Μίστερ Σκίμπε, να είσαι ξεροκέφαλος!

Πρώτο δείγμα από τον νέο ομοσπονδιακό προπονητή πήραμε και δεν πήραμε από τα δύο φιλικά με Λουξεμβούργο και Τουρκία. Αλλά τούτη τη φορά το θέμα δεν είναι τι κάναμε εμείς. Αλλά τι κατάλαβαν οι διεθνείς. Αυτό είναι το ζητούμενο πια και αυτό συνέβη (έστω άρχισε να συμβαίνει) ακόμη και αν εμείς δεν είχαμε εικόνα από τα δύο 90λεπτα της Εθνικής μας.

Η ΕΠΟ αποφάσισε ότι το μοντέλο που θα ευνοήσει την Εθνική στην προσπάθεια ανάκαμψης είναι να μην βάλει δίπλα στον Μίκαελ Σκίμπε έναν άνθρωπο που γνωρίζει το πώς το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αρχικά δημιούργησε και στη συνέχεια καρπώθηκε τις επιτυχίες των προηγούμενων ετών. Αποφάσισε ότι αρκεί ο Κώστας Τσάνας, ο οποίος μπορεί να γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και να την μεταφέρει στον Γερμανό τεχνικό, αλλά δεν ήταν μέλος της ομάδας των τριών Euro και των δύο Μουντιάλ. Αυτό πιστεύει η ΕΠΟ, προσωπικά έχω διαφορετική άποψη, αλλά αφού το πιστεύει πρέπει να πορευτεί με αυτό, να το στηρίξει. Αλλά και να το υποστηρίξει!

Με τα δεδομένα που έχει στα χέρια του ο Μίκαελ Σκίμπε, δηλαδή μια ομάδα που βρίσκεται σε κρίση, μια ομάδα που έχει χάσει την ταυτότητά της και λόγω των πολλών πέρα δώθε στις κλήσεις τους τελευταίους μήνες, αλλά και μια ομάδα την οποία στην πραγματικότητα θα πρέπει να μαθαίνει μόνος του, είναι υποχρεωμένος να πάρει εξ` ολοκλήρου την κατάσταση στα χέρια του. Στο "τέλος της ημέρας" θα αποδειχθεί αν είναι ή όχι ικανός να πετύχει. Αλλά πρέπει να το κάνει.

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Στην ουσία δεν είναι και πολύ συνηθισμένο από προπονητές που δουλεύουν στην Ελλάδα, όχι στην Εθνική. Αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος για να πετύχει. Ο Σκίμπε θα πρέπει να μην ασχοληθεί καθόλου με τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν τον ενδιαφέρουν, δεν τον αφορούν, δεν χρειάζεται να τις "βάλει" στην ομάδα του.

Για να το πούμε και λίγο αδόκιμα, ξεροκεφαλιά χρειάζεται από τον Γερμανό. Και η αλήθεια είναι ότι πήραμε ένα δείγμα στη θετική κατεύθυνση. Το έδειξε η περίπτωση του Φορτούνη και ας υπάρχουν γκρίνιες. Ο παίκτης προφυλάχθηκε όταν έπρεπε, με το Λουξεμβούργο, έμεινε στην Εθνική και έπαιξε όταν έπρεπε, με την Τουρκία. Θα γίνει και με άλλους και από "τους άλλους", είναι βέβαιο αν πήραμε το κανονικό μήνυμα από την "πρώτη" του προπονητή και είναι το σωστό.

Ο Σκίμπε δεν ενδιαφέρθηκε με το τι έρχεται μπροστά. Το ίδιο έκανε και ο Οτο Ρεχάγκελ, που επίσης έδειξε ξεροκεφαλιά (ήταν και εκ φύσεως έτσι) και πέτυχε περπατώντας το δρόμο του. Το μήνυμα δεν είναι για όλους εμάς. ΤΟ πιο σημαντικό μήνυμα, που τότε ελήφθη από τους διεθνείς επί Ρεχάγκελ και τώρα έχει σταλεί από τον Σκίμπε, έχει πολύ μεγάλη σημασία για το εσωτερικό της ομάδας.

Για τους ποδοσφαιριστές, για το πόσο εκτιμούν ή όχι τον προπονητή τους. Για το πώς ερμηνεύουν τις κινήσεις του, τις συμπεριφορές του, τις επιλογές του και τις συζητήσεις του. Τις σωστές, αλλά και τις λανθασμένες. Αν ο Σκίμπε κερδίσει αυτό το στοίχημα, το εσωτερικό της ομάδας του, η Εθνική θα μπει στο σωστό δρόμο. Αν όχι, θα "πνιγεί" κι εκείνος και μάλιστα αβοήθητος...