Την ώρα που οι ισπανοί παρουσιάζουν το πρωτάθλημά τους με διαγωνισμούς τριπόντων και καρφωμάτων σε γήπεδο που έχει στηθεί σε εμπορικό κέντρο (φώτο), με τη συμμετοχή πολλών αθλητών, αλλά και φιλάθλων, στην Ελλάδα η Α1 δεν έχει βρει ακόμα τηλεοπτική «στέγη». Το αιώνιο πρόβλημα με τα δικαιώματα που έρχεται στον…αφρό κάθε Σεπτέμβριο, έκανε την εμφάνισή του και φέτος, αφού το ποσό που προσφέρει η ΕΡΤ στις δώδεκα από τις δεκατέσσερις ομάδες είναι μειωμένο κατά το ήμισυ σε σχέση με πέρυσι.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Πολλοί θα αναρωτηθούν, γιατί αφήνω έξω τις άλλες δύο ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Μιλάμε για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, που χρόνια τώρα, λαμβάνουν τελείως διαφορετικά –πολύ μεγαλύτερα- ποσά από τις συμφωνίες σε σχέση με τις υπόλοιπες. Οι δύο τους, έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο, λειτουργώντας για το συμφέρον τους. Γι’ αυτό άλλωστε σε περίπτωση που φτάσουμε και πάλι στην εξευτελιστική για το πρωτάθλημα απεργιακή κινητοποίηση, θα είναι οι μόνοι που θα κατέβουν να παίξουν κανονικά, κόντρα σε εφήβους ή ερασιτέχνες. Βάσει των επενδύσεών, της αξίας, της ανωτερότητας και της εμπορικότητάς τους, δικαιούνται και με το παραπάνω όχι μόνο περισσότερα από τους υπόλοιπους, αλλά και γενικά.
Η εικόνα όμως των άδειων γηπέδων, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας και ενδιαφέροντος, είναι προϊόν και αυτής της εγωιστικής συμπεριφοράς. Φυσικά και δεν ευθύνονται οι Γιαννακόπουλοι ή οι Αγγελόπουλοι που π.χ. στον ΠΑΟΚ, στον Άρη και στην Καβάλα δεν υπάρχουν ανάλογα με εκείνους πορτοφόλια για να επενδύσουν. Όμως, όταν μιλάμε για συνεταιρισμό (ΕΣΑΚΕ) και κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων, το να αδιαφορείς που οι υπόλοιπες ομάδες που συνθέτουν αυτό το –που λέει ο λόγος- πρωτάθλημα, παίρνουν ένα τυπικό αντίτιμο συμμετοχής, σε καθιστά υπεύθυνο για την ποιότητα του προϊόντος. Αν θες πράγματι να γίνει ένα βήμα μπροστά για το πρωτάθλημα, αλλάζεις ως μεγάλος και δυνατός ρότα και βοηθάς και τους υπόλοιπους να επιβιώσουν.
Πως; Πιέζοντας για να εισπράξουν αυτά που τους αναλογούν και όχι τα ψίχουλα που τους προσφέρονται και δεν φτάνουν ούτε για τρία-τέσσερα συμβόλαια μέτριων ελλήνων παικτών. Οι «αιώνιοι» έχουν τη δύναμη και την πυγμή να διεκδικήσουν αξιοπρέπεια και για τους υπόλοιπους, αλλά επιμένουν να κοιτούν τα του οίκου τους, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά για τους μικρομεσαίους. Σύμφωνοι, η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει από την ΕΡΤ και τον ΟΠΑΠ, που τόσα χρόνια αποτελούν την πηγή ζωής του αθλήματος στη χώρα, να βάλουν τόσο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Κάποιοι και σωστά ίσως, θα πουν πως την ώρα που κόβονται μισθοί και συντάξεις σε επίπεδα πείνας, οι δύο αυτοί κρατικοί φορείς δεν θα έπρεπε καν να σκέφτονται τη χρηματοδότησή του.
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο εκεί. Είναι τι κάνουν οι δύο υπέρ-άξιοι εκπρόσωποί μας στην Ευρώπη για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του πρωταθλήματος, με στόχο αυτό να μην είναι παράδειγμα προς αποφυγή στην Ευρώπη και αν θέλετε, για να έχουν πιο δυνατούς αντιπάλους στη προετοιμασία τους για τα ματς της Ευρωλίγκας. Ειδικά φέτος που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πρέπει να πράξουν διαφορετικά. Μόνο έτσι θα αποδείξουν ότι νοιάζονται για το καλό του αθλήματος και όχι μόνο για την πάρτη τους και θα αποφύγουμε τις τραγελαφικές εικόνες που επιφέρει μία απεργία. Το πρόβλημα δεν λύνεται έτσι, αλλά με ιδέες, λύσεις, προτάσεις και αλλαγή κατεύθυνσης από όλους. Ειδάλλως, ας κλείσουμε από μόνοι μας το…μαγαζί.
Υ.Γ.: To θέμα των τηλεοπτικών, είναι το πρώτο σοβαρό που αντιμετωπίζει ο νέος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ. Στο χέρι του είναι να δώσει λύση για να ξεκινήσει με μία μεγάλη επιτυχία την θητεία του και να μην αποδειχθούν φρούδες οι ελπίδες αλλαγής… Αν βέβαια το καλοκαίρι δούλευε περισσότερο για την εύρεση χορηγών και χρηματοδότησης του πρωταθλήματος, το πρόβλημα θα ήταν μικρότερο.
Υ.Γ.1: Πολλές ομάδες έκαναν και πάλι το ίδιο ερασιτεχνικό λάθος. Χωρίς να έχουν πίσω τους οικονομικό στήριγμα, προγραμμάτισαν, έταξαν λεφτά (ακόμα και χρωστούμενα) και έκαναν μεταγραφές, έχοντας στο μυαλό ότι θα λάβουν τουλάχιστον αυτά που πήραν πέρυσι. Οι παίκτες πάλι από την πλευρά τους υπέγραψαν στον…αέρα. Αν ο ΠΣΑΚ απαιτούσε να είχαν λυθεί πρώτα όλα αυτά και μετά τα μέλη του να διαπραγματευτούν το μέλλον τους, ίσως να είχε καταφέρει πολλά περισσότερα.
Follow @ZervasNikolaos