Μια ισοπαλία… σαν ήττα για τον Άρη

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ειλικρινά δεν ξέρω τι… χαλάει πιο πολύ τον οπαδό του Άρη μετά την νέα απώλεια βαθμών στη Νέα Σμύρνη. Η γκέλα αυτή καθ΄ αυτή ή το γεγονός ότι επί 85΄ αισθάνθηκε ότι τον κορόιδευαν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας του. Και να πει κανείς ότι δεν είχε επισημανθεί η επικινδυνότητα της χθεσινής εξόδου;

Ή ότι δεν συνέβη κάτι ανάλογο φέτος στη σεζόν (βλέπε Βόλος, ΑΕΛ ) για να έχει στην… πρίζα τους ποδοσφαιριστές. Και όμως μέχρι το 85΄ ο Άρης σου έδινε την εντύπωση ότι κατέβηκε στην πλατεία για καφέ και μόνο με τη φανέλα θα κερδίσει. Λες και δεν έπαιζε ο αντίπαλος (την επιβίωσή του μάλιστα).

Και όχι μόνο αυτό αλλά έχασε τον βασικό του τερματοφύλακα στην προθέρμανση, τον βασικό του κεντρικό μέσο με σοβαρό τραυματισμό και έπαιζε για ολόκληρο σχεδόν το δεύτερο ημίχρονο με αριθμητικό μειονέκτημα. Για να μην αναφέρω την χαοτική διαφορά στα ρόστερ. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει μόνο η ποιότητα. Ο Άρης για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ματς ήταν παντελώς ασυντόνιστος, δίχως ισορροπία στις γραμμές του και με φανερή την έλλειψη ενός ευδιάκριτου πλάνου.

Βιαζόταν- και αυτό δείχνει επιπολαιότητα- να τελειώσει τις φάσεις και πήγαινε βασιζόμενος στο ταλέντο των παικτών του από τη μέση και μπροστά ενώ δεν είχε απάντηση και στο σκληρό παιχνίδι που ήταν λογικό ότι θα επιστρατεύσει ο πιο αδύναμος αντίπαλος.

Ακόμη και τις δυο αφορμές που λειτούργησαν ως καμπανάκι αφύπνισης (αποβολή του Μιλόγεβιτς στο 48΄ και γκολ στο 66΄) ο Άρης δεν τις άκουσε. Φλύαρος, μπλοκαρισμένος, δίχως παιχνίδι από τα άκρα, ξύπνησε μόνο όταν λειτούργησε στο τέλος το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ψυχολογίας που έδωσε το γκολ του Ροζ.

Ακόμη και να το γύριζε όμως στο τέλος (και μπορούσε να το κάνει με τα δυο δοκάρια και τις ευκαιρίες) ο προβληματισμός θα παρέμενε. Και το συμπέρασμα ότι ο Ένινγκ που θα συμπληρώσει σε λίγες μέρες ένα μήνα στον πάγκο, έχει πολύ δουλειά μπροστά του. Σε επίπεδο νοοτροπίας, συμπεριφορών, προετοιμασίας πριν τα παιχνίδια, επιλογής παικτών, τακτικής αναπροσαρμογής αφού πλέον γνωρίζει την ομάδα του και ο μήνας του μέλιτος τελείωσε.

Το ζήτημα είναι ότι ο Άρης… πέταξε άλλους δυο βαθμούς σε ένα πρωτάθλημα 26 αγωνιστικών που στην τελική σούμα μπορεί να του κοστίσουν. Όσο συνεχίζει να φλερτάρει με την αφέλεια, θα μειώνονται και οι ευκαιρίες να πετύχει στο τέλος τον στόχο του.
ΥΓ Όταν φτάνει ο κεντρικός σου αμυντικός να πηγαίνει σε ατομική προσπάθεια και να δίνει την λύση που θα έπρεπε πρώτος από όλους να δώσει ο σέντερ φορ και μετά οι υπόλοιποι μεσοεπιθετικοί, τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει θέμα.