Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωνε την πιο δαπανηρή μεταγραφή στην ιστορία του. Ανακοίνωνε την απόκτηση του Τζος Τσίλντρες τινάζοντας την «μπάνκα στον άερα», γεμίζοντας παράλληλα με ενθουσιασμό τους απανταχού οπαδούς του. Εν τω μεταξύ, είχαν αποκτηθεί οι Παπαλουκάς, Βούισιτς, Χαλπερίν, Πελεκάνος και Έρτσεγκ και η ομάδα έδειχνε ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός δούλευε «ρολόϊ». Φέτος, μοναδική προσθήκη ως τώρα είναι ο Γλυνιαδάκης και οι μεταγραφικές «σφαλιάρες»…διαδοχικές.
Η απόφαση να μείνει ο βασικός «κορμός» ως έχει και να γίνουν λίγες αλλά σημαντικές προσθήκες, ήταν πέρα για πέρα σωστή. Ο αρχικός στόχος της παραμονής των Μπουρούση και Πρίντεζη επετεύχθη κατά το ήμισυ, με την ανανέωση του συμβολαίου του διεθνούς σέντερ και την αποχώρηση του βελτιωμένου Έλληνα φόργουορντ. Για τον πρώτο, η επιτυχία της ΚΑΕ είναι μεγάλη, όση και η θέληση του παίκτη να μείνει, αφήνοντας στην άκρη κάποια εκατομμύρια ευρώ. Για την αποχώρηση του δεύτερου, δεν τίθεται θέμα λάθους ή κακού χειρισμού, αφού από τη στιγμή που βρήκε τα λεφτά που ήθελε αλλού, ήταν λογικό και επόμενο, η Μάλαγα να τον υπογράψει. Ο Ολυμπιακός όμως θα υπογράψει κανέναν; Προς θεού, κανείς οπαδός της ομάδας δεν μπορεί να έχει παράπονο από τους αδελφούς Αγγελόπουλους, οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν, θέλουν και κάνουν, το καλύτερο δυνατό για να επιστρέψει η ομάδα στην κορυφή.
Στην παρούσα φάση μάλιστα, φαίνεται πως διαπραγματεύονται με έναν σούπερ NBAer, τον Νέιτ Ρόμπινσον. Ομολογουμένως, αν η δύσκολη αποστολή της απόκτησής του έρθει εις πέρας, ο μικρόσωμος αλλά θαυματουργός γκαρντ, θα ανεβάσει επίπεδο την ομάδα και θα κάνει το όνομα του Ολυμπιακού ακόμη πιο «ηχηρό» στις ΗΠΑ. Για το αν θα προσφέρει τα αναμενόμενα, καλύτερα να μην κάνουμε προβλέψεις, αφού όλα φαίνονται στο παρκέ και από το κατά πόσο ο προπονητής προσαρμόζει τα αγωνιστικά πλάνα του, με βάση τα «εργαλεία» που έχει στην διάθεσή του. Αν για παράδειγμα ο Ολυμπιακός πάρει τον Ρόμπινσον και παίξει πάλι επιθέσεις στα 20-22 δευτερόλεπτα, καλύτερα να βολευτεί με μια πιο φτηνή λύση. Η, λίγο έως πολύ, αναμενόμενη παραμονή του Τσίλντρες, αποτελεί ερωτηματικό. Σίγουρα πλέον ο Αμερικανός είναι πιο προσαρμοσμένος στην λογική του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά θα αλλάξει αγωνιστική νοοτροπία και η ομάδα για να τον βοηθήσει;
Όλα αυτά τα ερωτήματα, μοιάζουν μακρινά, αφού η δράση ξεκινά στα τέλη του Οκτωβρίου, αλλά μας οδηγούν σε αυτό της δεύτερης παραγράφου, περί μεταγραφικής ενίσχυσης. Ο Γιαννάκης ψάχνει παίκτες, έχει υποδείξει αρκετούς, έχουν γίνει κάποιες επαφές, αλλά η μία περίπτωση μετά την άλλη καταλήγει σε «ναυάγιο». Για διάφορους λόγους «χάθηκαν» οι Ζήσης, Χόλντεν,. Πάρκερ και πρόσφατα ο Τράβις Χάνσεν (εξαιρετική λύση απ’ ολες τις απόψεις) που συμφώνησε με την Ρεάλ Μαδρίτης, αφού προφανώς βαρέθηκε να περιμένει…Χρόνος σίγουρα υπάρχει και μεταγραφές θα γίνουν. Όμως είναι απορίας άξιο πως η ΚΑΕ αφήνει τόσο ποιοτικούς παίκτες να υπογράφουν αλλού. Με εξαίρεση τον Πάρκερ που επέλεξε το ΝΒΑ, φρονώ ότι θα μπορούσε να γίνει πιο σοβαρή και ώριμη προσέγγιση και να είχε αποκτηθεί τουλάχιστον ένας. Εκτός αν ο Ολυμπιακός δεν «καιγόταν» να προσθέσει στο ρόστερ του έναν εκ των προαναφερθέντων, οπότε η υπόθεση διαφοροποιείται.
Ένας ψύχραιμος παρατηρητής όμως, διαπιστώνει κωλυσιεργία και λάθος χειρισμούς. Παράλληλα, διαπιστώνεται έλλειψη προσανατολισμού ή αλλιώς μεταγραφικού σχεδιασμού, με μεγάλο ελαφρυντικό την επικείμενη αλλαγή στο καθεστώς των ξένων που ακόμη δεν έχει επικυρωθεί επίσημα από την ΕΟΚ. Οι αποτυχίες απόκτησης κάποιου από τους μεγάλους στόχους που είχε θέσει η ομάδα, θα περνούσαν σχεδόν απαρατήρητες, αν «έβγαινε» προς τα έξω ένα σαφές-σίγουρο πλάνο και δυο-τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν στην ομάδα, ανεξαρτήτως με το πώς εξελίσεται η κάθε διαπραγμάτευση που γίνεται. Όταν όμως θέλεις πολύ έναν παίκτη και είσαι σίγουρος ότι θα σε βοηθήσει δεν περιμένεις. Ικανοποιείς τις απαιτήσεις του αν το πορτοφόλι σου σε καλύπτει και…προχωράς.
Μήπως όμως γίνεται κάτι λάθος και από αυτούς που αναλαμβάνουν να μετουσιώσουν σε μεταγραφή, το αρχικό ενδιαφέρον για έναν παίκτη; Για μια ακόμη φορά, θα πρέπει όλοι να ενστερνηστούν την αγαπημένη…υπομονή του προπονητή, για να δουν πως θα διαμορφωθεί το ρόστερ της ομάδας. Σίγουρα δεν είναι και η ευκολότερη δουλειά του κόσμου να φτιάχνεις σωστά ένα σύνολο, ιδιαίτερα όταν ένα χρόνο πριν έχεις κάνει αποδεδειγμένα κάποια λάθη. Παρόλα αυτά, τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν εν μια νυκτί και ο τωρινός προβληματισμός να δώσει τη θέση του και πάλι στην αισιοδοξία με δυο-τρείς καλές κινήσεις. Ίσως φέτος που ο Ολυμπιακός κρατάει χαμηλούς τόνους, να του βγει σε καλό και να πανηγυρίσει, επιτέλους, έναν τίτλο τη νέα σεζόν. Ίδωμεν…
Y.Γ. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί η προσθήκη του Ανδρέα Γλυνιαδάκη. Όσο και αν το όνομα του διεθνούς σέντερ δεν πουλάει διαρκείας, μπορεί να προσφέρει πολύτιμες βοήθειες στην φροντ-λάιν του Ολυμπιακού. Αμυντικά, κυρίως, αλλά και επιθετικά. Η βελτίωση του συγκεκριμένου παίκτη είναι τεράστια, όση και η επιμονή και η υπομονή του τα τελευταία χρόνια να παίξει στο υψηλό επίπεδο. Οι κόποι του, σε συνδιασμό και με την περυσινή του συμμετοχή στην δωδεκάδα της Εθνικής, δικαιώνονται πλήρως.
Υ.Γ. 2: Το ίδιο ισχύει, όχι στον ίδιο βαθμό, και για τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη που επέστρεψε από το Μαρούσι. Καλή απόφαση επίσης είναι το να δοθεί περισσότερος χρόνος τη νέα περίοδο στον ταλαντούχο Σλούκα, ενώ σε ότι αφορά τον Πελεκάνο, από την στιγμή που δεν υπολογίζεται (κακώς αν ο Βασιλόπουλος δεν θα είναι έτοιμος 100% από την αρχή της σεζόν) καλό είναι να δοθεί δανεικός για να παίξει.
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com