Μήπως χτυπάνε τα τηλέφωνα, τώρα, «στρατηγέ» μου;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το καλό τρίτωσε κύριοι... Μετά το εξαιρετικό πλασάρισμα της Εθνικής γυναικών στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας και το ασημένιο των εφήβων στο Παγκόσμιο της Νέας Ζηλανδίας, ήρθαν αυτοί οι πολύ όμορφοι νέοι άνδρες να μας φτιάξουν το καλοκαίρι. Πάτησαν στην κορυφή της Ευρώπης με εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ρόδο και έδειξαν τον... δρόμο στα μεγάλα παιδιά του Καζλάουσκας για τον Σεπτέμβριο στην Πολωνία, όπου ελπίζουμε να βάλουμε την σαντιγί και τα κερασάκια στην πολύ όμορφη τούρτα που μας προσφέρει για πολλοστή φορά το ελληνικό μπάσκετ.

Για το ταλέντο όλον αυτών των παιδιών που ξεκίνησαν ουσιαστικά την πορεία τους από την Μαδρίτη το 2007, αναφερθήκαμε μετά το τέλος των αγώνων στη Νέα Ζηλανδία. Το κατά πόσο οι ομάδες θα πρέπει να τους είχαν αξιοποιήσει νωρίτερα και για το πως θα πρέπει να τους φερθούν τώρα, έχει επίσης γραφτεί και ειπωθεί. Όλη αυτή η παρέα είναι άξια συγχαρητηρίων, ενώ δίκαια κατεγράφησαν και κάποια παράπονα για μερικά ατυχή περιστατικά της συμπεριφοράς τους κατά τη διάρκεια του τουρνουά, που δικαιολογούνται εν μέρει λόγω ηλικίας και πίεσης. Οι διεθνείς, έχουν πλέον όλο τον κόσμο με το μέρος τους, οι ομάδες τους, ακόμα και οι υψηλών απαιτήσεων Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δείχνουν ότι θα τους δώσουν χρόνο συμμετοχής και η καριέρα διαγράφεται διάπλατα λαμπρή μπροστά τους.

Αρκεί, να δουλέψουν και να μην επαναπαυτούν στα όσα πέτυχαν, αλλά και σε αυτά που τους λέει μια μερίδα ανθρώπων εντός και εκτός του χώρου, που τους αποθεώνουν σε μεγάλο βαθμό με κίνδυνο τον αποπροσανατολισμό του αδαμάντινου κατά τ’ άλλα χαρακτήρα τους. Μακάρι τα επόμενα χρόνια αυτά τα παιδιά να πρωταγωνιστήσουν φέρνοντας ευρωπαϊκούς τίτλους σε συλλογικό επίπεδο και μετάλλια στην Εθνική ανδρών, αλλά κυρίως, μακάρι να παίξουν το μπάσκετ που δείχνουν ότι μπορούν και να τα απολαμβάνουμε να μεσουρανούν.

Το φετινό μπασκετικό καλοκαίρι όμως, εκτός από πανηγύρια και αποδείξεις για το μέγεθος του ταλέντου που υπάρχει, μας προσφέρει και «τροφή» για σκέψη για την νοοτροπία και τον τρόπο που ενεργούμε ως Έλληνες. Στην άκρη του πάγκου της Εθνικής νέων αλλά και αυτής των γυναικών, καθόταν ένας άνθρωπος, όπου λίγοι έως ελάχιστοι θυμούνταν και εξακολουθούσαν να πιστεύουν στις γνώσεις και τις ικανότητές του. Ο ήρεμος εργάτης Κώστας Μίσσας, τον καιρό που μεσουρανούσε ως προπονητής του Πανιωνίου, δεν αρεσκόταν στις πολλές δηλώσεις και στην πραγματοποίηση δημοσίων σχέσεων, κάτι που ίσως να πείραξε πολλούς και εν κατά κλείδι να στοίχισε στο να βρει εκείνος ένα μεροκάματο σε μια ομάδα της Α1. Αυτό βέβαια δεν τον ενόχλησε καθόλου. Επέλεξε τον δρόμο των τμημάτων υποδομής στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα και με σκληρή δουλειά κατάφερε να τον ξαναθυμηθούν πάλι.

Τώρα, όλοι τρέχουν να φωτογραφηθούν μαζί του και να του πάρουν συνέντευξη. Είμαι δε σίγουρος, ότι όλο και κάποια ομάδα θα έχει ενοχλήσει το προσωπικό του τηλέφωνο το οποίο δεν σταματά να χτυπά τον τελευταίο μήνα. Έτσι είναι στην Ελλάδα. Το σύστημα και η ξενολαγνεία απορρίπτει με μεγάλη ευκολία πρόσωπα και καταστάσεις (Σούλης Μαρκόπουλος, Αργύρης Πεδουλάκης κλπ), όμως ο «στρατηγός», όπως τον αποκαλούν στην αγαπημένη του ομάδα της Νέας Σμύρνης, δεν το έβαλε κάτω. Δούλεψε, με υπομονή και μεθοδικότητα και τώρα απολαμβάνει στα πρόσωπα των χρυσών αγοριών και κοριτσιών του την δικαίωση,

Την ώρα που κάποιοι μέτριοι σε προπονητικό επίπεδο, «ιτς», παίρνουν τις θέσεις στις ελληνικές ομάδες, απέδειξε ότι η χώρα διαθέτει και πολύ καλούς προπονητές. Μήπως η ομοσπονδία θα πρέπει να επενδύσει σε ακόμη περισσότερους; Όπως και να ‘χει της αξίζουν μπράβο για τις μέχρι τώρα επιλογές για όλη την επάνδρωση των τεχνικών τιμ. Σε ότι αφορά τον κόουτς, Κώστα Μίσσα, του ανήκει ένα μεγάλο μερίδιο όλης αυτής της επιτυχίας φέτος. Μπράβο «στρατηγέ» μου και αν τα τηλέφωνα χτυπούν τώρα αδιάκοπα, μην ενοχλείσαι! Απόλαυσέ το!

Καλοκαιρινές απορίες, δροσερά σχόλια και παρατηρήσεις που θα διαβαστούν από την παραλία στο nikosze2001@yahoo.com