Μια καλή ομάδα ίσως να μην κάνει τίποτα, μια δυνατή μπορεί τα πάντα!

Για να διεκδικήσεις τους υψηλούς στόχους, που φέτος είναι ξεκάθαρο πια ότι έχει θέσει η ΑΕΚ, χρειάζεται να έχεις μια καλή ομάδα. Η Ένωση φρόντισε για αυτό, στο μερίδιο που μπορούσε. Χρειάζεται να έχεις και μια ιστορική ομάδα, συνήθως και αυτό παίζει το ρόλο του. Η ΑΕΚ ποντάρει και σε αυτό, τώρα που και πάλι παρουσιάζει την κανονική εκδοχή της. τα δύο, όμως, σε ένα περιβάλλον τόσο πιεστικό και απαιτητικό, αλλά και πλέον - ευτυχώς για το προϊόν - ανταγωνιστικό, αυτά δεν αρκούν.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Χρειάζεται να έχεις και μια δυνατή ομάδα. Αυτό δεν μετριέται κυρίως με την ορμή μέσα στον αγωνιστικό χώρο, που τέτοια βγάζει η ΑΕΚ στην πλειοψηφία των αγώνων της. Μετριέται με το πόσες δυνατές δομές έχει δημιουργήσει ο σύλλογος στο αγωνιστικό του τμήμα. Διότι για αυτό μιλάμε, όχι για τις δομές ως εταιρία, που και αυτές είναι ξεκάθαρο πλέον ότι για τον Δικέφαλο είναι στέρεες.

Το αγωνιστικό τμήμα της ΑΕΚ, λοιπόν, τη φετινή σεζόν γνώρισε και γνωρίζει ακόμη πολλές αναποδιές. Είναι προσεχτικές οι λέξεις, αναποδιές, όχι προβλήματα. Το γεγονός ότι δεν έγιναν τέτοια, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν αυτές οι δομές που δυνάμωναν μέρα με τη μέρα και οι οποίες, σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχουν κεντρικό πρόσωπο στο κάδρο. Τον Μανόλο Χιμένεθ. Με τις εξαιρέσεις του, με τις κακές του στιγμές, με τις όποιες ενστάσεις, αλλά με κατεύθυνση πάντα να δημιουργεί στα χέρια του όχι απλώς μια καλή και ιστορική ομάδα, αλλά και μια δυνατή ομάδα!

Ο Χιμένεθ όλο αυτό το διάστημα, έχοντας στο σβέρκο του τη βεβαιότητα ότι φέτος η ΑΕΚ θα πρέπει να πετύχει πολλά περισσότερα από όσα τις δύο προηγούμενες χρονιές της επιστροφής της, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ένα σωρό θέματα καθημερινότητας. Η λέξη είναι και πάλι προσεχτική. Αντιμετωπίζει. Δηλαδή, τα διαχειρίζεται, τα λύνει, τα προσπερνάει. Για μια ομάδα αυτό είναι πολύ μεγάλο ζητούμενο, ειδικά αν ο Ισπανός τεχνικός κοιτάξει τι γίνεται τριγύρω του, στις άλλες ομάδες.

Ο Χιμένεθ έχασε τον Μπάρκα προτού επιλέξει ποιος θα είναι ο βασικός του τερματοφύλακας για φέτος. Το ξεπέρασε στηρίζοντας με τρόπο πολύ αξιοκρατικό και ποδοσφαιρικό τον Ανέστη. Εχασε τον Γιακουμάκη όταν ακόμη δεν είχε έρθει ο Αραούχο και ο Μπακασέτας δεν είχε επανέλθει από τον τραυματισμό του. Το διαχειρίστηκε με τον Λιβάγια και τον Αλμέιδα.

Ακριβώς τους δύο εκείνους που μετά έπρεπε να διαχειριστεί σε διάστημα τεσσάρων ημερών. Ο Κροατής είχε αποβληθεί στο ματς με την Μπριζ, κόντεψε μέσα σε λίγα 24ωρα να το πάθει και στην πρεμιέρα με τον Παναιτωλικό. Ο Αλμέιδα, που δεν κατοικεί πια εδώ, αποβλήθηκε στο ματς με την ομάδα του Αγρινίου. Επρεπε πια ο προπονητής να φροντίσει την πίεση δύο ανθρώπων που έβλεπαν κάτι να μην πηγαίνει καλά στις επιλογές καριέρας τους. Το έκανε κι αυτό...

Η πορεία έλαχε να είναι ακόμη πιο δύσκολη. Και για τα στραβά αποτελέσματα. Αλλά και γιατί αυτά έρχονταν ανάμεσα σε πολύ μεγάλη κούραση, πνευματική και σωματική, συνεχόμενους αγώνες, οι οποίοι μάλιστα έκριναν και στόχους. Αυτό που βγάζει η ΑΕΚ με τον Πανιώνιο και με τον ΠΑΟΚ, μετά από τρεις σερί αγώνες χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα, το λες και εντυπωσιακό. Το λες και μεγάλη βοήθεια από τον προπονητή.

Προέκυψαν και οι τραυματισμοί, όχι ένας Τσόσιτς που δεν θα παίξει με τον ΠΑΟΚ ή έστω ένας Λόπες που έμεινε τρία ματς εκτός. Του Μάνταλου και του Γιόχανσον. Τραυματισμοί σοκαριστικοί για την πορεία της ομάδας, για τα αποδυτήρια, για τον ίδιο τον προπονητή και το σχεδιασμό του. Χρειάστηκε μέσα σε όλα αυτά να αντιμετωπιστεί και ένας Αραούχο, που στα καλά καθούμενα αποβλήθηκε με τον ΠΑΟΚ, αλλά και ένας Βράνιες, προς συμμόρφωση. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, αλλά πάντως καθημερινά. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλοί προπονητές που θα είχαν φθαρεί από τέτοιες καταστάσεις ή έστω θα είχαν "ανακατευτεί" τόσο, που δεν θα είχαν καθαρό μυαλό για σωστές αντιδράσεις προς το όφελος της ομάδας.

Ο Χιμένεθ μοιάζει να έχει αντεπεξέλθει. Ισως και περισσότερο από όσο τον βαρύνει ο ρόλος του, αλλά ακόμη και αυτό είναι στοιχείο που δυναμώνει μια ομάδα. Να γνωρίζει ο ποδοσφαιριστής ότι στην αναποδιά, ομαδική ή ατομική, υπάρχει ο προπονητής που... "ξέρει αυτός". Αν η ΑΕΚ μπόρεσε να βγάλει όπως έβγαλε και τελικά με νίκη το ματς με τον ΠΑΟΚ, τρεις ημέρες μετά τη Μίλαν και με παίκτη λιγότερο στο 8', το οφείλει σε αυτό.

Δεν συνέβη γιατί η ΑΕΚ είναι μια ιστορική ομάδα. Ή ότι φέτος έχει μια καλή, σίγουρα καλύτερη από πέρυσι, ομάδα. Τίποτα από τα δύο δεν θα ήταν αρκετό, αν δεν είχε φτιάξει μια δυνατή ομάδα. Οταν συμβαίνει αυτό και πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος ο προπονητής είναι που κυρίως έχει βάλει τις βάσεις για να συμβεί αυτό, τότε συμβαίνει επίσης να έχεις φτιάξει και μια πετυχημένη ομάδα.

Η ΑΕΚ από το παρελθόν της ξέρει ότι πολλές φορές είχε καλή ομάδα, πιθανότατα και με καλύτερους παίκτες από τώρα, αλλά απέτυχε διότι δεν ήταν μια δυνατή ομάδα. Ο ίδιος Χιμένεθ, από την προηγούμενη θητεία του στην ΑΕΚ, μάλλον το θυμάται πολύ καλά...