Μία λαμπάδα στο μπόι του Γκιστ

Για μία ομάδα, η οποία έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια είναι απολύτως λογικό συναίσθημα ο φόβος μίας νέας αποτυχίας. Στο 10-23 ο Ολυμπιακός, όμως, βρήκε το σθένος και τη δύναμη να γυρίσει με εντυπωσιακό τρόπο το παιχνίδι, να πάρει κεφάλι στο σκορ και να μην το χάσει ως το τέλος. Ο πρώτος τελικός είναι η παγίδα για κάθε ομάδα με πλεονέκτημα έδρας, διότι αν στραβώσει η κατάσταση χάνονται οι κόποι μίας σεζόν και καταστρέφεται η ψυχολογία. Ο φόβος, πάντως, είναι συναίσθημα που δύσκολα αποτινάσσεται. Έτσι το 51-39 έγινε 53-50 και το 60-50 μετατράπηκε σε 60-55. Από εκεί και πέρα, απλώς, δεν γινόταν άλλο. Θα ήταν μπασκετικό θαύμα να μπορέσει ένα rotation επτά παικτών, μέσα στο «ΣΕΦ», να επιστρέψει ξανά στον αγώνα και να πάρει τη νίκη.

Με τον 34χρονο Φώτση να μένει στο παρκέ 38.26, τον 35χρονο Διαμαντίδη να παίζει το κλασικό 30λεπτο και τον Μαυροκεφαλίδη να προσφέρει 32.04 ποιοτικά λεπτά, η απάντηση για τον λόγο που ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός είναι προφανής. Ο πολυτιμότερος παίκτης του «τριφυλλιού», στη regular season της Α1, Εστεμπάν Μπατίστα ήταν παροπλισμένος και είναι ζήτημα αν θα βρεθεί στο 60% των δυνατοτήτων του για το δεύτερο ματς στο «ΟΑΚΑ». Ο χρησιμότατος Νίκος Παππάς είχε ξανά ραντεβού με την ατυχία, αλλά δεν ευθύνεται γι΄ αυτό, ενώ ο «εγκληματίας» είναι ο Τζέιμς Γκιστ. Με τον δεύτερο σκόρερ του, σε μέσο όρο πόντων στην κανονική περίοδο, απών, έναν παίκτη που μπορεί να παίξει και στις πέντε θέσεις και να προσφέρει στην άμυνα – ειδικά επάνω στον Σπανούλη, όπου είναι δοκιμασμένη η επιτυχία του – πού είναι το παράλογο που το «τριφύλλι» άντεξε όσο άντεξε;

Ένας Ολυμπιακός δίχως Σλούκα, Πρίντεζη και Ντάνστον ή Χάντερ (αν και δεν είναι ακριβής η σύγκριση) πώς θα τα έβγαζε πέρα σε τόσο απαιτητική σειρά; Στην προκειμένη περίπτωση το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πώς το λογικό 1-0 στη σειρά των τελικών της Basket League προέκυψε όχι επειδή ο Ολυμπιακός είναι συνολικά τόσο καλύτερος. Αυτή τη στιγμή, απλώς, δεν είναι. Μπορεί να υπήρξε στο διάστημα του Final 4 ή νωρίτερα, τώρα, όμως, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αντιμετωπίζει έναν αντίπαλο, τον οποίο δείχνει ανοικτά πώς κοντράρει με μία προοπτική φόβου. Ο Παναθηναϊκός, όμως, είναι κυριολεκτικά μισός τώρα. Κι αντί να τον πετάξει στα σχοινιά και να του δείξει πώς ελπίδα δεν υπάρχει, ίσως να του άνοιξε και την όρεξη. Καθοριστικό είναι το δεύτερο ματς για το 1-1. Αν προκύψει ισοφάριση, πάλι το άγχος θα μεταφερθεί στην ομάδα που ζει κι αναπνέει με το «πρέπει»!

Με λόγια απλά μία κουταμάρα του Γκιστ πληρώνει, τούτη την ώρα, το «τριφύλλι» κι ας κρίνονται οι μεγάλοι αγώνες από τους παρόντες και όχι από τους απόντες. Ακόμη και χωρίς Μπατίστα και Παππά θα μπορούσε να κυνηγήσει με καλύτερες πιθανότητες τις ελπίδες του για το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός του ενάμιση ψηλού! Στην αντιεπαγγελματική αυτή κίνηση του Αμερικανού οφείλει ν΄ ανάψει και μία λαμπάδα σύσσωμος ο Ολυμπιακός. Αν έχουν τελειώσει οι τελικοί, μετά το 1-0; Θα φανεί την ερχόμενη Τετάρτη… Μένει ο Σωτήρης Μανωλόπουλος να εφαρμόσει τις ιδέες που έχει και κυρίως να μεγαλώσει το rotation. Αυτός ξέρει καλύτερα, μα ο Παπαγιάννης ή ο Χαραλαμπόπουλος επιβάλλεται να κολλήσουν τα πρώτα γαλόνια στο… πεδίο της μάχης. Ο πρώτος έχει δείξει πώς μπορεί να τα βγάλει πέρα σε εύκολα, τουλάχιστον, παιχνίδια, όπως στο τρίτο των πλέι οφ με τον Κολοσσό.

Το prospect «τεσσάρι» του «τριφυλλιού», από την άλλη, μπήκε στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (την επομένη της πρώτης συντριβής για την postseason της Ευρωλίγκας) και δάγκωνε σίδερα μέχρι να τον τραβήξει – για άγνωστη, μέχρι στιγμής, αιτία – ο Ιβάνοβιτς στον πάγκο. Ο Έλληνας κόουτς γνωρίζει, ίσως, πώς στο «ΣΕΦ», με τις επικρατούσες συνθήκες, «βαφτίσια» μεγάλων παικτών δεν γίνονται! Στο «ΟΑΚΑ» τα δεδομένα είναι άλλα και αποτελεί αναγκαία συνθήκη το rotation να μεγαλώσει και να πιεστεί πάλι ο Ολυμπιακός. Με τόσα προβλήματα, κοντολογίς, καθαρά αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να χτυπήσει μία πλήρη ομάδα. Δύναται να το κάνει στον τομέα που αυτή πονάει: Στην ψυχολογία και στον φόβο της αποτυχίας που τη διακατέχει. Το πρωτόγνωρο air ball λέι απ του Σπανούλη λέει πολλά!

Follow @LGaraganis