύ καλή! Από την πρώτη μέρα που ήρθα έως τώρα η βοήθεια και η υποστήριξη που δέχομαι από τις συμπαίκτριες μου είναι μεγάλη!»

Ποιο το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας, του πρωταθλήματος και του πανεπιστημίου;
«Το πανεπιστήμιο μου ανήκει στην NAIA. Το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό και ανταγωνιστικό. Κάθε φορά στους αγώνες προσπαθούμε να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό καθώς υπάρχουν δυνατές και αξιόλογες ομάδες! Τώρα όσον αφορά το πανεπιστήμιο είναι πολύ καλό ακαδημαϊκά. Τα προγράμματα του είναι πολύ ενδιαφέρον και οι καθηγητές είναι εξαιρετικοί!»

Είστε ευχαριστημένες από την φετινή πορεία;
«Η αλήθεια είναι πως όχι! Ξεκινήσαμε δυναμικά αλλά στην συνέχεια ενώ παλέψαμε -και συνεχίζουμε διότι δεν έχει τελειώσει ακόμα το πρωτάθλημα- ακολούθησαν αρκετές ήττες».

Βλέπουμε σημαντική πρόοδο στα τελευταία παιχνίδια. Έχεις αρχίσει να προσαρμόζεσαι;
«Η υποστήριξη από την ομάδα και τον coach από την πρώτη μέρα με βοήθησαν να προσαρμοστώ γρήγορα και να βρω τους ρυθμούς και αγωνιστικά. Πιστεύω έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο η εμπιστοσύνη! Καθώς έτσι ανεβαίνει η ψυχολογία, η οποία εδώ κατέχει πολύ σημαντικό ρόλο ώστε να μπορέσεις να λειτουργήσεις στις απαιτήσεις του πανεπιστημίου, είτε αθλητικά είτε ακαδημαϊκά».

Υπάρχει στήριξη από το πανεπιστήμιο; Σε ποιο επίπεδο; Υπάρχει πίεση;
«Ναι υπάρχει αρκετή στήριξη από το πανεπιστήμιο όπως επίσης και πίεση η οποία με τον καιρό φεύγει καθώς όλοι (είτε καθηγητές, είτε συμμαθητές) είναι δίπλα σου όποτε χρειαστείς το οτιδήποτε».

Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
«Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το φαγητό! χαχαχα προφανώς και δεν αστειεύομαι! Ίσως είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να συνηθίσω ακόμα εδώ! Εντάξει άντε και την οικογένεια μου…»

Ποιοι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
«Μελλοντικοί μου στόχοι είναι να συνδυάσω όσον τον δυνατόν καλύτερα το αθλητικό με το ακαδημαϊκό κομμάτι και να κερδίσω ότι καλύτερο μπορώ από αυτό».

Τι σπουδάζεις; Μετά τις σπουδές θα επιστρέψεις στην Ευρώπη;
«Σπουδάζω Business Management. Έχω κάνει αρκετές σκέψεις και σχέδια για το μέλλον και εννοείτε πως η Ευρώπη είναι ένα από τα μελλοντικά μου σχέδια καθώς θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω σε επαγγελματικό επίπεδο πλέον βόλεϊ. Προς το παρόν όμως αυτό που θέλω είναι να επικεντρωθώ στα μαθήματα και στην ομάδα καθώς αυτά είναι που προέχουν».

Θα επέστρεφες στο ελληνικό πρωτάθλημα και αν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις;
«Ποτέ δεν κλείνω την πόρτα πίσω μου! Πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές αξιόλογες ομάδες στο ελληνικό πρωτάθλημα και αν όντως υπάρξει κάποια πρόταση εννοείτε πως θα δείξω ενδιαφέρον».

Πόσο σε έχει βοηθήσει η NOMOS στην «περιπέτεια» της Αμερικής;
«Από την αρχή μέχρι και τώρα η οικογένεια της NOMOS είναι πάντα δίπλα μου! Και ιδιαίτερα θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κ. Τάσο και την γυναίκα του Christin που με βοήθησαν και συνεχίζουν να με στηρίζουν μέχρι τώρα σε οτιδήποτε».